خون گیری از طیور

خون گیری از طیور
همانطور که میدانیم برای تشخیص بسیاری از بیماریهای طیور نیاز به خون پرنده می باشد . امروزه با گسترش بیماریهای طیور و شیوع بیماریهای نوظهور و با علایم بالینی و کالبدگشایی جدید ! و برای تشخیص تفریقی تمامی بیماری ها ،خون پرنده بخصوص برای آزمایش تشخیص و تعیین تیتر بیماری های ویروسی مانند نیوکاسل ،برونشیت
،آنفلوآنزا ،گامبورو و …لازم و ضروری می باشد ؛ خون پرنده تابلو کاملی از تشخیص بیماری میباشد . برای تهیه خون پرنده نیز لازم است مرغدار خونگیری را کاملا بلد باشد ؛ چه بسا مرغدار امنیت زیستی و نیازهای بهداشتی و قرنطینه ای حضور دامپزشک یا کارشناس در مرغداری را کاملا فراهم ننماید و یا اینکه امکان حضور دامپزشک و یا کارشناس ،همیشه و در مواقع لزوم میسرنباشد .هرچه قدر تعداد نمونه های خون تهیه شده بیشتر باشد ،جواب آزمایش بهتر و مطمئن تر خواهد بود ؛البته معمولا به ازای هر ۱۰۰۰ قطعه پرنده یک نمونه خون کفایت می کند .در زیر روشهای کاربردی خونگیری مرور می گردند :

۱- خونگیری مستقیم از گردن

این روش خونگیری در جوجه های کوچک و مریض و معمولا در آزمایشگاه های دامپزشکی انجام میپذیرد .برای
انجام کار گردن جوجه را با قیچی بریده و بلافاصله گردن جوجه را به داخل لوله آزمایش برده و نگه میدارند تا تمامی
خون جوجه به لوله تخلیه گردد .
۲ – خونگیری مستقیم از قلب
این روش خونگیری از سریعترین روش ها می باشد ؛ چراکه با مقید کردن پرنده ،سریعا میتوان خونگیری نمود .انجام
خونگیری با این روش نیاز به تمرین و افزایش تجربه می باشد .اگر تعداد پرنده برای خونگیری بیشتر باشد این روش
مناسبتر بوده و سریعتر انجام می پذیرد .در خونگیری از قلب اگر روش کار صحیح و سرسوزن قطور نباشد معمولا
هیچ گونه آسیبی به پرنده نمی رسد .برای انجام کار ابتدا باید سرنگ را آماده و مرغ را با کف دست طوری برداشت
که پشت پرنده چسبیده به کف دست فرد خونگیر قرار گرفته و با انگشت شست یک پا و بال و با دیگر انگشتان پا
و بال دیگر مرغ مهار گردیده و سینه و شکم مرغ مطابق اشکال زیر در معرض دید مستقیم فرد عامل قرار بگیرد .در
ادامه سرسوزن را از بین دنده های اول و دوم پرنده وارد محوطه صدری پرنده کرده و بطرف قلب حیوان هدایت
مینمایند ؛به محض برخورد سرسوزن با قلب حیوان ،اگر سرنگ را رها کنیم ،ضربان قلب پرنده سبب تکان متناسب
سرسوزن خواهد شد ؛در ادامه ،ضمن هدایت آرام سرسوزن به قلب پرنده پونکسیون را انجام میدهیم که بلافاصله
خون وارد سرنگ خواهد شد ؛ تا اتمام خونگیری ،باید از حرکت پرنده جلوگیری کرد ،در غیر اینصورت ضمن آسیب
به قلب حیوان ،ممکن است سرسوزن از قلب خارج شده و خونگیری متوقف گردد.
۳ – خونگیری از سیاهرگ زیر بال
این روش خونگیری آسانترین و کاربردی ترین روش خونگیری بخصوص برای مرغدار عزیز می باشد .در زیر بال
های مرغ به موازات استخوان ها و عضلات بال سیاهرگ مشخصی وجود دارد که محل خونگیری می باشد .برای
انجام کار بهتر است فرد کمکی مرغ را با پاها بصورت آویزان جلو فرد خونگیر نگه داشته ،و فرد عامل با یک دست
محل اتصال بال به تنه را گرفته و ضمن مهار بال مرغ ،با فشاری که به سیاهرگ بال وارد مینماید ،باعث اتساع رگ و
مشخص تر شدن آن میشود ؛برای اتساع بهتر و دید بهتر سیاهرگ و البته ضد عفونی محل خونگیری ،بهتر است پنبه
آغشته به الکل را بر روی پوست مسیر سیاهرگ کشید ؛در ادامه سرسوزن را مطابق اشکال زیر با زاویه ای در حدود
۰۱ درجه در طول مسیر سیاهرگ وارد کرده و همزمان پیستون سرنگ را عقب میکشند تا خون وارد سرنگ بشود ؛در
این روش ممکن است خون کمی دیر وارد سرنگ شده و دیرتر حجم خون مورد نظر تهیه گردد ؛چون میزان حجم
خون ورودی به این سیاهرگ اندک می باشد ؛در این روش ،مهم ثابت نگه داشتن سرسوزن در داخل رگ پس از وارد
کردن آن میباشد .پس از تهیه خون مورد نظر محل خونگیری را با پنبه با آرامی می فشارند تا محل خونگیری دچار
خونریزی نشود .باید دقت کرد که در این روش به احتمال زیاد خونریزی زیر پوستی ایجاد خواهد شد که اصلا
۲ روز آینده جذب خواهد شد .در این روش خونگیری بجای آویزان کردن پرنده – مشکلی برای مرغ نداشته و در ۳
،میتوان آن را بصورت جانبی بر روی میز قرار داده و با مهار آن توسط فرد کمکی خونگیری را انجام داد .البته این
روش خونگیری را فرد خونگیر میتواند پس از کسب تجربه و به تنهایی انجام بدهد .
۴ – خونگیری از ورید متاتارسال ساق پا که نسبت به روشهای قبلی وقت گیر است .
۵ – خونگیری از سیاهرگ گردن
نسبت به سیاهرگ زیر بال وقتگیر می باشد و البته کمی مشکل ؛چون مهار گردن مرغ و بی حرکت کردن آن کمی
مشکل بوده و نیاز به کمک و صرف وقت بیشتر می باشد .از سیاهرگ های دو طرف گردن میتوان خونگیری کرد.
۱ – قرار دادن نمونه ها بر روی محل مسطح با زاویه اندک بلافاصله پس از خونگیری ،سرنگ یا ونوجکت حاوی خون را در یک محل مسطح با زاویه ای در حدود ۳۱ درجه
۰۱ دقیقه به همین – ،بصورت اریب قرار میدهند تا خون در تمامی سرنگ یا لوله مسطح گردد ؛نمونه ها را حدود ۳۱
حالت میگذارند تا خون داخل سرنگ یا لوله لخته گردند .اریب و با زاویه اندک قرار دادن سرنگ یا لوله آزمایش
حاوی نمونه ها سبب میگردد که خون در تمام سطح سرنگ پخش شده و سطح بالایی نمونه خون در سرنگ وسیع
گردد ؛بدین ترتیب در مرحله بعدی سرم خون به راحتی از نمونه خونی جدا خواهد گردید.
۲ – قرار دادن نمونه ها در دمای اتاق حدود ۲۵ درجه به مدت حدود شش ساعت یا دستگاه انکوباتور
۳۳ درجه به مدت چهار ساعت
۳ – انتقال نمونه ها به یخچال
نمونه ها حدود ۰۲ ساعت در یخچال قرار داده میشود تا سرم آنها کاملا جدا شوند تا موقع انتقال به آزمایشگاه ،
آزمایشات مورد نظر سریعا انجام بگیرند
۴ – انتقال نمونه ها به آزمایشگاه
اگر فاصله محل آزمایشگاه کوتاه باشد ،کافی است آنها را در یک فلاسک که مخصوص انتقال نمونه ها می باشد قرار
داده و سریعا به آزمایشگاه انتقال میدهند ؛ولی اگر این فاصله زیاد باشد ،لازم است نمونه ها را در داخل دو تا نایلون
فریزر قرار داده و درب نایلون ها را جداگانه کاملا گره زده و در کنار یخ و البته بهتر است یخ خشک باشد قرار داده
و به آزمایشگاه ارسال کرد .
توجه به این نکته مهم است که باید سعی شود در موقع انتقال نمونه ها به آزمایشگاه ،از تکان زیاد آنها جلوگیری شود
؛ چون در این صورت سرم خون جدا شده ،دوباره با خون مخلوط شود ،که در این صورت انجام آزمایش در آزمایشگاه
، تا جداسازی دوباره سرم وقت گیر شده و در نتیجه ، جواب آزمایش دیر حاضر شود .
اگر به هردلیلی امکان آماده سازی نمونه ها جهت جدا سازی سرم خون در مرغداری میسر نباشد.،لازم است در اولین
فرصت ، نمونه ها را مانند شرایط گفته شده در بالا ،آماده و فورا به آزمایشگاه ارسال کرد .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *