آشنایی با نژادهای پرنده بلدرچین

بلدرچین‌ها در اندازه بدن متفاوت هستند، بزرگ‌ترین آن‌ها بلدرچین دم بلند درختی از زیرگروه دندرورتیکس ماکرورا به‌اندازه ۳۶ سانتی‌متر و کوچک‌ترین آن‌ها بلدرچین رنگی چینی به نام کو ترنیکس چینی یا ایکسکالفاکتوریای چینی به‌اندازه ۱۲ سانتی‌متر می‌باشد. بلدرچین‌ها در محدوده آب و هوایی وسیعی یافت می‌شوند، همگی آن‌ها در خصوصیاتی مانند خجالتی بودن، سریع بودن و تمایل به پنهان شدن در لابه‌لای پوشش گیاهی زمین، مشترک می‌باشند.

 

بلدرچین ژاپنی (کوترنیکس ژاپونیکا)

نام علمی بلدرچین ژاپنی ، کوترنیکس ژاپونیکا است و با پرنده بلدرچین معمولی یا اروپایی که دارای اسم علمی کوترنیکس کوترنیکس می‌باشد. بلدرچین ژاپنی در کشورهای ژاپن، کره، شرق چین و مغولستان به‌عنوان پرنده مهاجر یافت می‌شود. نوع وحشی آن غالباً دارای رنگ قهوه‌ای دارچینی است، ماده‌های بالغ با پرهای سیاه کم‌رنگ نقطه‌نقطه نشان داده می‌شود درصورتی‌که نرهای بالغ دارای پرهای قرمز متمایل به زرد تیره بر روی گونه‌ها و سینه می‌باشند. تفاوت‌های جنسی در رنگ پرها حدوداً در سن ۳ هفتگی ظاهرشده و تعیین جنسیت از روی رنگ تا سن ۲ هفتگی مقدور نمی‌باشد. اسم بلدرچین فرعون به این بلدرچین نیز مربوط به منشأ مصری آن ذکرشده است. در اروپا این پرنده به عنوان بلدرچین معمولی اروپایی و مدیترانه‌ای شناخته‌شده است. از دیگر اسامی که درگذشته برای این پرنده استفاده‌شده بلدرچین نیل و مدیترانه‌ای بوده است.

تفاوت‌های جنسی در رنگ پرها حدوداً در سن ۳ هفتگی ظاهرشده و تعیین جنسیت از روی رنگ تا سن ۲ هفتگی مقدور نمی‌باشد. اسم بلدرچین فرعون به این بلدرچین نیز مربوط به منشأ مصری آن ذکرشده است. در اروپا این پرنده به عنوان بلدرچین معمولی اروپایی و مدیترانه‌ای شناخته‌شده است. از دیگر اسامی که درگذشته برای این پرنده استفاده‌شده بلدرچین نیل و مدیترانه‌ای بوده است.

اسم بلدرچین فرعون به این بلدرچین نیز مربوط به منشأ مصری آن ذکرشده است. در اروپا این پرنده به عنوان بلدرچین معمولی اروپایی و مدیترانه‌ای شناخته‌شده است. از دیگر اسامی که درگذشته برای این پرنده استفاده‌شده بلدرچین نیل و مدیترانه‌ای بوده است.

 

تاریخچه بلدرچین ژاپنی

بلدرچین ژاپنی یکی از انواع پرندگانی است که به‌وسیله ژاپنی‌ها اهلی‌شده است. تاریخچه اولیه بلدرچین وحشی ژاپنی به قرن هشتم میلادی در ژاپن برمی‌گردد، پس‌ازآن نیز سوابق دیگری در مناطق مختلف ژاپن یافت شده است. بلدرچین ژاپنی در طی قرن شانزدهم به‌صورت نیمه اهلی به عنوان پرنده آوازخوان بوده است. در فاصله سال‌های ۱۹۰۷ تا ۱۹۴۱ میلادی بلدرچین ژاپنی برای افزایش تولید تخم انتخاب‌شده است. در سال ۱۹۴۱ در ژاپن حدود ۲ میلیون بلدرچین ژاپنی نگهداری می‌شده است.

بااینکه قسمت عمده این بلدرچین‌های اهلی در طی جنگ جهانی دوم از بین رفتند، اما پس از جنگ جهانی دوم، صنعت تولید تخم بلدرچین از تعداد اندک بلدرچین باقی‌مانده و احتمالاً اضافه شدن لاینهای اهلی‌شده از کره، چین، تایوان و بلدرچین‌های گرفته‌شده از حیات‌وحش مجدداً احیا گردید. در حال حاضر بلدرچین در ژاپن عمدتاً برای تولید تخم و در اروپا برای افزایش وزن به‌منظور تولید گوشت پرورش داده می‌شود. وزن بدن بلدرچین‌های گوشتی ۳-۲ برابر نوع تخم‌گذار آن‌ها می‌باشد.

 

ویژگی پرنده بلدرچین ژاپنی

بر اساس مباحث ذکرشده بلدرچین ژاپنی در ژاپن ابتدا به عنوان پرنده آوازخوان و سپس به عنوان یک پرنده تولیدکننده تخم مورداستفاده و پس‌ازآن به دلیل جثه کوچک، مصرف غذای کم و بلوغ سریع به عنوان حیوان آزمایشگاهی موردتوجه قرار گرفت. اسم بلدرچینی که نژاد تخم‌گذار کوترنیکس تولید می‌کند، به میزان محدودی برای تولیدات تجارتی پرورش‌یافته است و پرورش‌دهندگان به‌نوبه خود به سویه‌های خاص نام‌های ویژه‌ای داده‌اند مانند کمپانی کورفیو برای سویه‌های خود نام کورسدر داده و در ایالات‌متحده آمریکا مزارع مارش سویه‌های مارش فرعون را تولید کرده‌اند. برخی از خصوصیات زیست‌شناسی مربوط به بلدرچین ژاپنی در زیر ارائه‌شده است.

وزن بدن در سن یک‌روزگی: ۶ – ۸ گرم

وزن بلدرچین نر بالغ: ۱۰۰ – ۱۳۰ گرم

وزن بلدرچین ماده بالغ: ۱۲۰ – ۱۶۰ گرم

وزن تخم: ۹ – ۱۰ گرم

تعداد تخم در ۱۰۰ روز: ۸۰ – ۹۰ تخم

سن بلوغ جنسی: ۳۸ – ۴۲ روزگی

طول عمر: حداکثر ۷ سال در نرها، میانگین: ۳-۴ سال

 

نوع‌های رنگی بلدرچین ژاپنی (کوترنیکس ژاپونیکا)

علاوه بر نوع معمولی یا تجاری کوترنیکس ژاپونیکای تخم‌گذار، چندین نوع کوترنیکس نیز وجود دارد که تنوع رنگ این‌گونه را نشان می‌دهد، ازجمله بلدرچین منچوری یا منچوری طلایی را از نژاد بلدرچین ژاپنی یا فرعون (کوترنیکس ژاپونیکا) می‌دانند که به رنگ طلایی می‌باشد و علامت‌های روی بدنش شبیه بلدرچین ژاپنی است اما ظاهرش به‌طورکلی روشن‌تر و بیشتر طلایی‌رنگ گزارش‌شده است.

 

بلدرچین حنایی

نوع دیگری از کوترنیکس ژاپونیکای رنگی است؛ مانند همه‌ی نژادهای این‌گونه ظاهر این پرنده پرهای نرم و زیبا به رنگ قهوه‌ای مایل به‌صورت دارد. پرهای این پرنده بارنگ سفید آمیخته‌شده و خطوط سفید ابرو در آن‌ها دیده می‌شود. منقار و پاها، قهوه‌ای مایل به‌صورت کم‌رنگ و چشم‌ها قهوه‌ای تیره می‌باشد. هیچ اختلاف رنگی درنرو ماده وجود ندارد، اما مانند نژادهای دیگر بلدرچین ماده کمی بزرگ‌تر از نر است.

 

بلدرچین سفید انگلیسی

این نوع بلدرچین هم از گونه کوترنیکس ژاپونیکا محسوب می‌شود. نمونه خوب این زیرگونه کاملاً سفیدرنگ هستند. به‌غیراز قسمت خط ابرو در ناحیه سر که با خال‌های سیاه همراه است بقیه جا سفید و هیچ علامتی ندارد. منقار و پاها قهوه‌ای مایل به‌صورت و چشم‌ها قهوه‌ای تیره می‌باشند. نرها و ماده‌ها ازلحاظ رنگ یکسان هستند گرچه ماده‌ها بیشتر رشد می‌کنند مخصوصاً در سن بلوغ جنسی این تفاوت رشد چشمگیرتر است. این مطلب ادامه دارد..

با ما همراه باشید تا در مطلب بعدی با انواع بلدرچین های چینی آشنا شوید…

 

بلدرچین کوچک با ارزش های شگفت انگیز بزرگ

بلدرچین کوچک با ارزش های شگفت انگیز بزرگ

بلدرچین پرنده‌ای است با گونه‌های متعدد و طرح و رنگ‌های متفاوت که موردتوجه پرورش‌دهندگان قرارگرفته است. این پرنده به دلیل فاصله نسلی کوتاه، بلوغ جنسی زودرس، سرعت رشد سریع و به‌واسطه عکس‌العمل سریع در برابر کمبود مواد مغذی و شرایط محیطی به‌عنوان یک حیوان آزمایشگاهی موردتوجه محققین و مراکز پژوهشی قرارگرفته است. پرنده بلدرچین به لحاظ سن پایین قابل‌عرضه به بازار (حدود ۵-۶ هفتگی برای مصرف گوشت)، تخم‌گذاری خوب، ضریب تبدیل غذایی مطلوب، نیاز به فضای پرورشی کم نسبت به مرغ، مقاومت نسبت به بیماری‌ها و دارا بودن هزینه کم برای پرورش، توجه پرورش‌دهندگان تجاری را نیز به خود جلب کرده است. هم‌چنین بلدرچین در انواع زیرگروه‌ها و گونه‌های خود ازنظر زینتی نیز موردتوجه واقع گردیده است. تنوع محصولات این پرنده نیز قابل‌توجه است. در این مقاله در مورد فواید تخم بلدرچین ، پرنده بلدرچین ژاپنی و بلدرچین چینی و بلدرچین باب وایت نیز توضیحاتی ارائه می‌نماییم.

پرنده بلدرچین در کشورهای مختلف

برای قرن‌ها، گوشت بلدرچین یک غذای آسیایی و اروپایی بوده است. قبل از سال ۱۹۳۹ میلادی، کشور مصر صادراتی حدود ۳ میلیون بلدرچین زنده در سال به بازارهای اروپا عرضه می‌نموده است. همین‌طور از سال‌های حدود ۱۸۹۰ تا ۱۹۰۴ میلادی بلدرچین از ژاپن به سانفرانسیسکو نیز عرضه می‌شده است. بام گارتنر در گزارش خود از بعضی از کشورهای آسیایی مانند ژاپن، چین، کره شمالی، کره جنوبی، هنگ‌کنگ، تایوان، سنگاپور، فیلیپین، هند و عربستان سعودی که در پرورش بلدرچین پیشرفت داشته‌اند، نام‌برده است.

در گزارش مذکور آمده است که به دلیل کیفیت قابل‌ملاحظه گوشت و تخم بلدرچین و دیگر فرآورده‌های تبدیلی آن باعث شده که در کشورهای مدیترانه‌ای و هم‌چنین در استونی، مصر، هلند و روسیه بلدرچین مصرف شود. در همین گزارش نشان داده‌شده است که در کلمبیا و کانادا، در سال ۱۹۸۹ به میزان ۱۵۵۰۰۰ قطعه بلدرچین تجاری و ۸۰۰۰۰ قطعه بلدرچین نیمه تجاری به همراه دو میلیون تخم بلدرچین تولیدشده است.

اهمیت بلدرچین

در اولین کنفرانس بین‌المللی بلدرچین در تارتوتالین کشور استونی در سپتامبر ۱۹۹۱ گزارش‌هایی مبنی بر اهمیت پرورش بلدرچین ژاپنی به‌عنوان منبع گوشت و تخم بلدرچین ارائه‌شده است. در ژاپن محصولات بلدرچین از ۷/۱ میلیون تن در سال ۱۹۶۵ میلادی به ۴۶/۸ میلیون تن در سال ۱۹۸۴ ارتقا که ۶۵ درصد آن به‌صورت فرآورده و ۳۵ درصد به‌صورت تخم بلدرچین به فروش رسیده است. متعاقب شروع تحقیقات اصلاح نژاد در کشور استونی از سال ۱۹۷۶ تولید بلدرچین از سال ۱۹۸۰ آغاز و هرسال به‌طور پیوسته میزان تولید بلدرچین افزایش‌یافته به‌طوری‌که از ۱ میلیون قطعه در سال شروع تولید، به ۷ میلیون قطعه در سال ۱۹۹۰ گزارش‌شده است.

مین وییلی گزارش کرد بلدرچین ژاپنی نژادی است برای تولید گوشت و تخم و اهمیت نسبی این دو محصول بین کشورها متفاوت است. در ژاپن و کشورهای جنوب شرقی آسیا تولید تخم در اولویت قرار دارد، درصورتی‌که در فرانسه و اروپا تولید گوشت، هدف اصلی پرورش بلدرچین است. در حال حاضر حدود ۷ میلیون پرنده بلدرچین در ژاپن پرورش داده می‌شود که حدود ۴ میلیون در شهر تویوهاشی نگهداری و قریب به ۷۰ درصد تخم بلدرچین در این منطقه تولید می‌شود.