چگونگی جلوگیری از مرگ جوجه ها در دوران رشد

چگونگی جلوگیری از مرگ جوجه ها در دوران رشد

رعایت بهداشت در دوران رشد مثل هر سن دیگری ضرورت دارد. تمیز نگه داشتن وسایل نیاز به مراقبت روزانه دارد. جدا نمودن سالن دوران رشد، دوش گرفتن، پوشیدن لباس تمیز، استخدام کارگران جداگانه برای هر سالن، نظافت روزانه آبخوری ها، بستر پوشال مناسب دان تمیز و غیره همگی جزء برنامه های بهداشتی به شمار می آیند.

جریان عادی روزمره مسائل بهداشتی باید به تفصیل نوشته شود و برنامه های بهداشتی از روی این نوشته ها اجرا می شود. انجام قسمتی از کار بهتر از آن است که آن کار اصلا انجام نگردد. به این ترتیب استرس و بیماری بوجود نخواهد آمد، معمولا استرس و بیماری یا اصلا بوجود نمی آیند و یا اگر بوجود آمدند همه را در برمیگیرند.

۱٫آزمایش MG و MS:

در حال حاضر تعداد زیادی از مجتمع های پرورش طیور که گله های مادر پرورش می دهند تحت برنامه کنترلی MG و MS قرار دارند. گله در دوران رشد هر ۴ هفته، یک بار مورد آزمایش قرار می گیرد.

تست از هفته ششم شروع شده و تا هنگامی که گله به سالن دوران تولید انتقال داده شود، ادامه می یابد. در فواصل زمانی ۴ هفته، هربار حدود ۵ درصد از گله آزمایش روی صفحه های مخصوص انجام گیرد. جداسازی کامل دوران رشد و بهداشت شدید باعث می شود گله عاری از بیماری های فوق باشد.

در صورت مثبت بودن آزمایش چه باید کرد؟ اگر جواب آزمایش ها MG و MS مثبت باشد نمایانگر وجود بیماری در گله است. تعدادی از مرغ ها بعنوان حامل، بیماری را از طریق تخم مرغ های قابل جوجه کشی به جوجه های یک روزه انتقال می دهند

اگر کارخانه جوجه کشی که چنین تخم مرغ های آلوده ای به آنجا ارسال شده کاملا بهداشتی باشد، تخم مرغ ها اجازه چیده شدن در ماشین ها آن را نخواهند یافت.

اگر بقیه گله های مجتمع عاری از بیماری باشند باید خیلی فوری و قبل از اینکه بیماری به سالن های دیگر راه یابد گله بیمار را حذف کرد. ولی قبل از حذف گله آلوده، باید برای کسب اطمینان، خون تعدادی از آنها را مجددا آزمایش نمود. اگر چنانچه بخواهیم گله آلوده جهت تولید تخم مرغ خوراکی استفاده کنیم باید گله آلوده را به محل جدیدی، دور از گله های سالم منتقل نمائیم.

 

۲٫برنامه کنترل بیماری ها:

برخی از برنامه های واکسیناسیون در کارخانه جوجه کشی انجام شده و تعدادی نیز در دوران پرورش انجام می شوند، ولی اگر برنامه ها واکسیناسیون در دوران رشد اعمال می گردند این برنامه باید قبل از ورود جوجه های یک روزه به مجتمع تعیین شده باشد، برای این منظور قبلا باید با متخصصین مشورت نمود تا برنامه واکسیناسیون صحیحی تنظیم گردد.

این برنامه ها کشور به کشور، مرغداری به مرغداری، گله به گله و نسبت به فصول مختلف سال متغیر است. باید دقت شود که برنامه واکسیناسیون مطابق برنامه توصیه شده و بطور صحیح انجام گردد.

اکثر عدم موفقیت ها در واکسیناسیون ناشی از اشتباهات مدیریتی است. بطور مثال واکسن کهنه بوده، طرز نگهداری آن بد بوده، به شکل نادرست به کار رفته، در زمان غلطی استفاده شده و یا اینکه اصلا مورد نیاز نبوده است.

 

  ۳٫کنترل ایمنیت :

انجام واکسیناسیون به تنهایی کافی نیست بلکه ایمنیت با ارزشی نیز باید بوجود آید. برای آگاهی از بوجود آمدن ایمنیت با ارزش طیور واکسینه معمولا ­­تیتر خون انجام می دهند تا مشخص گردد میزان پادتن ناشی از واکسیناسیون کافی است یا خیر. در ضمن آزمایشگاه می تواند با انجام آزمایشات اطلاعات راجع به کنترل بیماری را ارزیابی و ابلاغ نمایید.

 

    ۴٫تشخیص بیماری :

با وجود تمام موارد احتیاطی که در مرغداری به عمل می آید، امکان بروز بیماری در زمان ها مختلف وجود دارد.

در بیشتر موارد میتوان مشکل را حل نمود، ولی ابتدا باید دید که مشکل چیست. برای تشخیص تعداد ۶-۵ بیمار که علائم را به خولی بروز می دهند را به آزمایشگاه تشخیص بیماری می بریم و اگر مشکل مشخص شد در مورد درمان بحث می شود ولی باید سریع عمل کرد زیرا اگر مسئله طولانی شود حل آن مشکل تر خواهد شد.

 

۵٫در درمان، دارو را دوباره بررسی کنید :

دستورالعمل مصرف دارو را به دقت مطالعه نمائید، بخصوص روی دز درمانی دقت کنید. اکثر اوقات اشتباهاتی رخ می دهد که باعث مصرف بیش از حد نیاز خواهد شد و یا اینکه دارو کمتر مصرف می شود.

دقت کنید که دارو توسط دولت یا موسسات ذیصلاح تایید شده باشد. در ضمن روش و دز مصرفی آن در نظر گرفته شود و همچنین باید اطلاع یابید که تا چند رو قبل از کشتار مجاز به مصرف آن هستید.

 

۶٫حذف هفتگی طیور در دوران رشد:

در دورران رشد لازم است طیور نامرغوب، فلج، زخمی و دارای شکل غیرطبیعی را حذف نمود. این گونه طیور اگر به هر صورت به دوران تولید برسند میزان تولیدشان ناچیز خواهد بود و نگهداری آنها فقط باعث افزایش هزینه خواهد شد.

ولی باید توجه داشت که برای خارج نمودن طیور حذفی نباید کل طیور سالن را گرفت. برای حذف طیور می توان هفته ای یک روز به آرامی توسط قلاب مخصوصی آنها را گرفته و خارج کرد و تعداد حذفی ها را در کارت مخصوص سالن ثبت نمود.

 

۷٫ کنترل انگل های داخلی:

اگر در یک مجتمع پرورش طیور انگل های دستگاه گوارش ایجاد مشکل نمایند می توان با روش ها خاصی آنها را کنترل کرد. ولی نباید برای کنترل انگل های دستگاه گوارش به طور غیرضروری هزینه صرف نمود. باید توجه داشت که تشخیص نوع کرم به طور دقیق انجام شود. برای تشخیص و درمان باید با دامپزشک مجرب مشورت نمود.

 

 ۸٫ کنترل جوندگان:

موش صحرایی و خانگی صدمات اقتصادی سنگینی به مرغذاری وارد می کنند. آنها مقدار زیادی از غذا را صرف و آلوده نموده، به ساختمان آسیب رسانده، ناقل بیماری بوده و سروصدای زیادی هم ایجاد می کنند. در ضمن فوق العاده سریع تکثیر یافته و خیلی زود باعث بروز مشکلاتی می شوند. وقتی که وجود جوندگان در مجتمع پرورش طیور قطعی و مسلم شد برای از بین بردن آنها باید خیلی فوری برنامه ریزی کرد.

مقایسه ذره بینی بین پرورش کبک و بلدرچین

مقایسه ذره بینی بین پرورش کبک و بلدرچین

پرورش کبک و به خصوص پرورش بلدرچین نسبت به پرورش سایر طیور از بازده بسیار بیشتری برخوردار است، همچنین توجه مردم به تغذیه ی صحیح در این سال ها باعث شده گوشت و تخم کبک و بلدرچین که سرشار از پروتئین و مواد مغذی است مورد توجه قرار گیرد و به طبع تقاضا افزایش یابد.

این دو پرنده دارای مقاومت بالایی در برابر بیماری ها هستند و تلفات کمتری دارند. حال این سوال برای خیلی ها پیش می آید که بین پرورش کبک و پرورش بلدرچین کدام بهتر بوده و کدام یک دارای توجیهات اقتصادی بیشتری هستند؟

تفاوت کبک و بلدرچین

کبک و بلدرچین از دسته پرندگانی هستند که زود خود را با شرایط محیطی مختلف وفق می دهند. وزن بلدرچین حدود ۲۵۰ گرم می باشد در صورتی که کبک وزنی دو برابر آنها (۴۰۰ تا ۶۰۰ گرم در شرایط پرورشی) دارد.

طول دوره جوجه کشی کبک، ۲۴ روز و در هر قفس با ابعاد ۱ متر طول و ۶۲ سانتی متر عرض حدود ۱۵ کبک را جا داد. در صورتی که در یک قفس با همین ابعاد می توان ۳۳ بلدرچین را جای داد.

طول دوره جوجه کشی بلدرچین ها ۱۸ روز و نسبت به سایر پرندگان بازدهی و تولید مثل سریع تری دارند.

اصول کلی پرورش این دو پرنده از جمله مکان، تجهیزات، شرایط نگهداری و تغذیه تقریبا یکسان است، اما تفاوت های جزئی در پرورش آنها وجود دارد که یکی را بر دیگری پربازده تر می کند.

تفاوت های اساسی در پرورش کبک و بلدرچین

  • کبک ها نسبت به بلدرچین ها ترسوتر هستند و با نزدیک شدن افراد فرار می کنند در صورتی که بلدرچین ها اینگونه نیستند. همین عامل باعث می شود که بیشتر در معرض استرس قرار بگیرند و راندمان تولید آنها کاهش پیدا کند.
  • مقاومت کبک ها نسبت به بلدرچین ها در مقابل بیماری ها کمتر است و در شرایط حاد شاهد تلفات بیشتری از کبک ها خواهیم بود. کبک ها مستعد بیماری های مرغی بوده و می توانند آن را به انسان نیز انتقال بدهند.
  • دوره پرورش کبک نسبت به پرورش بلدرچین بیشتر است، آنها در سن ۷ ماهگی تخمگذاری کرده و کبک های گوشتی در ۴ ماهگی کشتار می شوند، در صورتی که بلدرچین سن تخمگذاری و کشتار کمتری (۴۰ تا ۵۰ روزگی) دارد. حتی طول دوره جوجه کشی بلدرچین ها نیز از کبک کمتر است و جوجه ها زودتر متولد می شوند. در نتیجه فرایند پرورش زودتر انجام می گیرد و سرمایه سریع تر به چرخه باز می گردد.
  • یافتن مکان مناسب برای پرورش کبک ها مشکل است، خصوصیت رفتاری کبک به گونه ای است که به شرایط محیطی و طبیعی نیاز دارد. آنها نیاز به نوک زدن به اشیای سخت و سنگ داشته و عادت هایی از این قبیل دارند، در صورتی که بلدرچین ها را می توان به راحتی درون یک اتاق کوچک و قفس های چند طبقه ای پرورش داد و بهترین بازده را در شرایط مطلوب از آنها داشت.
  • پرورش کبک به صورت صنعتی در ایران کم است که این مساله هم می تواند یک عیب به حساب آید، همچنین پرورش کبک به دو صورت سنتی و صنعتی انجام می پذیرد. پرورش کبک به صورت سنتی محصولات بی کیفیت تری خواهد داشت و در این روش طول دوره پرورش آنها زیاد بوده و وزن جوجه ها افزایش چندانی پیدا نمی کند در صورتی که اگر پرورش آنها به صورت صنعتی انجام گیرد درآمدزایی بسیار بهتری خواهد داشت. همچنین در روش سنتی، عدم دسترسی به کشتارگاه صنعتی معضلی برای سرمایه گذار ایجاد می کند. او باید یک سالن کشتار نیز راه اندازی کند که این مساله یک هزینه اضافی برای سرمایه گذار است…
  • مساله مهم قیمت بالای گوشت و تخم کبک نسبت به بلدرچین است که تقاضای آن را نسبت به بلدرچین کمتر کرده است. مصرف کنندگان آن افرادی هستند که از نظر مالی مشکلی ندارند یا توسط دکتر مصرف آن برایشان تجویز شده است. قیمت بالای کبک برای مردم به صرفه نیست در نتیجه تقاضای آن نسبت به بلدرچین کمتر است و با وجود نداشتن اتحادیه ای برای نظم دادن به فروش، بازار فروش مناسبی ندارد.

نتیجه گیری:

از موارد بالا به این نتیجه می رسیم که پرورش کبک نسبت به بلدرچین دارای ریسک بیشتری در سود آوری است در صورتی که پرورش بلدرچین با مدیریت صحیح و رعایت اصول می تواند به صورت تضمینی، بازدهی بالایی داشته باشد.

همه چیز درباره ۸ نژاد مختلف بوقلمون

همه چیز درباره ۸ نژاد مختلف بوقلمون

برنز سینه پهن (Broad-breasted Bronze Turkeys) :

این نژاد بومی شمال آمریکا بوده و حدود ۵۰۰ سال پیش در مکزیک اهلی شده و در سال ۱۵۰۰ میلادی به اسپانیا برده شد و سپس در اروپا شناخته شد. این نژاد مخصوص سفره غذا توسعه یافته است. رنگ آن مشابه بوقلمون های وحشی است، اما اندازه و شکل این دو با یکدیگر متفاوت است. براساس استاندارد انجمن طیور آمریکا وزن سن بلوغ جسمی این نژاد در نرها ۳۶ پوند و در ماده ها ۲۰ پوند گزارش شده است. در ۲۸ هفتگی بوقلمو ن های نر این نژاد به وزن ۲۵ پوند می رسد. مانند نژاد سینه پهن سفید، به علت سنگینی وزن بلوغ، در این نژاد نیز تولید مثل فقط با روش تلقیح مصنوعی انجام می شود. البته نژاد برنز اصلاح نشده با روش طبیعی قادر به تولید مثل می باشد. علت نامگذاری این نژاد رنگ غیر معمول بال و پر آن است که به صورت ترکیبی از رنگ های برنز و سبز بوده و در مقابل نور آفتاب به صورت متالیک به نظر می رسد. این نژاد در شمال آمریکا پرورش داده می­شود. این گونه دارای سینه ای پهن بوده و برای تولید مثل باید از تلقیح مصنوعی و دستگاه جوجه کشی استفاده نمود. از آنجایی که تولیدکنندگان  تمایل دارند نژادهای با پر سفید را پرورش دهند که پس از کشتار و پر کنی ظاهر لاشه در صورت جدا نشدن پرهای ریز مطلوب به نظر برسد. بنابراین روز به روز از تعداد این گونه کاسته شده است. در نتیجه امروزه این نژاد را با نژاد سفید بوقلمون بیشتر تلاقی داده و یا از آن برای سرگرمی و غیره استفاده می شود.

از نظر ظاهر بسیار شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی است. بوقلمون های برنز در مقایسه با سایر گونه های بوقلمون اندکی آرام تر هستند و این باعث می­شود که به راحتی بتوان آن ها را در کنار خود نگهداری نمود. پرورش دهندگان این حیوان می گویند زمانی که شما وارد محل زندگی بوقلمون های برنز می شوید آن ها به راحتی و بدون ترس برای دریافت غذا به شما نزدیک می شوند. مثل بیشتر بوقلمون ها، بوقلمون های برنز نسبت به سرما و تغییرات آن بسیار حساس می باشند و بایستی در قبال چنین شرایطی محفوظ نگه داشته شوند. اغلب خانواده های بوقلمون برنز به عنوان حیوانات خانگی به فروش می رسند. پرهای آن ها رنگ سیاه مات دارد و لکه های قهوه ای متمایل به سبز بر روی آن ها در زیر نور خورشید مثل رنگ های متالیک می درخشد. لبه دم بوقلمون برنز، دور تا دور نوار سفید رنگی دارد. در حال حاضر دو نوع از بوقلمون های برنز وحشی و سینه پهن بیشتر با مقاصد تجاری تولید می شوند و دلیل آن این است که سینه آن ها گوشت نسبتاً زیادی دارد. بوقلمون های برنز به آمریکای شمالی تعلق دارند. از حدود ۵۰۰ سال قبل قوم آزتک آن ها را به عنوان حیوان خانگی مورد استفاده قرار می دادند. اگرچه هر دو نوع بوقلمون های برنز در آمریکا کمیاب شده اند ولیکن بوقلمون سینه پهن بیشتر مورد استفاده عموم قرار دارد. این نکته را نیز باید افزود که پرورش سینه پهن ها بسیار مشکل تر از نوع وحشی آن ها می­باشد و دلیل آن این است که آن ها به دلیل سینه پهنشان نمی توانند جفت گیری کنند و تکثیر آن ها به صورت تلقیح مصنوعی صورت می­گیرد. تا سال ۱۹۶۰ بوقلمون های برنز، عمده ترین بوقلمون هایی بودند که در ایالات متحده پرورش داده می شدند. بوقلمون های برنز نر را می توان با زایده گوشت زیر گردنشان از بوقلمون های ماده تشخیص داد.

 

اسلیت (Slate) :

رنگ این گونه خاکستری متمایل به آبی بوده و هرگز به عنوان یک گونه معمولی پایدار وجود نداشته است. در حال حاضر نیز نسل آن منقرض شده است. بر روی بدن این گونه گاهی اوقات نقاط و لکه هایی به رنگ سیاه دیده می شود. اندازه جثه این گونه مشابه گونه سیاه (Black) است.

 

سیاه (Black) :

در این گونه رنگ بدن سیاه بوده و رنگ بال و پر آن سیاه متمایل به سبز می باشد. این نژاد در آمریکا غالب نیست. در حالی که در کشورهای اروپایی از اهمیت خاصی برخوردار بوده و مورد توجه مصرف کنندگان است. این گونه در قسمت های شرق انگلیس و فرانسه با موفقیت پرورش داده می شود. وزن مطلوب این گونه در آمریکا برای جنس نر یک ساله ۲۲ پوند، جنس نر بالغ ۲۷ پوند و جنس ماده بالغ ۱۸ پوند و نیمچه تخم­گذار ۱۲ پوند گزارش شده است.

 

ناراگنست (Narragansett Turkeys) :

از نظر تاریخی منشاء این نژاد نیوانگلند بوده متعلق به منطقه نارانگنست هست. البته بعضی ها منشاء آن را خارجی دانسته و از کشورهای مکزیک و بخش مرکزی آمریکا می دانند.

شواهد باستان شناسی نشان داده است که این نژاد نیز از تلاقی گونه های وحشی بوقلمون به وجود آمده است. در واقع در نیمه راه روند تکاملی ایجاد نژاد برنز، این نژاد ایجاد شده است.

گفته میشود که در اوایل قرن ۱۹ میلادی سویه های اروپایی (احتمالاً سیاه) با بوقلمون های وحشی منطقه نارانگنست تلاقی داده شده و این نژاد به وجود آمده است. سپس توسط آبراهام لینکلن یک جفت از این نژاد به آمریکا فرستاده شد. در سال ۱۸۷۴ میلادی این نژاد در آمریکا به ثبت رسید و استاندارد دریافت نمود. در سال ۱۹۳۰ میلادی این نژاد پس از نژادهای برنز و هلندی سفید، سومین نژاد رایج در آمریکا شد. از سال ۱۹۵۲ میلادی میزان تولید و رواج این نژاد در مقایسه با نژاد برنز در آمریکا کاهش یافت. کیفیت تولید گوشت و تخم در این نژاد خوب است.

رنگ بدن این نژاد شبیه نژاد برنز است، با این تفاوت که به جای رنگ برنز، رنگ خاکستری براق و قهوه­ای در قسمت­های انتهایی بدن دیده می­شود.

این نژاد تحرک زیادی داشته اما در صورت آزاد بودن در چراگاه، از سالن پرورش زیاد دور نمی شود. همچنین خصوصیات مادری و مراقبت از جوجه ها در این نژاد خوب است. ساختاری مشابه نژاد برنز دارد. برتری این نژاد در اندازه بدن و بی سر و صدا بودن آن است. برای مصرف روزانه یک خانواده و میهمان یک قطعه بوقلمون این نژاد کافی است. در حالی که نژاد برنز سینه پهن، فقط برای استفاده در میهمانی های بزرگ و پرجمعیت بیشتر مناسب است.

 

رویال پالم (Royal Palm Turkeys) :

تنها نژادی است که برای صفت تولد گوشت و سنگینی وزن بلوغ انتخاب نشده است. به طوری که وزن بوقلمون های جوان این نژاد در جنس نر ۱۶ پوند و در جنس ماده ۱۰ پوند است و وزن بوقلمون های بالغ آن حداکثر در جنس نر ۲۲ پوند و در جنس ماده به ۱۶ پوند می رسد. این نژاد به عنوان پرنده های زینتی به شمار می رود. رنگ استاندارد آن سیاه و سفید می باشد که البته در صورت تلاقی آن با سایر نژادهای رنگ خطوط نیز تغییر خواهد نمود. به نظر می رسد به علت تشابهات زیاد از نظر خصوصیات ظاهری، بین این نژاد و نارنگنست رابطه خویشاوندی وجود داشته باشد.

 

بوربون قرمز (Bourbon Red) :

این نژاد از انتخاب در واریته جرسی باف در ایالت پنسیلوانیای آمریکا برای داشتن رنگ تیره تر به وجود آمده است. سپس در ایالت کنتاکی اصلاح نژاد شده و توسعه یافته است. به طوری که حتی به نام نژاد کنتاکی قرمز نیز خوانده می شود. همه ادعاها در مورد این که این نژاد ابتدا به صورت وحشی وجود داشته است، مردود است. این نژاد در سال ۱۹۰۹ در آمریکا به ثبت رسیده و استاندارد انجمن طیور را دریافت نمود. وزن سن بلوغ جنس نر این نژاد  ۳۳ پوند و جنس ماده آن ۱۸ پوند است. از فراوان ترین بوقلمون های مانده از قدیم به شمار می رود. به طوری که ۳۳ درصد از مزارع حفظ و نگهداری بوقلمون های تاریخی آمریکا را به خود اختصاص می دهد.

هلندی سفید (White Holand) :

این بوقلمون ها در کشور هلند پرورش و نژاد آن ها گسترش یافته است. در این میان بوقلمون های وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده اند، ولی هلند و اتریش به گونه های سفید

که یکی از آن ها همین نوع است علاقه مند بوده است. اولین بار، بوقلمون در اوایل قرن ۱۸ میلادی وارد ایالات متحده و بریتانیا گردید و تا سال ۱۸۴۷ نژاد استاندارد این حیوان محفوظ بوده است. امروزه گونه های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورش داده می شوند از مشهورترین گونه هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می رسند ولیکن بیشتر آن ها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است.

مراقبت از این بوقلمون ها شبیه سایر بوقلمون ها می­باشد و به خاطر جثه بزرگشان برای این حیوانات باید به حد کافی فضای لازم برای حرکت وجود داشته باشد. بوقلمون های هلندی سفید را به سختی میتوان پیدا کرد و نژاد آنها به ندرت پرورش داده می شود. برخلاف گونه های تجاری آن، برای نوع واقعی آن برای پرورش و تکثیر نیاز به تلقیح مصنوعی وجود ندارد. امروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون هلندی سفید به وجود آمده است. اگرچه اغلب بوقلمون­های سفید را به نام هلندی سفید می شناسند، ولی همه آن ها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی باشند. نژاد بوقلمون های واقعی هلندی سفید روز به روز کمیاب تر می شود. بنابراین اقدامات حمایتی جهت حفاظت آن ها باید صورت گیرد. بوقلمون های هلندی سفید دیگر به طور گروهی پرورش داده نمی شوند. پرورش دهندگان نژاد اصیل بسیار کم هستند و آن ها بر این نکته اتفاق نظر دارند که بوقلمون های مذکور با استانداردهایی مورد ارزیابی قرار می گیرند که به مرور زمان از استانداردهای نژاد اصیل فاصله گرفته است. این نوع بوقلمون ها تنها توسط علاقه­مندان پرورش داده می شوند و پرورش آن ها بسیار محدود می باشد. در حال حاضر نوعی از بوقلمون سفید هلندی به طور تجاری پرورش داده می شوند.

اگرچه امروزه بیشتر گونه های بوقلمون هلندی سفید که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است، دارای چشم های قهوه ای رنگ می باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمون ها دارای چشمان آبی بوده است. برخی از انواع نر این بوقلمون ها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند. رنگ گردن و زیر گردن بوقلمون ها مثل ساق پا و انگشتان پای آن ها، سفید متمایل به صورتی می باشد. منقار آن ها هم رنگ صورتی دارد و هم می تواند رنگ استخوانی داشته باشد. در روی سر بوقلمون های مزبور نشانه ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد. بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است. امروزه، گونه هایی از بوقلمون های هلندی سفید که با بوقلمون های سفید بزرگ آمیخته شده است دارای سینه ای پهن و پاهای کوتاه تر در مقایسه با گونه های اصیل می باشند. بوقلمون های نر اصیل معمولاً حدود ۳۳ پوند و نوع ماده حدود ۱۸ پوند وزن دارند. در آمریکا بوقلمون های ماده در ۱۴ تا ۱۶ هفتگی با وزن ۷ تا ۸ کیلوگرم و بوقلمون های نر در ۱۷ تا ۲۰ هفتگی با وزن ۱۲ تا ۱۵ کیلوگرم به بازار عرضه می شوند. درضمن ۷۰ درصد از بوقلمون های کشتار شده به صورت عمل آوری شده به دست مصرف کننده می رسد و به علت بزرگتر بودن اندازه لاشه، بیشتر جنس نر پرورش داده می شود. در آمریکا گوشت بوقلمون به صورت چرخ کرده نیز عرضه می شود.

 

بلتس ویله (Beltsville flock) :

در سال ۱۹۳۴ میلادی دپارتمان کشاورزی ایالات متحده برای تولید نژاد بلتس ویله، از تلاقی نژادهای مختلف بوقلمون پروژه ای را شروع کرد و پس از گذشت ۷ سال یعنی در سال ۱۹۴۱ میلادی این نژاد را معرفی نمود. این نژاد در سال ۱۹۵۱ به ثبت رسید. وزن بالغ این نژاد در نرها ۲۳ پوند و در ماده ها ۱۳ پوند گزارش شده است. این نژاد از نظر داشتن سینه پهن در درجه دوم اهمیت پس از نژاد برنز سینه پهن قرار می گیرد. این نژاد از فراوان ترین نژاد دارای رنگ سفید به شمار می رفت. در حال حاضر این نژاد فقط در دانشگاه ویسکانسین آمریکا و در یک مرکز پرورش حفاظت شده در کشور کانادا نگهداری می شود.

قیمت نهاده‌های دام و طیور کاهش یافت

قیمت نهاده‌های دام و طیور کاهش یافت

دبیر اتحادیه واردکنندگان نهاده‌های دام و طیور ایران از کاهش قیمت این محصولات خبر داد.
کورش سیامک، اظهار کرد: میزان واردات نهاده‌های دام و طیور توسط بخش خصوصی که در خلال سالهای اخیر بیشترین سهم را در تامین نهاده‌های مذکور ایفا کرده است، با وجود مشکلات مختلف در طول سال جاری حتی از سنوات قبل چشمگیرتر بوده است.
ادامه مطلب

قیمت مرغ بیش از دو ماه ثابت مانده است

قیمت مرغ بیش از دو ماه ثابت مانده است

رئیس انجمن صنفی کشتارگاه های صنعتی مرغ استان اصفهان گفت: ۸۰ روز است که قیمت هر کیلوگرم مرغ در بازار های اصفهان ثابت مانده و فراوانی دام نیز موجب کشتار به اندازه و تامین نیاز بازار به صورت کامل شده است.
حمیدرضا شیخان با تکذیب افزایش قیمت مرغ در بازار اظهار کرد: هیچ گونه افزایش قیمتی در روز های اخیر بازار مرغ به وجود نیامده و بر اساس آمار قیمتی بازار، نرخ هر کیلوگرم مرغ گرم از پیش از ماه محرم هیچ گونه نوسانی را تجربه نکرده است.
وی افزود: بر اساس مصوبه ستاد تنظیم بازار استان اصفهان، قیمت هر کیلوگرم مرغ ۱۲ هزار و ۹۰۰ تومان است و اضافه  شدن سود پنج درصدی فروشندگان این ماده پروتئینی، قیمت آن را به هر کیلو ۱۳ هزار و ۵۴۵ تومان می رساند؛ فروش بیش از این قیمت در بازار، تخلف صنفی بوده و با خاطیان به صورت جدی برخورد می شود.

ادامه مطلب

سود تولید مرغ در جیب واسطه‌ها

سود تولید مرغ در جیب واسطه‌ها

در نیمه اول سال افزایش قیمت مرغ در کرمان نسبت به دیگر نقاط کشور گلایه شهروندان را به دنبال داشته است. همین موضوع سبب شد مسئولان استانی در جلسه‌های مختلف تنظیم بازار راهکارهایی را برای قیمت‌گذاری مناسب و کاهش قیمت مرغ پیشنهاد دهند. این نوسانات قیمت مرغ در چند ماهه‌ اخیر مسئولان را بر آن داشت تا قیمت را گام به گام کاهش دهند. اما هنوز استان در تولید این محصول با مشکلاتی مواجه است.

ادامه مطلب

تولید بالا و کاهش قیمت تخم مرغ

تولید بالا و کاهش قیمت تخم مرغ

میانگین قیمت تخم مرغ درب مرغداری، به کیلویی پنج هزار و ۶۰۰ تا پنج هزار و ۷۰۰ تومان رسیده است.
رضا ترکاشوند با اشاره به اینکه قیمت مصوب هرکیلوگرم تخم مرغ هفت هزار و ۷۴۰ تومان است، افزود: هم اکنون قیمت این محصول، نزدیک به دو هزار تومان زیر نرخ مصوب عرضه می‌شود که این قیمت برای تولید کننده به هیچ وجه مقرون به صرفه نیست.
وی همچنین در خصوص قیمت تخم‌مرغ برای مصرف کنندگان افزود: این کالا به طور متوسط ۲۳ درصد بالاتر از قیمت درب مرغداری، به دست مصرف کننده می‌رسد؛ به نحوی که ۲۳ درصدی که به قیمت تخم‌مرغ اضافه می‌شود، به دلیل هزینه حمل و نقل، سود عمده فروشی، خرده فروشی و همینطور افت و ضایعات است.
ترکاشوند با بیان اینکه اگر تولید برای واحدهای مرغداری اقتصادی باشد، به یقین تولید ادامه‌دار خواهد بود، تصریح کرد: وجود تولید مناسب باعث می‌شود مصرف کننده، کالا را به بهترین شکل خریداری و مصرف کند.

ادامه مطلب