کانیبالیسم به رفتاری خشن در میان پرندگان به ویژه مرغ گفته می شود که در مزارع پرورش مرغ شیوع فراوانی دارد و عدم کنترل صحیح آن می تواند باعث بروز تلفات جبران ناپذیری شود.

همنوع خواری در مرغ در تمام سنین و هر دو جنس به وفور دیده می شود، یکی از مهم ترین عواملی که می تواند منجر به افزایش همنوع خواری در مرغ گردد، رعایت نکردن اصول مدیریت صحیح مزارع پرورشی است.

تراکم بالای نگهداری مرغ ها در شرایطی که استانداردهای اولیه رعایت نشود، می تواند شرایط پراسترسی را برای آنها فراهم کند که منجر به افزایش رفتارهای پرخاشگرانه گردد.

همنوع خواری در مرغ به شکل های مختلفی بروز می کند، مرغ هایی که در شرایط سخت محیطی قرار می گیرندف شروع به نوک زدن به قسمت های مختلف بدن سایر مرغ ها می کنند.

نوک زدن به تاج، پا، مقعد و کندن پرها از انواع مختلف هم نوع خواری هستند، یکی از نکات مثبتی که در مورد پدیده همنوع خواری در مرغ می توان اشاره کرد، کنترل آسان آن است.

عوامل اثرگذار در همنوع خواری مرغ ها

همنوع خواری یا کانیبالیسم در مرغ به دلایل مختلفی می تواند در مزارع پرورش مرغ روی دهد، در ادامه به معرفی برخی از این عوامل خواهیم پرداخت:

۱)    تراکم بالاتر از حد استاندارد

استانداردهای مشخصی برای گونه های مختلف پرندگان از جمله مرغ جهت نگهداری در مزارع پرورشی وجود دارد، این استانداردها در سنین مختلف متفاوت بوده و عدم رعایت این موارد می تواند منجر به بروز همنوع خواری در مرغ گردد.

۲)    عدم کنترل شرایط دمایی در مزارع پرورشی

حفظ شرایط دمایی مناسب برای مرغ ها در سنین مختلف امری ضروری جهت جلوگیری از بروز همنوع خواری در مرغ تلقی می گردد، افزایش دما می تواند شرایط استرس زا برای مرغ ها تشدید کند.

۳)    تنظیم نور مناسب

یکی از عوامل ایجاد حالات خشن و تهاجمی در مرغ ها نوردهی به مدت زیاد و با شدت بیشتر از حد استاندارد است، توصیه می شود چناچه به نور زیاد در سالن های پرورشی نیاز دارید، می توانید از لامپ های قرمز رنگ استفاده کنید، توجه داشته باشید که نوردهی نباید بیشتر از ۱۶ ساعت در روز باشد.

۴)    کمبود آب و خوراک

کمبود آب و خوراک برای مرغ ها دو حالت دارد: حالتی که مواد غذایی کم باشد و حالت دیگر اینکه، آب خوری یا دانخوری به تعداد کافی در دسترس مرغ ها قرار نگیرد.

رقابت بر سر غذا از مهم ترین عوامل بروز استرس و رفتارهای خشن، مانند همنوع خواری در مرغ می گردد.

۵)    عدم استفاده از غذای مناسب

مواد غذایی موجود در جیره می تواند بر روی رفتار مرغ ها اثر گذار باشد، عدم تعادل این مواد و استفاده از جیره هایی با انرژی بالا و فیبر اندک می تواندف افزایش فعالیت مرغ را در پی داشته باشد.

این افزایش فعالیت در بسیاری از موارد به صورت همنوع خواری در مرغ بروز می کند، یکی دیگر از مواردی که می تواند بروز این معضل را تشدید کند، کمبود متیونین در جیره است که باعث پرخوری می گردد.

۶)    تغییرات اساسی در سالن های پرورشی

یکی از مواردی که می تواند باعث ایجاد استرس در مرغ گردد، تغییر محل نگهداری و سالنهای پرورشی است، این امر را نیز می تواند در رده اصول مدیریتی قرار داد.

بر همین اساس توصیه می شود برای انتقال مرغ ها به سالن های پرورشی جدید و جلوگیری از استرس و همنوع خواری در مرغ، تعدادی از قفس های موجود را به سالن جدید انتقال داده و به این ترتیب کم کم مرغ ها را به محیط جدید عادت دهید.

۷)    قفس مناسب برای مرغ های تخمگذار

یکی از انواع همنوع خواری در مرغ، نوک زدن به مقعد در مرغ های تخمگذار است، عدم وجود قفس های مخصوص مرغ تخم گذار و عدم وجود نور مناسب می تواند این عارضه را افزایش دهد.

۸)    جدا نکردن مرغ های مریض از گله

مرغ های ضعیف و مریض، می توانند طعمه خوبی برای مرغ های قوی تر و ایجاد کانیبالیسم محسوب گردند، هنگامی که این مشکل در گله شروع می شود به سرعت شیوع پیدا کرده و کنترل آن سخت تر می گردد.

روش های پیشگیری از همنوع خواری در مرغ

برای کنترل معضل همنوع خواری در مرغ، می توان شرایط استانداردی را برای پرورش آنها فراهم کرد، برخی از این موارد عبارتند از:

• ایجاد شرایطی برای مرغ ها جهت تخلیه انرژی: برای این کار، فضای مناسب در اختیار مرغ ها قرار می گیرد تا به جای نوک زدن به یکدیگر به دنبال حشرات و ذرات غذایی روی زمین باشند.
• افزایش فیبر جیره: افزایش فیبر می تواند از طریق افزایش علوفه، شبدر و موارد مشابه به جیره صورت گیرد.
• انجام عملیات نوک چینی: در برخی از گله ها، به ویژه گله مرغ های تخمگذار، می توان از عملیات نوک چینی برای کاهش همنوع خواری در مرغ استفاده کرد، برای انجام این کار یک فرد با تجربه اقدام به چیدن انتهای نوک می کند.

درمان همنوع خواری در مرغ

در صورت بروز همنوع خواری در مرغ، باید به سرعت نسبت به کنترل آن اقدام کرد، همان طور که اشاره شد، عوامل ایجاد استرس منجر به بروز کانیبالیسم می گردند و می توان به استفاده از روش های کاهش عوامل استرس زا این شرایط را به بهترین شکل مدیریت کرد.

برخی از روش های درمان همنوع خواری در مرغ که از طریق آن می توان اقدام به کنترل بیماری نمود، تاریک کردن محیط با استفاده از لامپ های قرمز جدا سازی پرنده های بیمار و ضعیف و کاهش دمای سالن پرورشی است که به این ترتیب از بروز تلفات در گله جلوگیری می شود.

بیماری های مختلفی پرورش مرغ را با مشکل مواجه می کند که یکی از بیماری ها، سرماخوردگی مرغ است. لذا، لازم است که پرورش دهندگان بیماری های مختلف را شناخته و برای حفظ جان مرغ ها تلاش کنند.

بیماری ها، شدت و درجه مختلفی دارند که در صورت عدم شناخت کافی ممکن است به مرگ منجر شوند و خسارت جانی و مالی فراوانی را وارد کنند.

در این مقاله قصد داریم به راه های جلوگیری از سرماخوردگی مرغ بپردازیم و راه های مقابله با آنها را به شما نشان دهیم پس با ما همراه باشید.

راه های پیشگیری از سرماخوردگی مرغ ها

همواره پیشگیری بهتر از درمان بوده است، لذا به علت اهمیت این مساله ابتدا به بررسی راه های جلوگیری از سرماخوردگی مرغ پرداخته و سپس به چگونگی بروز سرماخوردگی و عوامل موثر بر درمان می پردازیم.

قفس و محیط پرورش مرغ را هر روز چک کرده و پاکیزه نگه دارید. حتما تلاش کنید هر ماه آن را تمیز کنید، مواد داخل قفس را خارج کرده و تمیز کنید.

سعی کنید ماهی یکبار، اقدام به ضدعفونی محل نگهداری مرغ و تمیز کردن آن بکنید.

پیشنهاد ما به شما این است که از ظروف آویزان برای دادن آب و دانه به جوجه ها استفاده کنید. تفاوت این ظروف با ظروف دیگر در این است که مدل آویزان از ورود میکروب و باکتری جلوگیری می کند. همچنین در سایر ظروف، ممکن است فضولات مرغ جمع شده و باعث بیماری شود ولی در ظروف آویزان اینگونه نیست.

یکی از دلایل سرماخوردگی مرغ، تغییر ناگهانی آب و هوا می باشد. سعی کنید از تغییر ناگهانی دما جلوگیری کنید.

یکی دیگر از مواردی که در سرماخوردگی مرغ اثرگذار استف وجود ویروس در آب و غذای آنها می باشد.

حتما تلاش کنید روزانه آب و غذای مرغ را عوض کنید، همچنین توجه داشته باشید که آب و غذای سالم روزانه به مرغ برسد. برای جلوگیری از بیماری و سرماخوردگی مرغ و همچنین برای بهبود سریع در حین سرماخوردگی، باید توجه ویژه ای به غذای مرغ داشته باشید.

غذای مرغ باید حاوی بیست درصد پروتئین، اسید آمینه، ذرت و ویتامین های اضافی باشد. رژیم مناسب غذایی، باعث می شود مرغ ها همیشه سالم بمانند و مرغ های بیمار سریع تر بهبود یابند.

تشخیص سرماخوردگی مرغ ها

قطعا موارد اشاره شده در پیشگیری از سرماخوردگی مرغ، تاثیر گذار است اما سوال بعدی که باید به آن پاسخ دهیم این است که از کجا بدانیم مرغ سرماخورده است تا آن را از بقیه جدا کرده و به درمان آن بپردازیم.

اگر شاهد علایم زیر بودید، احتمال سرماخوردگی مرغ بسیار بالاست:

• سستی و بی حالی مرغ
• لرزش مرغ
• عطسه
• نوک زدن های بی دلیل و غیر طبیعی
• کاهش تخمگذاری
• مدفوع غیرطبیعی و مشکوک

به محض اینکه هر یک از علایم فوق را دیدید مرغ را جدا کرده و به دامپزشک اطلاع دهید. واکسیناسیون مرغ را هم فراموش نکنید.

حساسیت مراقبت از مرغ ها

مرغ ها و جوجه ها به صورت گله ای زندگی می کنند. همین امر باعث می شود که کنترل بیماری، به شدت سخت باشد.

اگر جوجه ای بیمار شد، کل گله در معرض خطر قرار دارد و ما نمی توانیم همه آنها را کنترل کنیم. حتی اگر کنترل کنیم هم، هزینه زیادی باید بابت درمان و دارو بپردازیم.

اینجاست که میگوییم حساسیت پرورش مرغ و توجه به آنها بسیار زیاد است. حتما باید به صورت مداوم مورد بررسی قرار بگیرند.

مرغ، چون نمی تواند آب زیادی را در بدن خود ذخیره کند، لذا باید مرتب آب بخورد بنابراین مشخص است که یکی از راه های نفوذ ویروس سرماخوردگی، آب های آشامیدنی می باشد.

بسیار مهم است که مراقبت وضعیت آب های آشامیدنی مرغ ها و جوجه ها باشیم و مرتب آنها را چک کنیم، همچنین مراقب باشیم مواد آلوده در محیط آب را آلوده نکرده باشد.

همانطور که در بالا اشاره شد، تغییر ناگهانی دما هم از عوامل مهم سرماخوردگی مرغ ها می باشد. خصوصا در زمستان که دمای داخل گرم است و دمای خارج سرد می باشد. وقتی وارد محیط پرورش مرغ می شویم، باد و هوای سرد وارد می شود، باید به گونه ای جلوی این اتفاق را بگیریم.

اگر دیدید مرغ بیمار است یا درد می کشد، می توانید با مشورت دامپزشک، مقداری کدئین را خرد کرده و در محلول آب بریزید و دهن مرغ را باز کرده و با سرنگ وارد دهان پرنده کنید، می توانید این عمل را یک بار به مدت مثلا سه روز انجام دهید.

در آخر همیشه به یاد داشته باشید که پیشگیری بهتر از درمان است.

لذا تلاش کنید محیط امن و تمیز برای پرورش مرغ فراهم کنید تا سرماخوردگی مرغ پیش نیاید. چرا که به دلیل گله ای زندگی کردن مرغ ها، ممکن است یک سرماخوردگی مرغ ساده، آثار زیادی به جای بگذارد.

پرورش مرغ یکی از مهم ترین روش های تامین پروتئین برای جوامع انسانی است، مرغ ها بر اساس اینکه از تخم یا گوشت آنها استفاده می شود به دو دسته مرغ تخم گذار و مرغ گوشتی تقسیم می شوند، از آنجایی که پرورش مرغ علاوه بر تامین پروتئین، منبع درآمد پرورش دهندگان نیز می باشد، شناخت انواع نژاد مرغ و خصوصیات آنها می تواند در انتخاب بهتر و سرمایه گذاری مطمئن تر به مرغداری ها کمک شایانی کند.

هر یک از این نژادها دارای نقاط ضعف و قوت متفاوتی می باشند وباید با مشخص کردن هدف پرورش و آگاهی از مشخصات آنها، اقدام به انتخاب بهترین نژاد پرورشی کرد. در ادامه به معرفی انواع نژادهای مرغ تخمگذار و مرغ گوشتی خواهیم پرداخت.

انواع نژاد مرغ تخمگذار

مرغ های تخمگذار براساس تولید تخم، اندازه و تداوم تخمگذاری، درصد تخمگذاری و حتی رنگ تخم ها دارای تفاوت هایی هستند، به طور کلی نژادهای رد آیلند رد، دو رگه، لگهورن، ساسکن، پلیموت راک، هامبرگ، آنکونا، بارنیولدر، مارانس، بوف ارپینگتون و مرغ مرندی به عنوان برترین نژادها مرغ تخمگذار شناخته می شوند.

۱) رد آیلند یا Rhode island Red:

دارای نژاد آمریکایی است، گوشت و تخم مناسبی دارد، مقاومت بالایی دارد، تولید حدود ۲۵۰ تخم در سال و تخم های قهوه ای از ویژگی های اصلی این نژاد می باشد، ارتباط صمیمانه با انسان نیز از دیگر نقاط قوت نگهداری از این نوع مرغ است…

۲) مرغ دو رگه:

مهم ترین آنها نژاد گلدن کامت یا Golden comet است، دارای تخم های قهوه ای هستند، حدود ۲۸۰ تخم در سال و مصرف غذاری اندک از ویژگی های بارز آن هاست، اما نژاد های دو رگه مقاومت بدنی اندکی دارند.

۳) مرغ لگهورن:

دارای منشا آمریکایی هستند، ۲۵۰ تخم در سال می گذارند و تخم های آنها به رنگ سفید می باشد، این نژاد به سختی رام شده و به عنوان یک نژاد مرغ چموش مطرح می شود.

۴) مرغ ساسکس یا Sussex:

مانند رد آیلند رد، مرغ دو منظوره بوده و تخم های قهوه ای، کرم و سفید تولید می کنند و تعداد تخم های تولیدی آنها به ۲۵۰ عدد در سال می رسد، این نژاد بسیار آرام و صمیمی می باشد.

۵) نژاد پلیموت راک:

به صورت روزانه تخم می گذارند، حدود ۲۰۰ تخم قهوه ای روشن در سال تولید می کنند، دارای جثه بزرگی بوده و نیاز به فضای زیادی دارند، همچنین پرنده ای آرام و رام محسوب می شوند.

۶) مرغ آلمانی هامبورگ (Hamburg):

حدود ۲۰۰ تخم در سال تولید می کنند و تخم های آن ها دارای پوسته براق و سفید می باشد، نیاز به فضای زیاد از ویژگی های این مرغ ها می باشد.

۷) مرغ های آنکونا:

دارای منشا ایتالیایی بوده و تخم های سفید رنگ تولید می کنند، تعداد تخم های تولیدی توسط این نژاد مرغ حدود ۲۰۰ تخم در سال است، این مرغ ها اندکی غیر قابل کنترل بوده و باید حتما پرهای آنها چیده شود.

۸) مرغ بارنولدر یا Barnevelder :

جزو مرغ های دو رگه حاصل از نژاد آسیایی و هلند می باشند، تخم های قهوه ای خالدار روشن با تعداد ۲۰۰ تخم در سال از ویژگی های این نژاد مرغ محسوب می شود، همچنین این مرغ ها، مناسب جهت نگهداری در خانه می باشند.

۹) مارانس یا Marans:

از دسته ی مرغ های دو منظوره با تخم های قهوه ای تیره می باشند که تعداد ۲۰۰ تخم در سال تولید می کنند، این مرغ ها بسیار آرام بوده و فضای کمی نیاز دارند.

۱۰) مرغ بوف ارپینگتون یا Buff orpington:

دارای منشا انگلیسی می باشند و ۱۸۰ تخم در سال می گذارند، این مرغ ها بسیار رام بوده و به عنوان یکی از بهترین حیوانات خانگی شناخته می شوند.

۱۱) مرغ مرندی:

سیاه رنگ هستند و مقاومت مناسبی در برابر بیماری ها دارند، مربوط به شهر مرند آذربایجان شرقی می باشند، هزینه خوراک این مرغ نسبت به سایر نژاد ها کمتر است، تعداد تخم های این مرغ حدود ۱۸۰ تا ۲۵۰ و رنگ پوششی آن قهوه ای روشن می باشد، علاوه بر مقاومت، ارتباط صمیمانه با انسان نیز از برتری های این نژاد مرغ محسوب می شود.

انواع نژاد مرغ گوشتی

نژاد های مرغ گوشتی تنها با هدف تولید گوشت، پرورش داده می شوند و مواردی مانند وزن گیری مناسب، رشد سریع و مقاومت در برابر بیماری ها از مهم ترین مواردی هستند که در انتخاب انواع نژاد مرغ گوشتی باید به آن توجه کرد.

انواع نژاد های مرغ گوشتی را می توان به ۳ دسته اصلی و مهم تقسیم بندی کرد:

۱)    انواع نژاد Plymouth Rock یا پلیموت راک:

دارای منشا آمریکایی بوده و در واقع مخلوطی از چند نژاد مختلف هستند، این نژاد دارای پرهای شلوغ و به هم ریخته بوده و همین امر آنها را از سایر نژاد ها متمایز می سازد، این نژاد یکی از مهم ترین نژادهایی است که می تواند گوشت مناسبی تولید کند.

۲)    مرغ کورنیش

نژادی است گوشتی که از آمیزش نژادهای سل، مالای و نژاد جنگی انگلیسی و کورنیش جنگی هندوستان ایجاد شده است، از لحاظ جثه، نژاد درشتی بوده و دارای شانه های پهن و سینه برجسته است، دست و پای بند بند از دیگر ویژگی های نژاد کورنیش محسوب می شود، کورنیش ها دارای رنگ های سفید، قرمز و سیاه می باشند.

۳)    مرغ کوشین یا Cochins:

دارای اصلیت چینی بوده و خاستگاه آن را شانگهای چین می شناسند، بدن سنگین این نژاد و پاهای پر از پر از ویژگی های خاص این نژاد محسوب می شود، پاهای کوشین بند بند و دارای فاصله از هم هستند، همان طور که اشاره شد این نژاد تخم زیادی تولید نکرده و برای تولید گوشت مورد استفاده قرار می گیرد.

وجود کمبود ها  ویتامین در جیره مرغ باعث بروز مشکلات عدیده ی میشود که گروه پشتیبانی فروشگاه دام وطیور برای سهولت در پرورش طیور به گوشه ای از آنها اشاره کرده است .

کمبود ویتامین A در دان مرغ تخمگذار یا دان جوجه یک روزه

کمبود ویتامین آ در دان مرغی باعث می شود سیستم گردش خون به طور طبیعی کار نکند وهمچنین باعث بد فرمی اسکلتی مخصوص جمجمه و ستون فقرات طیور می شود . اگر ویتامین آ در دان مرغ یا دان جوجه مرغ  یا دان بلدرچین حذف شود یا مقدارش کم باشد باعث آسیب زدن به مغز ، نخاع و اعصاب و همچنین باعث می شود از چشم های جوجه ها مواد آبکی سرآزیر شود و یا پلک هایشان چسبندگی پیدا کند .

کمبود ویتامین D3 در دان مرغ محلی یا دان مرغ صنعتی

کمبود ویتامین دی ۳ در دان مرغ تخمگذار که در گله مرغ مادر قرار دارد باعث تلفات جنینی در دوره جوجه کشی و همچنین کمبود این ویتامین در دان مرغ محلی باعث رشد ضعیف استخوان ها می شود .

کمبود ویتامین E در دان بلدرچین یا دان مرغ یا دان جوجه

کمبود ویتامین E در دان مرغ مادر باعث مشکلاتی همچون درست عمل نکردن سیستم گردش خون ، کاهش رشد ، تورم در بعضی از قسمت های بدن جوجه و خون ریزی مغزی ، مشکلاتی در چشم جوجه ها ، ضعف عضله ای و مهم ترین مشکلی که کمبود ویتامین E در دان مرغ به وجود می آورد تلفات جنینی بسیاری در طی روز های دو تا پنج روز جوجه کشی می باشد .

کمبود ویتامین B1 در دان مرغ مادر دان مرغ محلی و دان مرغ تخم گذار

کمبود ویتامین B1 یا همان ویتامین در دان مرغی باعث تلفات زیادی در زمان هچ می شود . همچنین در جوجه های تازه از تخم درآمده باعث تورم بعضی از عصب ها و خمیدگی گردنشان می شود .

کمبود ویتامین B2 در دان مرغ تخمگذار و بلدرچین تخم گذار

کمبود ویتامین B2 یا همان ریبوفلاوین در دان مرغ تخمگذار و دان جوجه باعث کاهش روند رشد ، ساق پای کوتاه ، اختلال در سیستم گردش خون همچنین پیچ خوردن انگشتان و یا خمیدگی آن ها از دیگر عوامل کمبود ویتامین B2 در دان جوجه می باشد .

کمبود اسید پانتونیک در دان جوجه یک روزه دان بلدرچین تخم گذار و دان جوجه

کمبود  اسید پانتونیک که موجود در دان مرغی می باشد می تواند باعث خون ریزی در زیر پوست جوجه ، پر درآوری ضعیف آن ها و همچنین دچار  شدن به کبد چرب از مشکلاتی است که کمبود  اسید پانتونیک به وجود می آورد .

کمبود بیوتین در دان جوجه  دان مرغ دان بلدرچین

کمبود  بیوتین در دان جوجه ها یا دان مرغ مادر باعث مشکلاتی چون بد فرمی اسکلت ، کوتاه ماندن استخوان ها ، نوک های طوطی مانند و همچنین کاهش شدید جوجه کشی را شامل می شود .

کمبود منگنز در دان جوجه یکروزه

اگر در دان جوجه و یا دان گله مرغ مادر کمبود منگنز باشد مشکلاتی همچون کرک و پر های غیر طبیعی ، غیر طبیعی بودن ستون فقرات و استخوان ها و غیر یکنواختی در جوجه ها به وجود می آید .

کمبود روی در دان مرغ محلی و دان مرغ صنعتی

کمبود روی در دان مرغی که مرغ مادر از آن مصرف می کند می تواند باعث شود که جوجه هایی که از دان مرغ مادر حاصل شده اند امعا و احشای آن ها بیرون بزند و همچنین سر و نوک جوجه ها غیر طبیعی باشد . از دیگر مشکلات کمبود روی دان مرغ  می توان به کوچک شدن چشم ها و ضعیف بودن جوجه ها نام برد .

کمبود کلسیم در دان مرغ یا دان جوجه خروس

کمبود کلسیم دان مرغی باعث می شود تا پوسته تخم مرغ ضعیف شود و با عث پایین آمدن وزن تخم نطفه دار شود . از دیگر مشکلاتی که کمبود کلسیم جیره مرغ  به وجود می آورد کاهش روند رشد سریع ، کاهش رشد استخوان ها و همچنین ناهنجاری های جنینی را نیز به دنبال دارد.

کمبود منیزیم دان جوجه  یا دان مرغ

اگر در دان مرغ و دان جوجه کمبود منیزیم باشد گله دچار لرزش همه گیر عصبی می شود و به سختی نفس می کشد و در زمان هچ جوجه ها دچار تشنج می شوند بنابراین منیزیم نقش مهمی در دان مرغ دارد .

کمبود فسفر در دان مرغ مادر و مرغ محلی

در دان مرغی که مورد مصرف گله مرغ مادر می باشد . اگر کمبود فسفر داشته باشد مشکلاتی چون بوجود آمدن استخوان هایی غیر طبیعی ، کاهش روند رشد و ناهنجاری ها و مشکل هایی در سیستم گردش خون به وجود می آورد .

کمبود پروتئین دان مرغ دان جوجه دان بلدرچین و کلیه طیور تخم گذار

مشکلاتی که کمبود پروتئین ها و مواد معدنی در جیره مرغ می تواند ایجاد کند .

کم بودن و یا به اندازه نبودن پروتئین و اسید های آمینه می تواند اثر مخربی بر برخی از اندام های جوجه ها داشته باشد . مانند کوچک بودن نوک بالایی ، غیر طبیعی بودن نوک پایینی ، بیرون زدگی مغز ، مشکلات چشمی ، امحا و احشا بیرون زده ، از مشکلاتی است که کمبود پروتئین ایجاد میکند .

کمبود چربی در جیره مرغ تخم گذار وجیره جوجه

کمبود چربی و اسید های چرب داخل دان مرغی می تواند مشکلاتی از قبیل قرار گرفتن غیر طبیعی بسیاری از جنین ها داخل تخم و همچنین تلفات بالا به بار آورد.

برهنگی پشت

برهنگی پشت طیور گوشتی نتیجه نوک زدن آنها به یکدیگر است و ربطی به تفاوت رشد پرها ندارد. بعضی از کوکسیدپوستات ها باعث می شوند که درصد برهنگی پشت در طیور بیشتر شود و این خاصیت به خاطر افزایش پرواز در آنهاست.

سندرم طیور چرب

عارضه طیور چرب یا روغنی شرایط خاصی است که طی آن مقادیر زیادی چربی در زیرپوست پرندگان گوشتی جمع شده و باعث می شود که عملیات کشتارگاهی و آماده کردن لاشه طیور برای عرضه به بازار دچار اشکال شود

بعضی از طیور وقتی به کشتارگاه منتقل می شوند  ظاهری سالم و طبیعی دارند، ولی با تخریب سلول های چربی آنها پس از کشتار مقادیر چربی به صورت مایه زیرپوست آنها جمع می گردد. در این حالت مقداری از وزن آنها کاسته می شود و محصول در مجموع نامطلوب می گردد. دو نوع سندرم از این گونه شناخته شده است:

۱- سندرمی که مربوط به عدم تعادل جیره غذایی است.

۲- سندرمی که در طیور چاق دیده نمی شود و از خصوصیات آن افزایش هیدروکسی پرولین و هیدروکسی لیزین جلدی و کاهش کولاژن غیر محلول در اسید است. بعضی از دانه های خاص گیاهی را در بروز این سندرم موثر می دانند.

ناهنجاری های پا و استخوان ها در گله گوشتی

مشکلات و ناهنجاری های متعددی در پای پرندگان گوشتی روی می دهد. ذیلا فهرستی از این مشکلات و علل احتمالی آنها را شرح می دهیم:

۱-مفصل خرگوشی قرمز:

حتی در جوجه هایی که تازه از تخم خارج شده اند نیز مفاصل خرگوشی صورتی یا قرمز رنگ هستند. برخی از جوجه های جوان بهبود می یابند ولی در بعضی دیگر این مشکل بدتر می شود.

علت احتمالی: کمبود ویتامین در دان طیور مادر

۲- ریکنز (راشیتیسم):

علائم آن عبارت است از استخوان های پا به صورت نرم و خمیده و پیچیدگی استخوان سینه، و در مجموع استخوان ها دارای مقادیر نازلی از کلسیم می باشند.

علت احتمالی: فقدان ویتامین D3 و فسفر جیره، یا نسبت نامناسب کلسیم به فسفر جیره گله گوشتی و یا ناهنجاری در جذب مواد غذایی به علت آلودگی.

۳- ناهنجاری های غضروفی (پروزیس):

این ناهنجاری مربوط به اختلال رشد صفحات غضروفی و بزرگ شدن و اختلال در عمل مفصل خرگوشی می باشد توری ها سیمی و وجود مواد معدنی زیاد در جیره های غذایی موجب افزایش عارضه فوق می گردند.

علت احتمالی: کمبود منگنز یا کولین جیره گله گوشتی.

۴- ناهنجاری رشد غضروفی استخوان درشت نی:

این عارضه یک اختلال متبولیک است که طی آن تکه های غضروفی زیر ساقه استخوان درشت نی رشد می کنند.

علت احتمالی: این عارضه ژنتیکی بوده ولی گاهی هم به علت مسائل تغذیه ای رخ می دهد و با افزودن ۵/۲ درصد مخمر خشک به جیره گله مادر می توان تقریبا آن را گله گوشتی از بین برد. فقدان فعالیت، کمبود کلسیم و فسفر اضافی جیره را نیز می توان از علل احتمالی دیگر آن دانست.

۵- تکروز سر استخوان ران:

بر سر استخوان های طویل منافذی بوجود آمده و رنگ آنها نیز زرد یا قهوه ای می گردد. ممکن است این عارضه به استخوان درشت نی و متاتارس نیز سرایت کند.

علت احتمالی: عفونت ویروسی مفاصل که با رئوویروس ها بوجود می اید علت بیماری است و واکسن مربوط نیز موجود می باشد.

۶- تورم مفاصل باکتریایی:

بیشتر در جوجه های ۴-۲ هفته دیده می شود.

علت احتمالی: عفونت ثانوی با استافیلو کوک ها متعاقب یک عفونت اولیه ویروسی ممکن است عامل بروز این نوع عارضه گردد.

۷- پیچ خوردگی پا:

این عارضه با پاهای پیچیده و یا خمیده (بدون کوتاه گشتن استخوان های پا) مشخص گشته و باعث بدشکلی مفصل خرگوش می شود.

علت احتمالی: فقدان فعالیت و در نتیجه ضعف ماهیچه های پا باعث می گردد که ماهیجه ها قدرت خود را در نگهداری استخوان ها به حالت طبیعی از دست بدهند. کاهش کمی تغذیه درآب و هوای گرم و بستر پوشال جدید از دیگر عوامل احتمالی این عارضه هستند.

۸- استثوپروز (پوکی استخوان ها):

این شرایط به مواردی اطلاق می شود که از حجم دیواره استخوان کاسته شده و یا به عبارتی به میزان فضای میانی استخوان افزوده گردد. این عارضه در گله های تخمگذاری که در قفس نگهداری می شوند به سندرم خستگی مرغان در قفس موسوم است.

علت احتمالی: جایگزینی نامتناسب موادمعدنی در استخوان ها.

۹-      تورم سینوویال ها:

این عارضه نتیجه التهاب غشای کیسه های سینوویالی مفاصل پا و رباط های مفصل و ماهیچه ها مربوط می باشد.

علت احتمالی: استافیلو کوک ها، ویروس ها، مایکوپلاسماسینوویه و سایر ارگانیسم ها باعث تولید این عارضه می گردند.

۱۰- استخوان های ترد و شکننده:

تردی و شکنندگی استخوان ها مربوط به استئوپروز است و از علائم آن فقدان فسفات کلسیم در قسمت های قشری و مرکزی استخوان های طویل می باشد.

علت احتمالی: کمبود ویتامین D، کلسیم و فسفر در جیره پرندگان گوشتی.

۱۱- عفونت های استخوانی:

ضعف پاها و بدشکلی آنها از علائم این عارضه است.

علت احتمالی: عفونت باکتریایی

 ۱۲-التهاب جلدی ناحیه انتهای قسمت کمری

التهاب پوستی فوق اغلب در نواحی انتهای قسمت کمری یا ران پرندگان گوشتی دیده می شود. تورم پوستی بین پرها و یا فولیکول های پرها شورع به رشد و توسعه می کند. این شرایط اغلب در سه هفته اول زندگی رخ داده و در مرغ ها بیش از خروس ها دیده می شود

کاستن تراکم گله باعث کاهش موارد وقوع این عارضه می گردد و هر اقدامی که کشیده شدن پرهای پرندگان را کاهش دهد مفید خواهد بود. در مواردی که گله گوشتی را براساس سرعت رشد پرهایش تعیین جنسیت می کنند، پرهای خروس ها کمتر بوده و در گله تعیین جنسیت شده موارد وقوع عارضه التهاب جلدی ناحیه انتهای قسمت کمری خروس ها بیش از مرغ ها خواهد بود.