برای رسیدن به حداکثر سود در کار پرورش نیازه که به ۸ فاکتور اساسی توجه کنید:

فاکتور اول: سازه

سالنی که شما می خواهید اجاره کنید یا بسازید و یا بخرید خیلی مهمه که از استاندارد کافی جهت پرورش برخوردار باشد.

چرا که اگر سالن شما استاندارد نباشه در کل سود کار شما میتونه موثر باشد.

سالنهای پرورش طیور ، به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند :

۱- سالنهای بسته ۲- سالنهای باز

سالنهای باز نیز به نوبه خود به دو صورت ساخته می شوند :

الف) سالنهای پنجره دار

ب) سالنهای با دیواره جانبی باز

۱-  سالنهای بسته (بدون پنجره) : سالنهای بسته (بدون پنجره) سالنهایی هستند که در آنها ، شرایط محیطی ، مطابق احتیاجات مناسب طیور فراهم می گردد . این سالنها الزاماً بسته و بدون پنجره ساخته می شوند . هوای سالن به وسیله هواکشها خارج و هوای تازه از دریچه های ورودی هوا وارد می گردد . در این نوع سالنها روشنایی تنها به وسیله نور مصنوعی لامپها تامین می شود . در مناطقی که حرارت محیط بیش از حد است متدهایی برای خنک کردن این سالنها باید در نظر گرفته شود . در ماههای سرد سال نیز این سالنها به وسیله یک منبع حرارتی گرم می شوند . این سالنها را از آن جهت بسته می نامند که در دو دیواره جانبی سالن ، مقابل هواکشها و دریچه های ورود هوا ، نور گیری از جنس آهن سفید نصب شده است که مانع از ورود نور خورشید به داخل می گردد .

مصالح ساختمانی که در ساخت این گونه سالنها به کار می رود ، همان مصالح سالنهای معمولی است . این سالنها ، بهتر است با فونداسیون محکم و سقف شیب دار ساخته شوند . عایق بندی در این سالنها هم برای سقف و هم برای دیوارها الزامی است .

تهویه در این سالنها مشکل است و باید جریان هوا در این سالنها طوری محاسبه شود که برای فصول گرم و سرد کافی باشد .

۱-۱) عرض سالن ): نظر به اینکه در سالنهای کنترل شده ، تهویه هوا به طور مکانیکی و به وسیله هواکشها انجام می شود ، عرض این سالنها باید ۱۲ متر باشد و اغلب سیستمهای تهویه در چنین عرضی قادر به تهویه هوای داخل سالن می باشند . اما چنانچه عرض سالن بیش از این در نظر گرفته شود تهویه با مشکل روبه رو خواهد شد .

۲-۱) طول سالن) : طول سالنهای پرورش طیور استاندارد نیست و اندازه مشخصی ندارد . مشخصات زمینی که سالن در آنجا بنا می شود ، طول سالن را تعیین می کند . عموما طول سالنها را بین ۱۰۰ – ۶۰ متر در نظر می گیرند . نظر به اینکه پخش دان در این سالنها به طور اتوماتیک و با انوع دانخوریهای اتوماتیک زنجیری و یا حلزونی صورت می گیرد ، طول زیاد سالن باعث کشش زنجیر یا حلزون دانخوری و پارگی آن می گردد و ضمناً فشار زیادی بر روی الکتروموتور دینام دانخوری وارد می شود .

بنابراین در سالنهای طیور بهتر است به توصیه های کارخانه سازنده دانخوریها در مورد حداکثر طول زنجیر که موتور دانخوری می تواند آن را به حرکت در آورد توجه نمود . یکی از نکات فنی نصب دانخوریهای اتوماتیک در سالنهای طویل آن است که مخازن دان دانخوریها را در وسط سالن قرار دهند تا استفاده از دانخوریهای اتوماتیک بهتر انجام گیرد .

۳-۱) ارتفاع سالن) : بیشتر سالنهای مرغداری در مناطق سردسیر ۴/۲ متر و در مناطق گرمسیری ۳ متر از راس سالن ارتفاع دارند . البته، ارتفاع سالنهای قفس دار که در آنها تا ۵-۴ طبقه قفس روی هم قرار دارد ، بیشتر از حد استاندارد ، در نظر گرفته می شود .

۴-۱) عایق بندی) : کارایی هر نوع عایق و یا مصالح ساختمانی ، با درجه مقاومت آنها در مقابل انتقال گرما اندازه گیری می شود که به آن ((ارزش مقاومتی)) می گویند و آن را با عدد Rنشان می دهند .

نظر به اینکه هر یک از مواد بکار رفته در سقف یا دیوارهای سالن پرورش طیور ، دارای ارزش مقاومتی مشخصی است ، مجموع ارزش مقاومتی آنها ، نشان دهنده کل ارزش مقاومتی عایق دیوار یا سقف است . مسلماً سالنهای پرورش طیور در آب و هوای سرد در مقایسه با آب و هوای گرم عایق بندی بیشتری لازم دارند .

۵-۱(پی ریزی (فونداسیون) دیوارها): برای نگهداری دیوارهای سالن، نیازمند فونداسیون محکمی هستیم برای این منظور فونداسیون بتونی یا بلوک سیمانی یا آجر توصیه می شود .

۶- ۱) کف سالنها ): کف جایگاه یا سالنهای پرورش طیور به چند شکل ساخته می شود :

الف) کف خاکی) : اینگونه کف ها از نظر بهداشتی مناسب نیستند و ضد عفونی کردن آنها مشکل است .

ب) کف چوبی) : ارزان تمام می شود ولی مانند کف خاکی از نظر بهداشتی مناسب نیستند و چون رطوبت به خود می گیرند باعث مرطوب شدن بیش از حد جایگاه می شوند و از نظر ضد عفونی کردن ، مشکل بوجود می آروند .

ج) کف سیمانی) : این گونه کفها از دو نوع کف ذکر شده در بالا گرانتر تمام می شوند ، اما به راحتی شستشو و ضد عفونی می شوند و از نظر بهداشتی مناسب هستند . در این گونه کفها ، شیب ملایمی در حدود ۲-۱ درصد به طرف کانال فاضلاب در نظر می گیرند .

۷-۱) دربهای سالن): سالنهای پرورش طیور معمولا علاوه بر دربهای مخصوص عبور و مرور پرسنل ، مجهز به دربهای بزرگ کامیون رو در انتهای سالن می باشند تا در پایان دوره پرورش ، برای تمیز کردن سالن بتوان از تراکتور و کامیون برای حمل کود استفاده نمود .

ضمنا دربها را دولتی (دولنگه) درست می کنند . ارتفاع این دربها ۲ متر ، عرض درب مخصوص پرسنل ۲/۱ – ۱ متر و عرض درب عبور وسیله نقلیه ۲ متر در نظر گرفته می شود .

۲- سالنهای باز

۱-۲ ) سالنهای پنجره دار): این سالنها بر خلاف سالنهای بسته (بدون پنجره) دارای پنجره هایی در یک یا هر دو دیوار جانبی هستند و از نور طبیعی خورشید برای روشنایی سالن در ساعات روز استفاده می شود .

در این سالنها نیز مانند سالنهای بسته تهویه به صورت مکانیکی و به وسیله هواکشها انجام می شود .

سایر مشخصات این سالنها نیز مانند سالنهای بسته پرورش طیور می باشد . در این سالنها برای جلوگیری از ورود باران به داخل سالن و ایجاد سایه در اکثر ماههای سال ، سقف سالن لبه دار و با یک پیش آمدگی بنا می کنند.

۲-۲ ) سالنهای با دیوار جانبی باز): بیشتر سالنهای متداول در دنیا را با نفوذ جریان طبیعی هوا به داخل سالن تهویه می کنند. این سالنها بخصوص برای مناطق گرمسیری و شرجی که به علت رطوبت زیاد هوا نمی توان از تبخیر آب برای خنک کردن سالن استفاده نمود ، ایده آل می باشند . متاسفانه در ایران این نوع سالنها بندرت بنا گردیده اند . برای ایجاد محیط مناسب در این سالنها ، لازم است با مشخصات معینی ساخته شوند . در زیر این مشخصات شرح داده می شوند :

۱-۲-۲) عرض سالنهای با دیوار جانبی باز): از آنجا که تهویه در سالنهای باز دیوار جانبی باز ، به وسیله جریان طبیعی هوا صورت می گیرد عرض سالن معمولا ۱۰ متر در نظر گرفته می شود . سالنهای عریض تر از این مقدار بخوبی در هوای گرم تهویه نمی گردند .

۲-۲) دیوارهای جانبی سالن): در سالنهای با دیواره جانبی باز ، تمام دیوار جانبی سالن یا قسمتی از آن باز است و تنها به وسیله توری و پرده محکمی از جنس برزنت یا پلاستیک برای محافظت طیور از سرما و وزش بادهای شدید در فصول سرد مسدود می گردند ، این پرده ها در روی قسمت باز دیوارهای جانبی سالن نصب می گردند و با سیم بکسل و چرخ دنده هایی که در یک انتهای سالن تعبیه می شوند باز و بسته می گردند . با بکار بردن این پرده ها می توان قسمت باز دیوار جانبی سالن را با توجه به درجه حرارت هوا باز و بسته نمود .

ارتفاع قسمت باز در دیوار جانبی سالن ، بسته به شرایط آب و هوایی و نوع طیور پرورشی ، چنین است :

▪ در جوجه های گوشتی و جوان – در سالن پرورش جوجه های جوان ۲/۱ تا ۳/۲ ارتفاع دیوار جانبی سالن بسته و به درجه حرارت تابستان و زمستان ، باز می باشد . در مناطق گرمسیر اندازه قسمت باز دیوارها بیشتر در نظر گرفته می شود و گاهی تمامی دیوار جانبی را باز در نظر می گیرند .

▪ نیمچه و مرغان تخمگذار – اندازه قسمت باز برای طیور مسن بیشتر است ، زیرا به علت تراکم و نیاز به تهویه بیشتر باید هوای زیادتری برای آنها فراهم نمود .

▪ در سالنهای قفس دار- سالنهای قفس دار به مقدار زیادی جابجایی هوا احتیاج دارند . تراکم طیور در این سالنها از هر سالن دیگری بیشتر است و دیوارهای جانبی سالن باید به طور کامل باز باشند .

فاکتور دوم: انتخاب گله پایه

متاسفانه اکثر دوستان در انتخاب گله پایه سعی می کنند که صرفه جویی کنند و در نتیجه از یک گله متوسط استفاده می کنند. چرا که افراد حرفه ای به هیچ وجه در این قسمت صرفه جویی انجام نمی دهند. مشکل بعدی هم اینه که متاسفانه اکثر دوستان اطلاعات لازم جهت انتخاب گله را ندارند که مخصوصا در زمینه طیور بسیار معضل بزرگی هست.

فاکتور سوم: رعایت اصول مدیریتی

شما سالن را راه اندازی کردید، پرنده و یا دامتان در سالن هست و یا می خواهید کار را شروع کنید.

خیلی مهمه که شما قبلا آموزش های لازم را دیده باشید که اطلاعات لازم را برای شروع کار داشته باشید. در گذشته که ما واحدهای ناموفق زیادی داشتیم این موضوع خیلی جدی گرفته نمی شد. اما طی چند سال اخیر شاهد این هستیم که اکثر افراد برای شروع کار میان دوره های لازم را می بینند و با آگاهی و اطلاعات لازم کارشان را شروع می کنند.

فاکتور چهارم: دانستن فوت های کوزه گری

شما اگر همه اصول پرورش را بدانید. اما یک سری فوتها هست که کسی به شما آموزش نمی دهد و شما خودتون باید به مرور آنها را کسب کنید. چه به صورت تجربی و چه در ارتباط با عزیزانی که قدیمی تر از شما هستند، ممکنه این اطلاعات را در اخیتار شما بگذارند.

این اطلاعات می تواند اینقدر فاحش باشد که میزان سود شما را تا چند برابر در مقایسه با شخصی که اون فوتها را نمی داند افزایش بدهد.

مثلا در حوزه بوقلمون داریم عزیزانی را که از بوقلمون های برنز ۹۰ تخم یا ۱۲۰ تخم میگیرند. و عزیزانی هم هستند که طی یک دوره یک ساله ۱۸۰ تخم از بوقلمون های برنز می گیرند.

فاکتور پنجم: مدیریت جیره

جیره ای که شما استفاده می کنید از دو جهت از اهمیت برخوردار است:

یکی بحث قیمت تمام شده است که اگر ۱۰۰ تومان هم این قیمت را کاهش بدهید در پایان سال برای شما اندوخته جدی را به دنبال دارد. و فاکتور مهم بعدی هم تناسب این جیره با سن دام و طیوری هست که شما پرورش می دهید.

عزیزانی که دوره ها را می گذرانند و به این کار عالم هستند معمولا به این بخش هم عالمانه برخورد می کنند.

فاکتور ششم: آنالیز بازار

شما در این مرحله محصولتان را به بهترین شکل تولید کردید و می خواهید وارد بازار کنید. ۲ فاکتور را باید رعایت کنید:

• در چه زمانی اگر محصولتان وارد بازار بشود از بیشترین سود برخوردار است.
• در کدام منطقه اگه بخواد عرضه بشود از بیشتری سود برخوردار است.

فاکتور هفتم: برندینگ شخصی

برندینگ شخصی کمک می کند به تداوم سوددهی شما که تا نسل ها بتوانید این کسب و کار را ادامه دهید.

جوجه ها، نیمچه ها و بوقلمون های مولد برای رشد و تولید و هر گونه فعالیت دیگر، نیاز به مواد غذایی دارند. دان بوقلمون عموماً باید شامل ترکیبات اصلی و مهمی برای حیات تمامی اعضاء زنده باشد. این مواد عبارت است از: پروتئین ها، هیدرات کربن (یا قند ها)، چربی ها، مواد معدنی، ویتامین ها ، اسید های آمینه و آب. این ترکیبات مغذی به طور طبیعی در مواد غذایی مختلفی موجود بوده و همه با هم غذای بوقلمون را ساخته و در خلال عمل هضم آزاد می شوند.

متخصصین تغذیه طیور، مقدار این ترکیبات را در مواد غذایی مختلف مشخص نموده و حد مجاز مصرف آنها در دان بوقلمون را در مراحل مختلف زندگی بوقلمون معرفی می نمایند. با در اختیار داشتن اطلاعات فوق و آگاهی از قیمت های بازار و همچنین بهره گیری از جیره نویسی مدرن، می توان نسبت به توازن رژیم غذایی اقدام نموده و خوراکی که از نظر فنی و صرفه ی اقتصادی بهترین باشد تهیه نمود.

۵ نکته مهم در انتخاب و خرید غذای بوقلمون

در شرایطی که پرورش دهنده غذای بوقلمون ها را به صورت آماده خریداری کند، ضروری است موارد زیر را بداند:

۱– پروتئین خام در غذای بوقلمون

محتویات پروتئینی یک دان بوقلمون هیچ گاه نشانگر واقعی کیفیت و ارزش غذایی مطلق آن نیست. پروتئین ها متشکل از مواد آلی بسیار پیچیده ای هستند که از به هم پیوستن تعداد بسیار زیادی از واحد هایی بنام اسید های آمینه مختلف، تشکیل شده است. تعدادی از این واحد ها بنام اسید های آمینه ضروری، باید حتماً در رژیم غذایی بوقلمون ها وجود داشته باشند. زیرا پرندگان قادر به ساختن آنها نیستند. بنابر این کمبود اسید های آمینه ی ضروری (به ویژه لیزین و متیونین) می تواند دلیل افت تولید  و یا تلفات بوقلمون باشد. با بالانس معقول و اصولی  اسید های آمینه ضروری، استفاده و بکار گیری از بقیه ی اسید های آمینه نیز کاهش پیدا می کند.

۲– ترکیبات فاقد ازت در دان بوقلمون ها

این ترکیبات شامل هیدراتهای کربن که منابع اصلی تولید انرژی جیره بوقلمون است، می باشد. تعدادی از هیدراتهای کربن نامحلول در آب (مانند سلولز، لیگنین و غیره) تشکیل دهنده ی فیبر خام جیره بوده و برای بوقلمون فاقد ارزش غذایی واقعی است.

۳– چربی های خام موجود در تغذیه بوقلمون

چربی هم یکی ار منابع تولید انرژی است. این ماده باید با بهترین کیفیت به دان بوقلمون اضافه شود، در غیر این صورت ممکن است باعث خراب شدن جیره گردد.

۴– کلسیم در دان بوقلمون

همان مواد معدنی است. مهمترین آنها ۱۳ ماده است که به صورت طبیعی در تمامی سلول های حیوانی وجود دارد. یکی از آنها کلسیم است که به صورت کربنات وجود داشته و اهمیت بسیار دارد. لازم به ذکر است که کلسیم همان ماده تشکیل دهنده ی پوسته ی تخم بوقلمون است بنابر این باید به اندازه ی کافی در جیره ی بوقلمون ها تخم گذار وجود داشته باشد. در صورت کمبود این ماده در دان بوقلمون، به طور طبیعی از استخوان های بوقلمون برای ساختن پوسته ی تخم بوقلمون جا بجا می شود در این صورت استخوان های حیوان به لحاظ کمبود کلسیم شکننده خواهد شد.

چنانچه برای بوقلمون های جوان و جوجه قصد جیره نویسی دارید توجه کنید که بوقلمون ها از پزندگان سنگین وزن و بزرگ اندام هستند ، لذا توجه به رشد اسکلت بوقلمون کمک زیادی به راندمان تولید پرنده در آینده خواهد داشت.

لذا نقش کلسیم در دان بوقلمون بسیار با اهمیت بوده و همواره باید در جیره به همراه افزودنی هایی که باعث جذب بهتر کلسیم میش وند مانند ویتامین D3 و فسفر و … استفاده شوند.

از دیگر مواد معدنی مورد نیاز در دان بوقلمون نمک می باشد. مقدار مجاز استفاده از نمک در جیره ارتباط مستقیم با میزان شوری آب محل پرورش بوقلمون دارد. نمک به تعادل الکترولیتی بدن پرنده کمک می کند و مصرف بیش از اندازه موجب اسهال و بستر خیس و مسمومیت بوقلمون ها می شود.

۵– ویتامین های موجود در غذای بوقلمون

تعداد ویتامین ها نیز زیاد است ولی وجود حداقل ۱۳ نوع از آنها در جیره ی بوقلمون ضروری است. از مهمترین آنها ویتامین های محلول در چربی A، B،E و گروه ویتامین های B و C را می توان نام برد.

تهیه دان بوقلمون مرغوب از کارخانه های مدرن و افراد متخصص

دان خوب یعنی خوراکی که ضمن داشتن ارزانترین قیمت ممکن، دارای کیفیتی مطلوب باشد. به گونه ای که با مصرف آن بهترین تولید نتیجه شود. پرورش دهنده ی بوقلمون می تواند دان آماده یا مواد خام و مواد تکمیل کننده را خریداری نماید. در مورد اول، نیاز به افزودن هیچ چیز دیگری نیست. ولی وقتی مواد خام خریداری می نماید باید آنها را با نسبت های مختلف بر اساس فرمول پیشنهادی خرد و مخلوط نماید. معمولاً مواد لازم و اصلی برای ساختن دان: دانه ی ذرت، سویا، سبوس، کربنات کلسیم و … می باشد.

دان بوقلمون به صورت آماده باید به وسیله ی برگه ای که نام و مشخصات و مقصد آنرا مشخص کرده باشد همراهی شود. روی این برگه ترکیبات دان براساس مقدار (از بیشترین مقدار تا کمترین مقدار) نوشته شده است. همچنین تاریخ انجام آنالیز آزمایشگاهی و در صد پروتئین خام، چربی خام، فیبر خام، خاکستر، مواد فاقد ازت تماماً براساس درصد در ماده ی خشک، نیز آورده باشد.

همچنین مقدار رطوبت، مواد معدنی و ویتامین ها و همچنین مورد استفاده دان، (برای بوقلمون تخم گذار یا نیمچه یا …) جزو اطلاعاتی است که در برگه ی همراه دان بوقلمون باید قید گردد.

۴ فاکتور مهم دان بوقلمون

۱- مقدار انرژی: در شرایط طبیعی یک بوقلمون تخم گذار تا حد رفع نیاز انرژی خود خوراک مصرف می کند، لذا هر چقدر انرژی دان بیشتر باشد مصرف آن در روز کاهش می یابد.

۲- رابطه ی مواد مغذی و انرژی: لازم است پرورش دهنده ی بوقلمون رابطه ی منطقی بین پروتئین (اسید های آمینه ) ویتامین ها، مواد معدنی و انرژی یک جیره را شناخته تا بتواند تمامی نیاز بوقلمون ها را بر طرف نماید.

۳- شکل و فرم دان: دان بوقلمون مطلوب برای نیمچه ها و بوقلمون های تخم گذار به صورت خرد شده است. فرم دانه ای یا پلت شده در ابتدا با مصرف زیاد همراه است ولی در ادامه مصرف آن کم شده و غیر اقتصادی می شود و در نتیجه هزینه ی تولید بالا می رود.

۴- اشتها: بوقلمون ها حس چشایی ندارند. بنابراین بعضی از مود غذایی را بدلیل اندازه و قطر بر دیگری ترجیح می دهند. قطعات دان مخلوط شده باید یکنواخت باشد. نه خیلی ریز و نه خیلی درشت. بوقلمون ها طبیعتاً دان خوار می باشند، بعضی ها این پرنده را گیاه خوار می دانند چون توانایی بسیار خوبی در مصرف و هضم فیبر و علوفه دارد. این پرنده در ابتدا تمایل به پیدا کردن دانه های بزرگتر دارد. اگر خوراک به صورت آردی کامل باشد به زحمت آنرا مصرف می کند.

دان بوقلمون خانگی

چنانچه در خانه تعدادی بوقلمون نگهداری میکنید و برای تهیه غذای آن کمک میخواهید بهتر است بدانید بوقلمون ها به خوردن سبزی جات و علوفه ها علاقه مند هستند و می توانید از ضایعات سبزی ها و کاهو و… در کنار دان مخصوص طیور که در اکثر پرنده فروشی ها یافت می شود، استفاده کنید.

غذای جوجه بوقلمون

جوجه بوقلمون ها گوارش حساسی دارند و چنانچه به تغذیه آنها توجه نشود دچار تلفات خواهند شد. از شایع ترین علل مرگ و میر جوجه های بوقلمون کمبود چربی و خشکی دان بوده که باعث انسداد روده جوجه ها می شود.

دان بوقلمون در زمان جوجه کشی

دان بوقلمون های ماده قبل از شروع تخمگذاری و نرهای بالغ در زمان جفتگیری باید بدون تغییر های شوک آور و به طور کامل در اختیار پرنده قرارگیرد. هرگونه استرس غذایی می تواند میزان نطفه داری و جوجه درآوری بوقلمون ها را کاهش دهد و باعث اختلال در روند جوجه کشی بوقلمون شود. استفاده از محلول های مولتی ویتامین و ویتامین های AD3E در آب آشامیدنی بوقلمون در میزان هچ تاثیر بسیار مثبتی دارد.

نیازهای غذایی بوقلمون به همراه فرمول دان بوقلمون

وجود پروتئین در غذای بوقلمون

پروتئین مجموعه های مرکب و درشت ملکول ها یا پلیمر اسید آمینه است که با اتصالات پپتیدی به یکدیگر متصل اند.ارزش یک پروتئین در تغذیه به آرایش اسیدهای آمینه موجود در آن بستگی دارد . بدن حیوان قادر به ساختن تعدادی از اسیدهای آمینه نیست به این گروه ها اسید آمینه ضروری که شامل: فنیل آلانین، ایزولوسین، لیزین، لوسین، میتیونین، ترئونین، والین، تریپتوفان، آرژنین، گلایسین می باشد و اسید آمینه های که بدن قادر به تولید آن ها است را اسید آمینه غیرضروری که شامل: سیستین، تایروزین، اسیدگلوتامیک، اورنتین، آلانین، اسید آسپارتیک، سیترولین است که ارزش بیولوژیکی هر پروتئین وابسته به میزان اسید های آمینه ضروری آن می باشد.

کمبود شدید اسید های آمینه در جیره از جهتی می تواند سبب کاهش مصرف خوراک گردد زیرا از سنتز پروتئین که می تواند سبب افزایش مصرف خوراک گردد می کاهد. احتمالاً تاثیر اولیه عدم تعادل اسید های آمینه، بر روی مصرف خوراک می باشد و این کاهش مصرف خوراک است که سبب کاه ش رشد می گردد. تحقیقات اخیر نشان داده پرندگانی که با جیره های حاوی انرژی یکسان و سطوح پروتئین بیش از مقدار توصیه شده تغذیه شده اند مصرف خوراکی یکسانی دارند.

چربی ها و روغن ها در دان بوقلمون

چربی ها منبع فشرده انرژی هستند. مقدار انرژی حاصله از چربی ها حدود ۲٫۵ برابر دانه ی غلات است. از چربی ها در جیره پرندگان اهلی برای تامین اسیدهای چرب ضروری استفاده می شود.

استفاده از چربی ها به ویژه چربی های حیوانی به علت این که باعث کپکی شدن جیره شده و به دلیل وجود اشکال به هنگام مخلوط کردن چربی با سایر موارد کاربرد چندانی ندارد. مقدار انرژی و ارزش غذایی چربی های گیاهی بیشتر از چربی های حیوانی است ولی جهت وجود مواد آنتی اکسیدان در چنین جیره هایی ضروری است.

برای مخلوط کردن چربی ها ابتدا باید آنها را ذوب کرده و سپس با فشار در مخلوط کن پاشید. هنگام مخلوط کردن چربی ها باید حرارت داخل مخلوط کن نیز افزایش یابد تا از دانه دانه شدن و کپکی شدن جیره جلوگیری شود. حداکثر ۳ تا ۴ درصد چربی را می توان با دیگر اجزای جیره مخلوط کرد.

مکمل های مواد معدنی غذای بوقلمون

احتیاجات پرنده به کلسیم، فسفر، سدیم و مواد معدنی کم مصرف با استفاده از مکمل های حاوی منابع متراکم این مواد مغذی تامین می گردد. جیره هایی که از مواد اولیه متداول تهیه می شود باید با مکمل هایی که این عناصر را تامین می کند کامل شود. از نظر کیفی، بوقلمون ها به ۱۳ عنصر معدنی احتیاج دارند. مقدار نیاز به شش عنصر بیشتر است عبارتند از : کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، کلر، منیزیم.

هفت عنصر بعدی کم مصرف تر است: آهن، مس، منگنز، روی، ید، سلنیم و مولیبدن می باشد. کلسیم و فسفر در بسیاری از فعالیت ها دخالت دارند ولی پرنده بیشتر برای ساخت استخوان تقریباً ۲ به ۱ است، لازم است مواد غذایی دارای دو قسمت کلسیم و سه قسمت فسفر باشد. بوقلمون های مولد حدود ۲۵/۲ درصد کلسیم و ۳/۰ درصد فسفر قابل جذب در جیره نیاز دارند. مواد حاوی کلسیم و فسفر به قرار زیر است:

پودر استخوان

سنگ آهک

صدف یا گوش ماهی

نمک

ویتامین مناسب دان بوقلمون

بوقلمون ها احتیاجات نسبتاً زیادی به همه ی ویتامین ها دارند. نیاز به ویتامین ها فقط برای رشد و تولید نیست، بلکه میزان زیادی از این ویتامین ها را در بدن خود ذخیره می کنند و به همین دلیل است که گوشت بوقلمون یکی از غنی ترین منابع تامین ویتامین هاست.

جوجه بوقلمون توانایی کمی برای استفاده از بتا کاروتن جیره ی غذایی جهت ساخت ویتامین A  دارد ولی بعد از سن معینی آنزیم های لازم برای بتا کاروتن به ویتامین A را در بدن تولید می کند. مطالعات اولیه نشان داده است که نیمچه های جوان بین ۶۰۰۰ تا ۱۷۰۰۰ واحد بین المللی (ppm) ویتامین A برای رشد طبیعی و جلوگیری از بروز علائم کمبود نیاز دارند.

برنز سینه پهن (Broad-breasted Bronze Turkeys) :

این نژاد بومی شمال آمریکا بوده و حدود ۵۰۰ سال پیش در مکزیک اهلی شده و در سال ۱۵۰۰ میلادی به اسپانیا برده شد و سپس در اروپا شناخته شد. این نژاد مخصوص سفره غذا توسعه یافته است. رنگ آن مشابه بوقلمون های وحشی است، اما اندازه و شکل این دو با یکدیگر متفاوت است. براساس استاندارد انجمن طیور آمریکا وزن سن بلوغ جسمی این نژاد در نرها ۳۶ پوند و در ماده ها ۲۰ پوند گزارش شده است. در ۲۸ هفتگی بوقلمو ن های نر این نژاد به وزن ۲۵ پوند می رسد. مانند نژاد سینه پهن سفید، به علت سنگینی وزن بلوغ، در این نژاد نیز تولید مثل فقط با روش تلقیح مصنوعی انجام می شود. البته نژاد برنز اصلاح نشده با روش طبیعی قادر به تولید مثل می باشد. علت نامگذاری این نژاد رنگ غیر معمول بال و پر آن است که به صورت ترکیبی از رنگ های برنز و سبز بوده و در مقابل نور آفتاب به صورت متالیک به نظر می رسد. این نژاد در شمال آمریکا پرورش داده می­شود. این گونه دارای سینه ای پهن بوده و برای تولید مثل باید از تلقیح مصنوعی و دستگاه جوجه کشی استفاده نمود. از آنجایی که تولیدکنندگان  تمایل دارند نژادهای با پر سفید را پرورش دهند که پس از کشتار و پر کنی ظاهر لاشه در صورت جدا نشدن پرهای ریز مطلوب به نظر برسد. بنابراین روز به روز از تعداد این گونه کاسته شده است. در نتیجه امروزه این نژاد را با نژاد سفید بوقلمون بیشتر تلاقی داده و یا از آن برای سرگرمی و غیره استفاده می شود.

از نظر ظاهر بسیار شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی است. بوقلمون های برنز در مقایسه با سایر گونه های بوقلمون اندکی آرام تر هستند و این باعث می­شود که به راحتی بتوان آن ها را در کنار خود نگهداری نمود. پرورش دهندگان این حیوان می گویند زمانی که شما وارد محل زندگی بوقلمون های برنز می شوید آن ها به راحتی و بدون ترس برای دریافت غذا به شما نزدیک می شوند. مثل بیشتر بوقلمون ها، بوقلمون های برنز نسبت به سرما و تغییرات آن بسیار حساس می باشند و بایستی در قبال چنین شرایطی محفوظ نگه داشته شوند. اغلب خانواده های بوقلمون برنز به عنوان حیوانات خانگی به فروش می رسند. پرهای آن ها رنگ سیاه مات دارد و لکه های قهوه ای متمایل به سبز بر روی آن ها در زیر نور خورشید مثل رنگ های متالیک می درخشد. لبه دم بوقلمون برنز، دور تا دور نوار سفید رنگی دارد. در حال حاضر دو نوع از بوقلمون های برنز وحشی و سینه پهن بیشتر با مقاصد تجاری تولید می شوند و دلیل آن این است که سینه آن ها گوشت نسبتاً زیادی دارد. بوقلمون های برنز به آمریکای شمالی تعلق دارند. از حدود ۵۰۰ سال قبل قوم آزتک آن ها را به عنوان حیوان خانگی مورد استفاده قرار می دادند. اگرچه هر دو نوع بوقلمون های برنز در آمریکا کمیاب شده اند ولیکن بوقلمون سینه پهن بیشتر مورد استفاده عموم قرار دارد. این نکته را نیز باید افزود که پرورش سینه پهن ها بسیار مشکل تر از نوع وحشی آن ها می­باشد و دلیل آن این است که آن ها به دلیل سینه پهنشان نمی توانند جفت گیری کنند و تکثیر آن ها به صورت تلقیح مصنوعی صورت می­گیرد. تا سال ۱۹۶۰ بوقلمون های برنز، عمده ترین بوقلمون هایی بودند که در ایالات متحده پرورش داده می شدند. بوقلمون های برنز نر را می توان با زایده گوشت زیر گردنشان از بوقلمون های ماده تشخیص داد.

اسلیت (Slate) :

رنگ این گونه خاکستری متمایل به آبی بوده و هرگز به عنوان یک گونه معمولی پایدار وجود نداشته است. در حال حاضر نیز نسل آن منقرض شده است. بر روی بدن این گونه گاهی اوقات نقاط و لکه هایی به رنگ سیاه دیده می شود. اندازه جثه این گونه مشابه گونه سیاه (Black) است.

سیاه (Black) :

در این گونه رنگ بدن سیاه بوده و رنگ بال و پر آن سیاه متمایل به سبز می باشد. این نژاد در آمریکا غالب نیست. در حالی که در کشورهای اروپایی از اهمیت خاصی برخوردار بوده و مورد توجه مصرف کنندگان است. این گونه در قسمت های شرق انگلیس و فرانسه با موفقیت پرورش داده می شود. وزن مطلوب این گونه در آمریکا برای جنس نر یک ساله ۲۲ پوند، جنس نر بالغ ۲۷ پوند و جنس ماده بالغ ۱۸ پوند و نیمچه تخم­گذار ۱۲ پوند گزارش شده است.

ناراگنست (Narragansett Turkeys) :

از نظر تاریخی منشاء این نژاد نیوانگلند بوده متعلق به منطقه نارانگنست هست. البته بعضی ها منشاء آن را خارجی دانسته و از کشورهای مکزیک و بخش مرکزی آمریکا می دانند.

شواهد باستان شناسی نشان داده است که این نژاد نیز از تلاقی گونه های وحشی بوقلمون به وجود آمده است. در واقع در نیمه راه روند تکاملی ایجاد نژاد برنز، این نژاد ایجاد شده است.

گفته میشود که در اوایل قرن ۱۹ میلادی سویه های اروپایی (احتمالاً سیاه) با بوقلمون های وحشی منطقه نارانگنست تلاقی داده شده و این نژاد به وجود آمده است. سپس توسط آبراهام لینکلن یک جفت از این نژاد به آمریکا فرستاده شد. در سال ۱۸۷۴ میلادی این نژاد در آمریکا به ثبت رسید و استاندارد دریافت نمود. در سال ۱۹۳۰ میلادی این نژاد پس از نژادهای برنز و هلندی سفید، سومین نژاد رایج در آمریکا شد. از سال ۱۹۵۲ میلادی میزان تولید و رواج این نژاد در مقایسه با نژاد برنز در آمریکا کاهش یافت. کیفیت تولید گوشت و تخم در این نژاد خوب است.

رنگ بدن این نژاد شبیه نژاد برنز است، با این تفاوت که به جای رنگ برنز، رنگ خاکستری براق و قهوه­ای در قسمت­های انتهایی بدن دیده می­شود.

این نژاد تحرک زیادی داشته اما در صورت آزاد بودن در چراگاه، از سالن پرورش زیاد دور نمی شود. همچنین خصوصیات مادری و مراقبت از جوجه ها در این نژاد خوب است. ساختاری مشابه نژاد برنز دارد. برتری این نژاد در اندازه بدن و بی سر و صدا بودن آن است. برای مصرف روزانه یک خانواده و میهمان یک قطعه بوقلمون این نژاد کافی است. در حالی که نژاد برنز سینه پهن، فقط برای استفاده در میهمانی های بزرگ و پرجمعیت بیشتر مناسب است.

رویال پالم (Royal Palm Turkeys) :

تنها نژادی است که برای صفت تولد گوشت و سنگینی وزن بلوغ انتخاب نشده است. به طوری که وزن بوقلمون های جوان این نژاد در جنس نر ۱۶ پوند و در جنس ماده ۱۰ پوند است و وزن بوقلمون های بالغ آن حداکثر در جنس نر ۲۲ پوند و در جنس ماده به ۱۶ پوند می رسد. این نژاد به عنوان پرنده های زینتی به شمار می رود. رنگ استاندارد آن سیاه و سفید می باشد که البته در صورت تلاقی آن با سایر نژادهای رنگ خطوط نیز تغییر خواهد نمود. به نظر می رسد به علت تشابهات زیاد از نظر خصوصیات ظاهری، بین این نژاد و نارنگنست رابطه خویشاوندی وجود داشته باشد.

بوربون قرمز (Bourbon Red) :

این نژاد از انتخاب در واریته جرسی باف در ایالت پنسیلوانیای آمریکا برای داشتن رنگ تیره تر به وجود آمده است. سپس در ایالت کنتاکی اصلاح نژاد شده و توسعه یافته است. به طوری که حتی به نام نژاد کنتاکی قرمز نیز خوانده می شود. همه ادعاها در مورد این که این نژاد ابتدا به صورت وحشی وجود داشته است، مردود است. این نژاد در سال ۱۹۰۹ در آمریکا به ثبت رسیده و استاندارد انجمن طیور را دریافت نمود. وزن سن بلوغ جنس نر این نژاد  ۳۳ پوند و جنس ماده آن ۱۸ پوند است. از فراوان ترین بوقلمون های مانده از قدیم به شمار می رود. به طوری که ۳۳ درصد از مزارع حفظ و نگهداری بوقلمون های تاریخی آمریکا را به خود اختصاص می دهد.

هلندی سفید (White Holand) :

این بوقلمون ها در کشور هلند پرورش و نژاد آن ها گسترش یافته است. در این میان بوقلمون های وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده اند، ولی هلند و اتریش به گونه های سفید

که یکی از آن ها همین نوع است علاقه مند بوده است. اولین بار، بوقلمون در اوایل قرن ۱۸ میلادی وارد ایالات متحده و بریتانیا گردید و تا سال ۱۸۴۷ نژاد استاندارد این حیوان محفوظ بوده است. امروزه گونه های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورش داده می شوند از مشهورترین گونه هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می رسند ولیکن بیشتر آن ها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است.

مراقبت از این بوقلمون ها شبیه سایر بوقلمون ها می­باشد و به خاطر جثه بزرگشان برای این حیوانات باید به حد کافی فضای لازم برای حرکت وجود داشته باشد. بوقلمون های هلندی سفید را به سختی میتوان پیدا کرد و نژاد آنها به ندرت پرورش داده می شود. برخلاف گونه های تجاری آن، برای نوع واقعی آن برای پرورش و تکثیر نیاز به تلقیح مصنوعی وجود ندارد. امروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون هلندی سفید به وجود آمده است. اگرچه اغلب بوقلمون­های سفید را به نام هلندی سفید می شناسند، ولی همه آن ها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی باشند. نژاد بوقلمون های واقعی هلندی سفید روز به روز کمیاب تر می شود. بنابراین اقدامات حمایتی جهت حفاظت آن ها باید صورت گیرد. بوقلمون های هلندی سفید دیگر به طور گروهی پرورش داده نمی شوند. پرورش دهندگان نژاد اصیل بسیار کم هستند و آن ها بر این نکته اتفاق نظر دارند که بوقلمون های مذکور با استانداردهایی مورد ارزیابی قرار می گیرند که به مرور زمان از استانداردهای نژاد اصیل فاصله گرفته است. این نوع بوقلمون ها تنها توسط علاقه­مندان پرورش داده می شوند و پرورش آن ها بسیار محدود می باشد. در حال حاضر نوعی از بوقلمون سفید هلندی به طور تجاری پرورش داده می شوند.

اگرچه امروزه بیشتر گونه های بوقلمون هلندی سفید که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است، دارای چشم های قهوه ای رنگ می باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمون ها دارای چشمان آبی بوده است. برخی از انواع نر این بوقلمون ها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند. رنگ گردن و زیر گردن بوقلمون ها مثل ساق پا و انگشتان پای آن ها، سفید متمایل به صورتی می باشد. منقار آن ها هم رنگ صورتی دارد و هم می تواند رنگ استخوانی داشته باشد. در روی سر بوقلمون های مزبور نشانه ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد. بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است. امروزه، گونه هایی از بوقلمون های هلندی سفید که با بوقلمون های سفید بزرگ آمیخته شده است دارای سینه ای پهن و پاهای کوتاه تر در مقایسه با گونه های اصیل می باشند. بوقلمون های نر اصیل معمولاً حدود ۳۳ پوند و نوع ماده حدود ۱۸ پوند وزن دارند. در آمریکا بوقلمون های ماده در ۱۴ تا ۱۶ هفتگی با وزن ۷ تا ۸ کیلوگرم و بوقلمون های نر در ۱۷ تا ۲۰ هفتگی با وزن ۱۲ تا ۱۵ کیلوگرم به بازار عرضه می شوند. درضمن ۷۰ درصد از بوقلمون های کشتار شده به صورت عمل آوری شده به دست مصرف کننده می رسد و به علت بزرگتر بودن اندازه لاشه، بیشتر جنس نر پرورش داده می شود. در آمریکا گوشت بوقلمون به صورت چرخ کرده نیز عرضه می شود.

بلتس ویله (Beltsville flock) :

در سال ۱۹۳۴ میلادی دپارتمان کشاورزی ایالات متحده برای تولید نژاد بلتس ویله، از تلاقی نژادهای مختلف بوقلمون پروژه ای را شروع کرد و پس از گذشت ۷ سال یعنی در سال ۱۹۴۱ میلادی این نژاد را معرفی نمود. این نژاد در سال ۱۹۵۱ به ثبت رسید. وزن بالغ این نژاد در نرها ۲۳ پوند و در ماده ها ۱۳ پوند گزارش شده است. این نژاد از نظر داشتن سینه پهن در درجه دوم اهمیت پس از نژاد برنز سینه پهن قرار می گیرد. این نژاد از فراوان ترین نژاد دارای رنگ سفید به شمار می رفت. در حال حاضر این نژاد فقط در دانشگاه ویسکانسین آمریکا و در یک مرکز پرورش حفاظت شده در کشور کانادا نگهداری می شود.

چند سالی است که مصرف گوشت بوقلمون در کشور ما افزایش یافته و در فروشگاه های مواد پروتئینی تکه های بسته بندی شده ران و سینه آن را میبینیم اما سوال اینجاست که با توجه به قیمت بالای گوشت بوقلمون نسبت به گوشت مرغ، آیا وارد کردن این گوشت به برنامه غذایی مفید است؟

متاسفانه ما ایرانیان به مصرف و خرید گوشت مرغ و گوشت قرمز بیشتر علاقه داریم در صورتی که مصرف انواع گوشت سفید مانند ماهی و یا گوشت بوقلمون که زمانی در مناطق بسیار مهم بود کمتر روی می‌آوریم. بوقلمون پرنده‌ای از نژاد قرقاولان و بزرگ‌ترین و سنگین‌وزن‌ترین پرنده خانگی است.

گوشت این پرنده حاوی هر دو نوع گوشت سفید و قرمز است. ۶۵ درصد گوشت بوقلمون سفید و در ناحیه سینه و ۳۵ درصد آن تیره و در ناحیه ران‌ها قرار دارد. هریک از این گوشت‌ها از نظر طعم و مزه باهم متفاوتند.

گوشت سینه و بال‌ها سفید و لذیذ و از نظر مزه شبیه گوشت گوساله است و گوشت قرمز آن که اغلب در ران‌ها یافت می‌شود، بسیار نرم و طعمی شبیه گوشت پرندگان وحشی یا شکاری را دارد.

افزایش حجم توده گوشت قسمت‌های سینه و ران نسبت به حجم استخوان و در نتیجه ضایعات کمتر نسبت به گوشت‌های مشابه ویژگی برجسته بوقلمون است، همچنین املاح معدنی ضروری در گوشت بوقلمون وجود دارد که از بروز سرطان پیشگیری می کنند.

فواید و مضرات گوشت بوقلمون

گوشت بوقلمون به دلیل بافت ویژه‌ای که دارد هنگام طبخ حجم خود را از دست نمی‌دهد و به دلیل داشتن پروتئین بالا، حداقل چربی اشباع، کمترین سطح کلسترول و فقدان چربی میان بافتی در مقایسه با گوشت قرمز از اهمیت بسیاری برخوردار است و منبع خوبی از ویتامین‌های A، B1، B3، B6، B12 و املاحی چون سلنیوم، منیزیم، مس، آهن، روی، پتاسیم و اسید آمینه تریپتوفان به شمار می‌رود.

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد گوشت بوقلمون نسبت به سایر گوشت‌های سفید، ویتامین A و نقش مهم تقویت سیستم ایمنی آن است که بویژه در فصل سرما، مصرف آن به کودکان و سالمندان توصیه می‌شود.

گوشت بوقلمون بدون پوست به طور طبیعی چربی کمی دارد و در هر ۱۰۰ گرم آن تنها یک گرم چربی موجود است.

تقریبا تمامی چربی بوقلمون در پوست آن موجود است و گوشت تیره رنگ آن چربی بیشتری نسبت به گوشت سفید آن دارد. بنابراین افراد مبتلا به چربی خون بالا بهتر است از گوشت سفید سینه این پرنده استفاده کنند.

بد نیست بدانید گوشت سفید بدون پوست بوقلمون چربی اشباع و کلسترول کمتری از گوشت مرغ و گاو دارد.

این گوشت به دلیل دارا بودن اسید آمینه تریپتوفان به ترشح بیشتر سروتونین کمک کرده و باعث سرحالی و آرامش در افراد دچار علائم افسردگی موقت می‌شود.

مصرف ۱۵۰ گرم گوشت بوقلمون حدود نیمی از اسیدفولیک مورد نیاز روزانه را تامین کرده و مصرف مقدار متعادل آن برای خانم‌های باردار مفید است.

اسید آمینه تریپتوفان موجود در گوشت بوقلمون

اسید آمینه تریپتوفان موجود در گوشت بوقلمون به دلیل تقویت سیستم ایمنی بدن می‌تواندعلائم بیماری ام‌اس را کاهش دهد، نقش مهمی در خوابیدن دارد و باعث بهبود خواب در مبتلایان به بی‌خوابی مزمن می‌شود. این گوشت اگر فاقد مواد هورمونی باشد، می‌تواند میزان هورمون تستوسترون را در بدن آقایان در حد مطلوب نگه داشته و منجر به افزایش عملکرد جنسی و افزایش گلبول‌های قرمز خون شده و از پوکی استخوان جلوگیری کند.

بوقلمون‌ها به دلیل پاهای فعال در ناحیه ران‌ها دارای رگ‌های خونی بسیاری هستند ،این رگ‌ها حاوی هموگلوبین‌های حاوی آهن هستند که اکسیژن را به ماهیچه‌ها می‌رسانند.

بنابراین هرچه رنگ ماهیچه ران‌ تیره‌تر باشد مصرف آن برای کسانی که کمبود آهن دارند مفیدتر است.

اسید آمینه موجود در گوشت بوقلمون می‌تواند از تجمع سرب و جیوه در بدن جلوگیری کرده و با کمک به عملکرد کبد، سموم بدن را دفع نماید.

مراقب باشید:

گوشت بوقلمون دارای مقدار کمی اگزالات است.

بنابراین بیماران مبتلا به سنگ کلیه اگزالاتی باید در مصرف آن محتاط باشند.

این گوشت به دلیل حاوی بودن اسید آمینه پورین در مبتلایان به نقرس باید به میزان بسیار کم‌مصرف شود.

هر یک از اثرات مفید گوشت بوقلمون بر سلامتی بدن :

– کاهش کلسترول بد خون:

قسمت روشن‏تر گوشت بوقلمون که بدون پوست باشد، دارای چربی، چربی اشباع و  کلسترول کمتری از گوشت مرغ و گاو است.

– جلوگیری از سرطان

اسید آمینه تریپتوفان برای فعالیت سلول‏های T لازم است. سلول‏های T یک نوع از سلول‏های سیستم ایمنی بدن هستند که سلول‏های سرطانی را از بین می‏برند. در فقدان تریپتوفان، سلول T فعال می‏میرند.

– ایجاد آرامش و سرحالی

ناقلین عصبی از اسیدهای آمینه تشکیل می‏شوند و ناقل عصبی به نام “سروتونین” از اسید آمینه تریپتوفان تشکیل شده است. سروتونین باعث سرحالی و آرامش در بدن می‏شود. لذا مصرف غذاهایی مثل بوقلمون باعث سرحالی می‏شود.

در یک بررسی، به ۱۵ خانمی که سابقه ی ابتلا به افسردگی داشتند، دو نوع ترکیب اسید آمینه‏‏ای دادند.

یک نوع ترکیب دارای اسید آمینه تریپتوفان بود و دیگری آن را نداشت. بعد از مصرف ترکیب بدون تریپتوفان، ۱۰تا از این خانم‏ها دچار علائم افسردگی موقتی، ولی قابل توجه شدند.

ولی بعد از مصرف ترکیب حاوی اسید آمینه تریپتوفان هیچ نوع تغییری در روحیه و حالت روانی این خانم‏ها مشاهده نشد.

– افزایش هورمون تستوسترون

پروتئین موجود در گوشت بوقلمونی که به طور طبیعی (بدون استفاده از مواد شیمیایی و هورمونی) پرورش داده شده است، میزان هورمون تستوسترون را در بدن آقایان، در حد مطلوب نگه می‏دارد. ولی هورمون‏هایی که در پرورش بوقلمون‏های صنعتی استفاده می‏شوند، تولید هورمون استروژن (هورمون زنانه) را افزایش و هورمون تستوترون را کاهش می دهند

کمبود پروتئین در برنامه غذایی مردان مسّن، منجر به افزایش گلوبولین باند شده با هورمون جنسی و کاهش فعالیت هورمون تستوسترون می‏شود.

کاهش اثر تستوسترون باعث کاهش عملکرد جنسی و توده عضلانی و گلبول‏های قرمز خون می‏شود و منجر به  پوکی استخوان می‏گردد.

–بهبود کم‏ خوابی

اسید آمینه تریپتوفان نقش مهمی در خوابیدن دارد و باعث بهبود خواب در مبتلایان به بیخوابی مزمن می‏ شود. ماده‌ای به نام سلنیوم از جمله خواص معدنی موجود در گوشت بوقلمون است که در بهبود عملکرد غده تیروئید و تقویت سیستم ایمنی بدن تاثیر دارد و به

افراد مستعد بیماری تیروئید بسیار توصیه می‌شود.

یک بانونی کارآفرین اهل استان قم عزم خود را جرم کرده تا در اراضی ملایر نخستین پروژه تولید صنعتی گوشت بوقلمون را راه اندازی کند.
نخستین پروژه زنجیره کامل پرورش بوقلمون کشور در روستای عباس آباد آورزمان ملایر کلنگ زنی شد لازم به ذکر است که سرمایه گذار و مدیرعامل این مجتمع و شرکت صنعتی ماکیان گستر پرگاس، یک بانونی کارآفرین اهل استان قم است.
ادامه مطلب