آشنایی با بیماری نیوکاسل در بلدرچین و درمان آن

آشنایی با بیماری نیوکاسل در بلدرچین و درمان آن

نیوکاسل بیماری فوق واگیرداری است که دستگاه تنفسی و عصبی پرنده را درگیر کرده و می تواند در سالن های پرورشی تا ۱۰۰ درصد تلفات به همراه داشته باشد. به همین دلیل این بیماری به عنوان یکی از مهمترین خطراتی است که صنعت پرورش طیور را تهدید می کند.

منابع ویروس نیوکاسل:

  • ترشحات دستگاه تنفسی
  • مدفوع آلوده
  • تمامی قسمت های لاشه پرنده بیمار

اشاعه بیماری نیوکاسل:

اشاعه ی این بیماری ارتباط مستقیم با ترشحات و به خصوص مدفوع پرندگان درگیر با بیماری را دارد همچنین عواملی مثل:

  • غذای آلوده
  • آب آلوده
  • وسایل آلوده
  • محیط و محوطه آلوده
  • لباس های آلوده افراد مرتبط با پرندگان

می تواند در شیوع این بیماری تاثیرگذار باشد.

نشانه های تنفسی، عصبی و گوارشی بیماری نیوکاسل:

  • سرفه کردنن و نفس نفس زدن
  • بالهای افتاده و آویزان
  • پیچ خوردگی سر و گردنن به یک سمت بدن
  • افسردگی و عدم انجام فعالیتهای عادی
  • فلج شدن ناقص یا کامل پرنده
  • کاهش تولید تخم
  • فلجی و در نهایت مرگ
  • تورم سر و گردن
  • خروج ترشحات از بینی
  • اسهال

اقدامات بهداشتی و درمانی:

  • ضدعفونی کامل و دقیق محوطه های درگیر و غیردرگیر
  • انهدام درست و صحیح لاشه ها
  • پرهیز و اجتناب از تماس با پرندگانی که وضعیت سلامتی مشخصی ندارند.
  • کنترل میزان رفت و آمد افراد
  • بهتر است که تمامی طیور موجود در فارم هم سن باشند.

چگونگی جلوگیری از مرگ جوجه ها در دوران رشد

چگونگی جلوگیری از مرگ جوجه ها در دوران رشد

رعایت بهداشت در دوران رشد مثل هر سن دیگری ضرورت دارد. تمیز نگه داشتن وسایل نیاز به مراقبت روزانه دارد. جدا نمودن سالن دوران رشد، دوش گرفتن، پوشیدن لباس تمیز، استخدام کارگران جداگانه برای هر سالن، نظافت روزانه آبخوری ها، بستر پوشال مناسب دان تمیز و غیره همگی جزء برنامه های بهداشتی به شمار می آیند.

جریان عادی روزمره مسائل بهداشتی باید به تفصیل نوشته شود و برنامه های بهداشتی از روی این نوشته ها اجرا می شود. انجام قسمتی از کار بهتر از آن است که آن کار اصلا انجام نگردد. به این ترتیب استرس و بیماری بوجود نخواهد آمد، معمولا استرس و بیماری یا اصلا بوجود نمی آیند و یا اگر بوجود آمدند همه را در برمیگیرند.

۱٫آزمایش MG و MS:

در حال حاضر تعداد زیادی از مجتمع های پرورش طیور که گله های مادر پرورش می دهند تحت برنامه کنترلی MG و MS قرار دارند. گله در دوران رشد هر ۴ هفته، یک بار مورد آزمایش قرار می گیرد.

تست از هفته ششم شروع شده و تا هنگامی که گله به سالن دوران تولید انتقال داده شود، ادامه می یابد. در فواصل زمانی ۴ هفته، هربار حدود ۵ درصد از گله آزمایش روی صفحه های مخصوص انجام گیرد. جداسازی کامل دوران رشد و بهداشت شدید باعث می شود گله عاری از بیماری های فوق باشد.

در صورت مثبت بودن آزمایش چه باید کرد؟ اگر جواب آزمایش ها MG و MS مثبت باشد نمایانگر وجود بیماری در گله است. تعدادی از مرغ ها بعنوان حامل، بیماری را از طریق تخم مرغ های قابل جوجه کشی به جوجه های یک روزه انتقال می دهند

اگر کارخانه جوجه کشی که چنین تخم مرغ های آلوده ای به آنجا ارسال شده کاملا بهداشتی باشد، تخم مرغ ها اجازه چیده شدن در ماشین ها آن را نخواهند یافت.

اگر بقیه گله های مجتمع عاری از بیماری باشند باید خیلی فوری و قبل از اینکه بیماری به سالن های دیگر راه یابد گله بیمار را حذف کرد. ولی قبل از حذف گله آلوده، باید برای کسب اطمینان، خون تعدادی از آنها را مجددا آزمایش نمود. اگر چنانچه بخواهیم گله آلوده جهت تولید تخم مرغ خوراکی استفاده کنیم باید گله آلوده را به محل جدیدی، دور از گله های سالم منتقل نمائیم.

 

۲٫برنامه کنترل بیماری ها:

برخی از برنامه های واکسیناسیون در کارخانه جوجه کشی انجام شده و تعدادی نیز در دوران پرورش انجام می شوند، ولی اگر برنامه ها واکسیناسیون در دوران رشد اعمال می گردند این برنامه باید قبل از ورود جوجه های یک روزه به مجتمع تعیین شده باشد، برای این منظور قبلا باید با متخصصین مشورت نمود تا برنامه واکسیناسیون صحیحی تنظیم گردد.

این برنامه ها کشور به کشور، مرغداری به مرغداری، گله به گله و نسبت به فصول مختلف سال متغیر است. باید دقت شود که برنامه واکسیناسیون مطابق برنامه توصیه شده و بطور صحیح انجام گردد.

اکثر عدم موفقیت ها در واکسیناسیون ناشی از اشتباهات مدیریتی است. بطور مثال واکسن کهنه بوده، طرز نگهداری آن بد بوده، به شکل نادرست به کار رفته، در زمان غلطی استفاده شده و یا اینکه اصلا مورد نیاز نبوده است.

 

  ۳٫کنترل ایمنیت :

انجام واکسیناسیون به تنهایی کافی نیست بلکه ایمنیت با ارزشی نیز باید بوجود آید. برای آگاهی از بوجود آمدن ایمنیت با ارزش طیور واکسینه معمولا ­­تیتر خون انجام می دهند تا مشخص گردد میزان پادتن ناشی از واکسیناسیون کافی است یا خیر. در ضمن آزمایشگاه می تواند با انجام آزمایشات اطلاعات راجع به کنترل بیماری را ارزیابی و ابلاغ نمایید.

 

    ۴٫تشخیص بیماری :

با وجود تمام موارد احتیاطی که در مرغداری به عمل می آید، امکان بروز بیماری در زمان ها مختلف وجود دارد.

در بیشتر موارد میتوان مشکل را حل نمود، ولی ابتدا باید دید که مشکل چیست. برای تشخیص تعداد ۶-۵ بیمار که علائم را به خولی بروز می دهند را به آزمایشگاه تشخیص بیماری می بریم و اگر مشکل مشخص شد در مورد درمان بحث می شود ولی باید سریع عمل کرد زیرا اگر مسئله طولانی شود حل آن مشکل تر خواهد شد.

 

۵٫در درمان، دارو را دوباره بررسی کنید :

دستورالعمل مصرف دارو را به دقت مطالعه نمائید، بخصوص روی دز درمانی دقت کنید. اکثر اوقات اشتباهاتی رخ می دهد که باعث مصرف بیش از حد نیاز خواهد شد و یا اینکه دارو کمتر مصرف می شود.

دقت کنید که دارو توسط دولت یا موسسات ذیصلاح تایید شده باشد. در ضمن روش و دز مصرفی آن در نظر گرفته شود و همچنین باید اطلاع یابید که تا چند رو قبل از کشتار مجاز به مصرف آن هستید.

 

۶٫حذف هفتگی طیور در دوران رشد:

در دورران رشد لازم است طیور نامرغوب، فلج، زخمی و دارای شکل غیرطبیعی را حذف نمود. این گونه طیور اگر به هر صورت به دوران تولید برسند میزان تولیدشان ناچیز خواهد بود و نگهداری آنها فقط باعث افزایش هزینه خواهد شد.

ولی باید توجه داشت که برای خارج نمودن طیور حذفی نباید کل طیور سالن را گرفت. برای حذف طیور می توان هفته ای یک روز به آرامی توسط قلاب مخصوصی آنها را گرفته و خارج کرد و تعداد حذفی ها را در کارت مخصوص سالن ثبت نمود.

 

۷٫ کنترل انگل های داخلی:

اگر در یک مجتمع پرورش طیور انگل های دستگاه گوارش ایجاد مشکل نمایند می توان با روش ها خاصی آنها را کنترل کرد. ولی نباید برای کنترل انگل های دستگاه گوارش به طور غیرضروری هزینه صرف نمود. باید توجه داشت که تشخیص نوع کرم به طور دقیق انجام شود. برای تشخیص و درمان باید با دامپزشک مجرب مشورت نمود.

 

 ۸٫ کنترل جوندگان:

موش صحرایی و خانگی صدمات اقتصادی سنگینی به مرغذاری وارد می کنند. آنها مقدار زیادی از غذا را صرف و آلوده نموده، به ساختمان آسیب رسانده، ناقل بیماری بوده و سروصدای زیادی هم ایجاد می کنند. در ضمن فوق العاده سریع تکثیر یافته و خیلی زود باعث بروز مشکلاتی می شوند. وقتی که وجود جوندگان در مجتمع پرورش طیور قطعی و مسلم شد برای از بین بردن آنها باید خیلی فوری برنامه ریزی کرد.

واکسن های مورد نیاز برای پرورش طیور

واکسن های مورد نیاز برای پرورش طیور

در حال حاضر انواع واکسن های پرندگان در دسترس می باشد. مهار بیماری از طریق واکسیناسیون در تعدادی از بیماری ها موثر است. برنامه واکسیناسیون در مناطق گوناگون جهان متفاوت است ، اما راه پیشگیری از بیماری های مسری واکسیناسیون است.

 

انواع واکسن های پرندگان / طیور

از سه نوع واکسن به شرح ذیل برای پرندگان استفاده می شود:

  • کشته
  • زنده
  • نوترکیب

استفاده می شود که هر کدام مزایا و معایبی دارند. در برنامه واکسیناسیون لازم است نوع واکسن ، روش تجویز ، روش و تکرار مصرف واکسن ها و برنامه تجویز واکسن های متعدد بررسی شود.

 

واکسن های کشته

واکسن های کشته با فرمالین یا بتاپروپیولاکتون غیرفعال شده و از آنتی ژن غلیظ شده در ترکیب با امولسیون روغنی یا ماده کمکی هیدروکسید آلومینیوم ساخته می شوند تا جذب آن ها به تدریج صورت گیرد. این واکسن ها به خصوص اگر پس از واکسن های زنده مصرف شود باعث بوجود آمدن سطوح بالا و طولانی مدت ایمنی می شوند. واکسن های کشته ممکن است مخلوط چند آنتی ژن ارگانیسم های مورد نظر باشند و لازم است به صورت تزریقی مصرف شوند. واکسن های کشته را در دمای ۴ تا ۸ درجه سانتی گراد نگهداری می کنند و بهتر است قبل از تزریق مدتی در دمای اتاق قرار گیرند.

 

مزایای واکسن کشته عبارت است از:

۱ . تولید ایمنی یکنواخت و بادوام در سطح گله

۲ . اطمینان از واکسینه شدن تمام پرندگان گله

۳ . تضعیف نکردن پادتن مادری

۴ . قابل مصرف در جوجه های یک روزه

۵ . منتقل نشدن میکروارگانیسم از گله ای به گله دیگر

۶ . آلوده نبودن با سایر میکروارگانیسم ها

۷ . امکان استفاده از واکسن های چندگانه

۸ . سهولت نگهداری

۹ . داشتن حداقل استرس سیستمیک

۱۰ . دفعات واکسیناسیون کم

 

معایب واکسن های کشته عبارت است از :

۱ . تاخیر در پاسخ ایمنی

۲ . امکان تولید ضایعات موضعی در محل تزریق

۳ . صرف وقت زیاد برای واکسیناسیون

۴ . مشکل بودن کنترل کیفیت

۵ . احتمال تولید حساسیت

 

واکسن های زنده

واکسن های زنده ممکن است به شکل میکروارگانیسم های تخفیف حدت یافته  مانند واکسن برونشیت H120    (یا سویه بیماری زا با حدت کمتر ( مانند سویه B1 ویروس نیوکاسل باشد.از این واکسن ها ممکن است به صورت اسپری ، آشامیدن و تزریق استفاده شود. واکسن های زنده در جنین تخم مرغ یا از طریق کشت بافت تهیه می شوند. این واکسن ها به صورت لیوفیلیزه در دمای ۴ تا ۸ درجه سانتی گراد یا در نیتروژن مایع در دمای منفی ۱۹۶  درجه سانتی گراد نگهداری می شوند. در مزارعی که پرندگان گله غیر هم سن باشند یا چند گونه پرنده وجود داشته باشد لازم است دقت شود که واکسیناسیون بعضی از طیور ممکن است برای بعضی دیگر مضر باشد.

 

واکسن های نوترکیب

مزایای اصلی استفاده از واکسن های نوترکیب این است که آنها عکس العمل های مشخصی که بعد از واکسیناسیون بر پایه ی ارگانیزم های زنده و همچنین عکس العمل های عمومی را که توسط واکسن های غیرفعال ایجاد می­شود حذف می­کنند. استفاده از واکسن نوترکیب بر اساس تکثیر متوالی ویروس ( مانند هرپس ویروس) می­تواند نیاز به واکسیناسیون تقویتی را با استفاده از واکسن های زنده یا غیر فعال شده در مزارع حذف کند. استفاده از واکسن های نوترکیب همچنین به ما اجازه استفاده از سیستم DIVA (تمایز پرندگان واکسینه شده از پرندگان آلوده) را می­دهد. امکان ترکیب ویروس مورد استفاده در واکسن نوترکیب وجود ندارد واکسن نوترکیب همچنین امکان تداخل با ایمنی مادری / یا واکسن های دیگر را حذف و امکان تاخیر عملکرد ویروس را در پرندگان واکسینه شده حذف می کند.

بیماری هایی که در بین پرندگان شایع است و واکسن آن ها ساخته شده عبارتند از:

بیماری مارک ، بیماری نیوکاسل ، بیماری برونشیت عفونی ، بیماری لارنگوتراکئیت ، بیماری بورس فابرسیوس عفونی ، آبله طیور ، آنسفالومیلیت پرندگان ، عارضه افت تولید تخم ، آرتریت ویروسی ، کم خونی جوجه ، کوریزای عفونی ، آنفلوآنزای پرندگان ، کوکسیدیوز ، عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکم ، عفونت مایکوپلاسما سینوویه ، عفونت سالمونلا انتریتیدیس ، عفونت اریزپلاس

البته اردک و غاز مستعد ابتلا و یا ناقل به اکثر این بیماری ها هستند اما این پرندگان به این دلیل که از ماکیان قوی ترند، به ندرت به این بیماری ها مبتلا می شوند. معمولا تعداد اندکی از واکسن ها در مورد اردک و غاز تجویز می شوند.

هر آنچه برای پرورش اردک باید بدانید

هر آنچه برای پرورش اردک باید بدانید

تامین پروتئین مصرفی انسان از اهمیت زیادی برخوردار است و در این خصوص فراورده های طیور نقش مهمی ایفا می کند. در این مقاله تمام اطلاعاتی که در راستای پرورش اردک مورد نیاز شماست گرداوری شده است. با ما همراه باشید :‌

مزایای اقتصادی پرورش طیور و اردک عبارت است از:

بعد از تهیه و جمع آوری تخم نطفه دار غاز و اردک طبق دستور دفترچه راهنما و خدمات پس از فروش دستگاه جوجه کشی تخم نطفه دار را در داخل ماشین جوجه کشی قرار دهید و طبق برنامه ریزی دما و رطوبت و تهویه را تنظیم نمایید تا بعد از پروسه زمانی جوجه غاز و جوجه اردک از دستگاه جوجه هچ شود. چند روز اول جوجه ها تا ۲ روز اول نیاز به تغذیه ندارند و در این مدت آب و شکر + مولتی الکترولیت بدهید و بعد از این ۲ روز جوجه غاز و جوجه اردک را با دان پلت شده تغذیه نمایید.

 

مزایای پرورش اردک

سرعت رشد بالا : جوجه حدود ۴۰ گرمی طی ۶۰ روز به حدود ۲۵۰۰ گرم می رسد، یعنی وزن آن ۶۰ برابر می شود. به عبارت دیگر هر روز به اندازه وزن اولیه اش به وزن اولیه اش اضافه می شود.

تولید بالا : هر پرنده ۱۵۰۰ گرمی طی سال حدود ۱۲ برابر وزنش تخم تولید می کند. به عبارت دیگر هر ماه برابر وزنش تخم تولید می کند. هر تخم نیز یک وعده غذای کامل برای انسان محسوب می شود.

راندمان غذایی بالا : راندمان غذایی تولید گوشت طیور حدود ۵۰ درصد و تولید تخم ماکیان حدود ۳۰ درصد است که بسیار بالا و مناسب است.

پروتئین بالای محصولات طیور: گوشت طیور حدود ۲۰ درصد پروتئین دارد. درصد پروتئین گوشت طیور از گوشت سایر حیوانات پرورشی بالاتر است.

برگشت سریع سرمایه : در پرورش جوجه های گوشتی طی حدود ۲ ماه سرمایه بر می گردد که نسبت به سایر سرمایه گذاری ها برگشت سرمایه سریع تر است.

راندمان بالای لاشه : راندمان لاشه طیور نسبت به وزن زنده آن حدود ۷۵ درصد است که نسبت به سایر حیوانات پرورشی بالاتر است.

سهولت تغذیه : طیور به علت ضعیف بودن قدرت چشایی و بویایی مواد خوراکی گوناگون را بدون هیچ مشکلی مصرف می کنند. اردک و غاز قادرند علوفه با الیاف خام بالا را مصرف کنند. لذا سهولت تغذیه پرندگان نسبت به دام ها بیشتر است.

اصلاح ژنتیکی ساده تر : اصلاح ژنتیکی پرندگان به دلایل گوناگون ساده تر از سایر حیوانات مزرعه و لذا کارایی پرورش آن ها بالاتر است.

سهولت نگهداری : پرندگان را می توان به تعداد زیاد در محیط محدود بدون مشکل پرورش داد. ضمنا” نگهداری اردک و غاز به علت حساسیت پایین آن از مرغ های خانگی نیز ساده تر است.

 

مزایای بهداشتی پرورش اردک و غاز

مزایای بهداشتی پرورش اردک و غاز عبارتند از :

نداشتن بیماری مشترک : بین پرندگان و انسان بیماری های مشترک بسیار اندکی وجود دارد و لذا با اطمینان بیشتری می توان محصولات طیور را مصرف کرد.

چربی کم محصولات طیور : فراورده های طیور چربی پایین تری دارد و بنابراین برای تغذیه انسان مناسب تر است.

سهولت هضم گوشت طیور : از آن جا که طیور وزن به نسبت کمتری دارند و فشار کمتری به ماهیچه های آن ها وارد می شود گوشتشان تردتر و هضم آن سهل تر است.

در ادامه به اختصار در رابطه با خصوصیات پرورش اردک و غاز و تاریخچه این دو پرنده و مصرف آن در کشورهای مختلف می پردازیم. اردک و غاز برای تامین گوشت مصرفی انسان از اهمیت زیادی برخوردارندو بنابراین می توان در خصوص گسترش پرورش آن ها برنامه ریزی و اقدام کرد ، به خصوص به این دلیل که در کشور ما اقلیم های گوناگون وجود دارد و امکان پرورش این پرندگان در بسیاری از نقاط کشور فراهم است.

 

صرفه اقتصادی پرورش اردک و غاز

پرورش اردک و غاز به علت سهولت پرورش و تغذیه ، کم بودن احتمال بیماری ، سرعت رشد بالا و مقبولیت گوشت امکان گسترش زیادی دارد. با پرورش اصولی می توان در مدت ۲ ماه وزن اردک های پرورشی را به ۲٫۵ کیلوگرم رساند و در بعضی از نژاد ها تا ۳۰۰ تخم نطفه دار یا تخم خوراکی طی یک دوره تخمگذاری تولید کرد. پرورش اردک و غاز در کشورهای اروپای شرقی و غربی ، امریکا ، آسیا جنوب شرقی ، چین و هند رونق دارد و همواره بر وسعت آن افزوده می شود.

در ایران البته در تمام مناطق می توان اقدام به پرورش اردک و غاز کرد، اما شمال کشور و مناطق پر باران ، به علت امکان پرورش آزاد و تامین قسمت قابل توجهی از غذای آن ها از محیط ، مناسب تر است . اردک و غاز گرما و رطوبت بالای محیط را بخوبی تحمل می کنند و به علت وجود لایه ضخیم چربی در زیر پوست قادرند تا ۲۰ درجه سانتی گراد زیر صفر را نیز تحمل کنند. معمولا اردک و غاز پرنده آب دوست هستند و در آب و هوای سرد زمستان تخمگذاری می کنند.

 

تاریخچه پرورش اردک و غاز

پرورش اردک به صورت پرنده اهلی از حدود ۵۰۰۰ سال قبل در چین ، هند ، مصر و خاورمیانه رواج داشته است. اسنادی وجود دارد که در دوره مادها و هخامنشیان پرورش اردک در ایران وجود داشته و سنگ نوشته ها و نقوش و کتیبه های کردستان و شوش بیانگر گسترش پرورش این پرنده در ایران باستان است . در یونان باستان از ۳۰۰۰ سال قبل اسنادی در خصوص پرورش اردک وجود دارد . نگهداری اردک در بین بومیان امریکا نیز متداول بوده و آن ها نژاد موسکووی را اهلی کرده اند . پرورش اردک از قرن پانزدهم میلادی بصورت علمی در اروپا و امریکا شروع شد .

پرورش غاز به صورت اهلی از ۵۰۰۰ سال قبل در چین ، مصر و خاورمیانه رواج داشته است . در این خصوص نقوش متعددی در مقبره های مصر باستان بدست آمده است . در یونان و بخصوص رم باستان نیز مدارک متعددی در مورد پرورش این پرنده وجود دارد . در رم باستان از غاز به عنوان پرنده نگهبان از منازل و معابد استفاده می شد . در اروپا ظاهرا” غاز توسط ساکنان شمال اروپا و ژرمن ها اهلی شده و به رم رفته است

 

هدف از پرورش اردک و غاز

هدف از پرورش غاز در اروپا و مصر باستان ، مصرف جگر غاز می باشد . چرا که جگر سنگین یکی از غذاهای مورد علاقه در بین اهالی این کشورها می باشد. جگر غاز سرشار از ویتامین های گروه B بخصوص A،B۱۲،B۶، B۲،B۱ و منبع اسیدفولیک، آهن و روی است.

 

پرورش اردک در ایران

در کشور عزیزمان ایران ، جوجه کشی غاز و پرورش آن بسیار علاقمندان بیشماری دارد . بطوری که علاقمندان به این پرنده با خرید دستگاه جوجه کشی اقدام به جوجه کشی این پرنده می کنند و جوجه یک روزه غاز را با قیمت مناسب بفروش می رسانند. در کل غاز از قدیم بعنوان پرنده پرطرفدار در مصارف مختلف پرورش داده می شد .

۷ فاکتور اصلی برای رسیدن به اوج موفقیت در پرورش

۷ فاکتور اصلی برای رسیدن به اوج موفقیت در پرورش

برای رسیدن به حداکثر سود در کار پرورش نیازه که به ۸ فاکتور اساسی توجه کنید:

فاکتور اول: سازه

سالنی که شما می خواهید اجاره کنید یا بسازید و یا بخرید خیلی مهمه که از استاندارد کافی جهت پرورش برخوردار باشد.

چرا که اگر سالن شما استاندارد نباشه در کل سود کار شما میتونه موثر باشد.

سالنهای پرورش طیور ، به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند :

۱- سالنهای بسته ۲- سالنهای باز

سالنهای باز نیز به نوبه خود به دو صورت ساخته می شوند :

الف) سالنهای پنجره دار

ب) سالنهای با دیواره جانبی باز

۱-  سالنهای بسته (بدون پنجره) : سالنهای بسته (بدون پنجره) سالنهایی هستند که در آنها ، شرایط محیطی ، مطابق احتیاجات مناسب طیور فراهم می گردد . این سالنها الزاماً بسته و بدون پنجره ساخته می شوند . هوای سالن به وسیله هواکشها خارج و هوای تازه از دریچه های ورودی هوا وارد می گردد . در این نوع سالنها روشنایی تنها به وسیله نور مصنوعی لامپها تامین می شود . در مناطقی که حرارت محیط بیش از حد است متدهایی برای خنک کردن این سالنها باید در نظر گرفته شود . در ماههای سرد سال نیز این سالنها به وسیله یک منبع حرارتی گرم می شوند . این سالنها را از آن جهت بسته می نامند که در دو دیواره جانبی سالن ، مقابل هواکشها و دریچه های ورود هوا ، نور گیری از جنس آهن سفید نصب شده است که مانع از ورود نور خورشید به داخل می گردد .

مصالح ساختمانی که در ساخت این گونه سالنها به کار می رود ، همان مصالح سالنهای معمولی است . این سالنها ، بهتر است با فونداسیون محکم و سقف شیب دار ساخته شوند . عایق بندی در این سالنها هم برای سقف و هم برای دیوارها الزامی است .

تهویه در این سالنها مشکل است و باید جریان هوا در این سالنها طوری محاسبه شود که برای فصول گرم و سرد کافی باشد .

۱-۱) عرض سالن ): نظر به اینکه در سالنهای کنترل شده ، تهویه هوا به طور مکانیکی و به وسیله هواکشها انجام می شود ، عرض این سالنها باید ۱۲ متر باشد و اغلب سیستمهای تهویه در چنین عرضی قادر به تهویه هوای داخل سالن می باشند . اما چنانچه عرض سالن بیش از این در نظر گرفته شود تهویه با مشکل روبه رو خواهد شد .

۲-۱) طول سالن) : طول سالنهای پرورش طیور استاندارد نیست و اندازه مشخصی ندارد . مشخصات زمینی که سالن در آنجا بنا می شود ، طول سالن را تعیین می کند . عموما طول سالنها را بین ۱۰۰ – ۶۰ متر در نظر می گیرند . نظر به اینکه پخش دان در این سالنها به طور اتوماتیک و با انوع دانخوریهای اتوماتیک زنجیری و یا حلزونی صورت می گیرد ، طول زیاد سالن باعث کشش زنجیر یا حلزون دانخوری و پارگی آن می گردد و ضمناً فشار زیادی بر روی الکتروموتور دینام دانخوری وارد می شود .

بنابراین در سالنهای طیور بهتر است به توصیه های کارخانه سازنده دانخوریها در مورد حداکثر طول زنجیر که موتور دانخوری می تواند آن را به حرکت در آورد توجه نمود . یکی از نکات فنی نصب دانخوریهای اتوماتیک در سالنهای طویل آن است که مخازن دان دانخوریها را در وسط سالن قرار دهند تا استفاده از دانخوریهای اتوماتیک بهتر انجام گیرد .

۳-۱) ارتفاع سالن) : بیشتر سالنهای مرغداری در مناطق سردسیر ۴/۲ متر و در مناطق گرمسیری ۳ متر از راس سالن ارتفاع دارند . البته، ارتفاع سالنهای قفس دار که در آنها تا ۵-۴ طبقه قفس روی هم قرار دارد ، بیشتر از حد استاندارد ، در نظر گرفته می شود .

۴-۱) عایق بندی) : کارایی هر نوع عایق و یا مصالح ساختمانی ، با درجه مقاومت آنها در مقابل انتقال گرما اندازه گیری می شود که به آن ((ارزش مقاومتی)) می گویند و آن را با عدد Rنشان می دهند .

نظر به اینکه هر یک از مواد بکار رفته در سقف یا دیوارهای سالن پرورش طیور ، دارای ارزش مقاومتی مشخصی است ، مجموع ارزش مقاومتی آنها ، نشان دهنده کل ارزش مقاومتی عایق دیوار یا سقف است . مسلماً سالنهای پرورش طیور در آب و هوای سرد در مقایسه با آب و هوای گرم عایق بندی بیشتری لازم دارند .

۵-۱(پی ریزی (فونداسیون) دیوارها): برای نگهداری دیوارهای سالن، نیازمند فونداسیون محکمی هستیم برای این منظور فونداسیون بتونی یا بلوک سیمانی یا آجر توصیه می شود .

۶- ۱) کف سالنها ): کف جایگاه یا سالنهای پرورش طیور به چند شکل ساخته می شود :

الف) کف خاکی) : اینگونه کف ها از نظر بهداشتی مناسب نیستند و ضد عفونی کردن آنها مشکل است .

ب) کف چوبی) : ارزان تمام می شود ولی مانند کف خاکی از نظر بهداشتی مناسب نیستند و چون رطوبت به خود می گیرند باعث مرطوب شدن بیش از حد جایگاه می شوند و از نظر ضد عفونی کردن ، مشکل بوجود می آروند .

ج) کف سیمانی) : این گونه کفها از دو نوع کف ذکر شده در بالا گرانتر تمام می شوند ، اما به راحتی شستشو و ضد عفونی می شوند و از نظر بهداشتی مناسب هستند . در این گونه کفها ، شیب ملایمی در حدود ۲-۱ درصد به طرف کانال فاضلاب در نظر می گیرند .

۷-۱) دربهای سالن): سالنهای پرورش طیور معمولا علاوه بر دربهای مخصوص عبور و مرور پرسنل ، مجهز به دربهای بزرگ کامیون رو در انتهای سالن می باشند تا در پایان دوره پرورش ، برای تمیز کردن سالن بتوان از تراکتور و کامیون برای حمل کود استفاده نمود .

ضمنا دربها را دولتی (دولنگه) درست می کنند . ارتفاع این دربها ۲ متر ، عرض درب مخصوص پرسنل ۲/۱ – ۱ متر و عرض درب عبور وسیله نقلیه ۲ متر در نظر گرفته می شود .

۲- سالنهای باز

۱-۲ ) سالنهای پنجره دار): این سالنها بر خلاف سالنهای بسته (بدون پنجره) دارای پنجره هایی در یک یا هر دو دیوار جانبی هستند و از نور طبیعی خورشید برای روشنایی سالن در ساعات روز استفاده می شود .

در این سالنها نیز مانند سالنهای بسته تهویه به صورت مکانیکی و به وسیله هواکشها انجام می شود .

سایر مشخصات این سالنها نیز مانند سالنهای بسته پرورش طیور می باشد . در این سالنها برای جلوگیری از ورود باران به داخل سالن و ایجاد سایه در اکثر ماههای سال ، سقف سالن لبه دار و با یک پیش آمدگی بنا می کنند.

۲-۲ ) سالنهای با دیوار جانبی باز): بیشتر سالنهای متداول در دنیا را با نفوذ جریان طبیعی هوا به داخل سالن تهویه می کنند. این سالنها بخصوص برای مناطق گرمسیری و شرجی که به علت رطوبت زیاد هوا نمی توان از تبخیر آب برای خنک کردن سالن استفاده نمود ، ایده آل می باشند . متاسفانه در ایران این نوع سالنها بندرت بنا گردیده اند . برای ایجاد محیط مناسب در این سالنها ، لازم است با مشخصات معینی ساخته شوند . در زیر این مشخصات شرح داده می شوند :

۱-۲-۲) عرض سالنهای با دیوار جانبی باز): از آنجا که تهویه در سالنهای باز دیوار جانبی باز ، به وسیله جریان طبیعی هوا صورت می گیرد عرض سالن معمولا ۱۰ متر در نظر گرفته می شود . سالنهای عریض تر از این مقدار بخوبی در هوای گرم تهویه نمی گردند .

۲-۲) دیوارهای جانبی سالن): در سالنهای با دیواره جانبی باز ، تمام دیوار جانبی سالن یا قسمتی از آن باز است و تنها به وسیله توری و پرده محکمی از جنس برزنت یا پلاستیک برای محافظت طیور از سرما و وزش بادهای شدید در فصول سرد مسدود می گردند ، این پرده ها در روی قسمت باز دیوارهای جانبی سالن نصب می گردند و با سیم بکسل و چرخ دنده هایی که در یک انتهای سالن تعبیه می شوند باز و بسته می گردند . با بکار بردن این پرده ها می توان قسمت باز دیوار جانبی سالن را با توجه به درجه حرارت هوا باز و بسته نمود .

ارتفاع قسمت باز در دیوار جانبی سالن ، بسته به شرایط آب و هوایی و نوع طیور پرورشی ، چنین است :

▪ در جوجه های گوشتی و جوان – در سالن پرورش جوجه های جوان ۲/۱ تا ۳/۲ ارتفاع دیوار جانبی سالن بسته و به درجه حرارت تابستان و زمستان ، باز می باشد . در مناطق گرمسیر اندازه قسمت باز دیوارها بیشتر در نظر گرفته می شود و گاهی تمامی دیوار جانبی را باز در نظر می گیرند .

▪ نیمچه و مرغان تخمگذار – اندازه قسمت باز برای طیور مسن بیشتر است ، زیرا به علت تراکم و نیاز به تهویه بیشتر باید هوای زیادتری برای آنها فراهم نمود .

▪ در سالنهای قفس دار- سالنهای قفس دار به مقدار زیادی جابجایی هوا احتیاج دارند . تراکم طیور در این سالنها از هر سالن دیگری بیشتر است و دیوارهای جانبی سالن باید به طور کامل باز باشند .

فاکتور دوم: انتخاب گله پایه

متاسفانه اکثر دوستان در انتخاب گله پایه سعی می کنند که صرفه جویی کنند و در نتیجه از یک گله متوسط استفاده می کنند. چرا که افراد حرفه ای به هیچ وجه در این قسمت صرفه جویی انجام نمی دهند. مشکل بعدی هم اینه که متاسفانه اکثر دوستان اطلاعات لازم جهت انتخاب گله را ندارند که مخصوصا در زمینه طیور بسیار معضل بزرگی هست.

 

فاکتور سوم: رعایت اصول مدیریتی

شما سالن را راه اندازی کردید، پرنده و یا دامتان در سالن هست و یا می خواهید کار را شروع کنید.

خیلی مهمه که شما قبلا آموزش های لازم را دیده باشید که اطلاعات لازم را برای شروع کار داشته باشید. در گذشته که ما واحدهای ناموفق زیادی داشتیم این موضوع خیلی جدی گرفته نمی شد. اما طی چند سال اخیر شاهد این هستیم که اکثر افراد برای شروع کار میان دوره های لازم را می بینند و با آگاهی و اطلاعات لازم کارشان را شروع می کنند.

 

فاکتور چهارم: دانستن فوت های کوزه گری

شما اگر همه اصول پرورش را بدانید. اما یک سری فوتها هست که کسی به شما آموزش نمی دهد و شما خودتون باید به مرور آنها را کسب کنید. چه به صورت تجربی و چه در ارتباط با عزیزانی که قدیمی تر از شما هستند، ممکنه این اطلاعات را در اخیتار شما بگذارند.

این اطلاعات می تواند اینقدر فاحش باشد که میزان سود شما را تا چند برابر در مقایسه با شخصی که اون فوتها را نمی داند افزایش بدهد.

مثلا در حوزه بوقلمون داریم عزیزانی را که از بوقلمون های برنز ۹۰ تخم یا ۱۲۰ تخم میگیرند. و عزیزانی هم هستند که طی یک دوره یک ساله ۱۸۰ تخم از بوقلمون های برنز می گیرند.

 

فاکتور پنجم: مدیریت جیره

جیره ای که شما استفاده می کنید از دو جهت از اهمیت برخوردار است:

یکی بحث قیمت تمام شده است که اگر ۱۰۰ تومان هم این قیمت را کاهش بدهید در پایان سال برای شما اندوخته جدی را به دنبال دارد. و فاکتور مهم بعدی هم تناسب این جیره با سن دام و طیوری هست که شما پرورش می دهید.

عزیزانی که دوره ها را می گذرانند و به این کار عالم هستند معمولا به این بخش هم عالمانه برخورد می کنند.

 

فاکتور ششم: آنالیز بازار

شما در این مرحله محصولتان را به بهترین شکل تولید کردید و می خواهید وارد بازار کنید. ۲ فاکتور را باید رعایت کنید:

  • در چه زمانی اگر محصولتان وارد بازار بشود از بیشترین سود برخوردار است.
  • در کدام منطقه اگه بخواد عرضه بشود از بیشتری سود برخوردار است.

 

فاکتور هفتم: برندینگ شخصی

برندینگ شخصی کمک می کند به تداوم سوددهی شما که تا نسل ها بتوانید این کسب و کار را ادامه دهید.

مقایسه ذره بینی بین پرورش کبک و بلدرچین

مقایسه ذره بینی بین پرورش کبک و بلدرچین

پرورش کبک و به خصوص پرورش بلدرچین نسبت به پرورش سایر طیور از بازده بسیار بیشتری برخوردار است، همچنین توجه مردم به تغذیه ی صحیح در این سال ها باعث شده گوشت و تخم کبک و بلدرچین که سرشار از پروتئین و مواد مغذی است مورد توجه قرار گیرد و به طبع تقاضا افزایش یابد.

این دو پرنده دارای مقاومت بالایی در برابر بیماری ها هستند و تلفات کمتری دارند. حال این سوال برای خیلی ها پیش می آید که بین پرورش کبک و پرورش بلدرچین کدام بهتر بوده و کدام یک دارای توجیهات اقتصادی بیشتری هستند؟

تفاوت کبک و بلدرچین

کبک و بلدرچین از دسته پرندگانی هستند که زود خود را با شرایط محیطی مختلف وفق می دهند. وزن بلدرچین حدود ۲۵۰ گرم می باشد در صورتی که کبک وزنی دو برابر آنها (۴۰۰ تا ۶۰۰ گرم در شرایط پرورشی) دارد.

طول دوره جوجه کشی کبک، ۲۴ روز و در هر قفس با ابعاد ۱ متر طول و ۶۲ سانتی متر عرض حدود ۱۵ کبک را جا داد. در صورتی که در یک قفس با همین ابعاد می توان ۳۳ بلدرچین را جای داد.

طول دوره جوجه کشی بلدرچین ها ۱۸ روز و نسبت به سایر پرندگان بازدهی و تولید مثل سریع تری دارند.

اصول کلی پرورش این دو پرنده از جمله مکان، تجهیزات، شرایط نگهداری و تغذیه تقریبا یکسان است، اما تفاوت های جزئی در پرورش آنها وجود دارد که یکی را بر دیگری پربازده تر می کند.

تفاوت های اساسی در پرورش کبک و بلدرچین

  • کبک ها نسبت به بلدرچین ها ترسوتر هستند و با نزدیک شدن افراد فرار می کنند در صورتی که بلدرچین ها اینگونه نیستند. همین عامل باعث می شود که بیشتر در معرض استرس قرار بگیرند و راندمان تولید آنها کاهش پیدا کند.
  • مقاومت کبک ها نسبت به بلدرچین ها در مقابل بیماری ها کمتر است و در شرایط حاد شاهد تلفات بیشتری از کبک ها خواهیم بود. کبک ها مستعد بیماری های مرغی بوده و می توانند آن را به انسان نیز انتقال بدهند.
  • دوره پرورش کبک نسبت به پرورش بلدرچین بیشتر است، آنها در سن ۷ ماهگی تخمگذاری کرده و کبک های گوشتی در ۴ ماهگی کشتار می شوند، در صورتی که بلدرچین سن تخمگذاری و کشتار کمتری (۴۰ تا ۵۰ روزگی) دارد. حتی طول دوره جوجه کشی بلدرچین ها نیز از کبک کمتر است و جوجه ها زودتر متولد می شوند. در نتیجه فرایند پرورش زودتر انجام می گیرد و سرمایه سریع تر به چرخه باز می گردد.
  • یافتن مکان مناسب برای پرورش کبک ها مشکل است، خصوصیت رفتاری کبک به گونه ای است که به شرایط محیطی و طبیعی نیاز دارد. آنها نیاز به نوک زدن به اشیای سخت و سنگ داشته و عادت هایی از این قبیل دارند، در صورتی که بلدرچین ها را می توان به راحتی درون یک اتاق کوچک و قفس های چند طبقه ای پرورش داد و بهترین بازده را در شرایط مطلوب از آنها داشت.
  • پرورش کبک به صورت صنعتی در ایران کم است که این مساله هم می تواند یک عیب به حساب آید، همچنین پرورش کبک به دو صورت سنتی و صنعتی انجام می پذیرد. پرورش کبک به صورت سنتی محصولات بی کیفیت تری خواهد داشت و در این روش طول دوره پرورش آنها زیاد بوده و وزن جوجه ها افزایش چندانی پیدا نمی کند در صورتی که اگر پرورش آنها به صورت صنعتی انجام گیرد درآمدزایی بسیار بهتری خواهد داشت. همچنین در روش سنتی، عدم دسترسی به کشتارگاه صنعتی معضلی برای سرمایه گذار ایجاد می کند. او باید یک سالن کشتار نیز راه اندازی کند که این مساله یک هزینه اضافی برای سرمایه گذار است…
  • مساله مهم قیمت بالای گوشت و تخم کبک نسبت به بلدرچین است که تقاضای آن را نسبت به بلدرچین کمتر کرده است. مصرف کنندگان آن افرادی هستند که از نظر مالی مشکلی ندارند یا توسط دکتر مصرف آن برایشان تجویز شده است. قیمت بالای کبک برای مردم به صرفه نیست در نتیجه تقاضای آن نسبت به بلدرچین کمتر است و با وجود نداشتن اتحادیه ای برای نظم دادن به فروش، بازار فروش مناسبی ندارد.

نتیجه گیری:

از موارد بالا به این نتیجه می رسیم که پرورش کبک نسبت به بلدرچین دارای ریسک بیشتری در سود آوری است در صورتی که پرورش بلدرچین با مدیریت صحیح و رعایت اصول می تواند به صورت تضمینی، بازدهی بالایی داشته باشد.

آشنایی با مواد غذایی مورد نیاز برای پرورش بوقلمون

آشنایی با مواد غذایی مورد نیاز برای پرورش بوقلمون

جوجه ها، نیمچه ها و بوقلمون های مولد برای رشد و تولید و هر گونه فعالیت دیگر، نیاز به مواد غذایی دارند. دان بوقلمون عموماً باید شامل ترکیبات اصلی و مهمی برای حیات تمامی اعضاء زنده باشد. این مواد عبارت است از: پروتئین ها، هیدرات کربن (یا قند ها)، چربی ها، مواد معدنی، ویتامین ها ، اسید های آمینه و آب. این ترکیبات مغذی به طور طبیعی در مواد غذایی مختلفی موجود بوده و همه با هم غذای بوقلمون را ساخته و در خلال عمل هضم آزاد می شوند.

متخصصین تغذیه طیور، مقدار این ترکیبات را در مواد غذایی مختلف مشخص نموده و حد مجاز مصرف آنها در دان بوقلمون را در مراحل مختلف زندگی بوقلمون معرفی می نمایند. با در اختیار داشتن اطلاعات فوق و آگاهی از قیمت های بازار و همچنین بهره گیری از جیره نویسی مدرن، می توان نسبت به توازن رژیم غذایی اقدام نموده و خوراکی که از نظر فنی و صرفه ی اقتصادی بهترین باشد تهیه نمود.

 

۵ نکته مهم در انتخاب و خرید غذای بوقلمون

در شرایطی که پرورش دهنده غذای بوقلمون ها را به صورت آماده خریداری کند، ضروری است موارد زیر را بداند:

 

۱پروتئین خام در غذای بوقلمون

محتویات پروتئینی یک دان بوقلمون هیچ گاه نشانگر واقعی کیفیت و ارزش غذایی مطلق آن نیست. پروتئین ها متشکل از مواد آلی بسیار پیچیده ای هستند که از به هم پیوستن تعداد بسیار زیادی از واحد هایی بنام اسید های آمینه مختلف، تشکیل شده است. تعدادی از این واحد ها بنام اسید های آمینه ضروری، باید حتماً در رژیم غذایی بوقلمون ها وجود داشته باشند. زیرا پرندگان قادر به ساختن آنها نیستند. بنابر این کمبود اسید های آمینه ی ضروری (به ویژه لیزین و متیونین) می تواند دلیل افت تولید  و یا تلفات بوقلمون باشد. با بالانس معقول و اصولی  اسید های آمینه ضروری، استفاده و بکار گیری از بقیه ی اسید های آمینه نیز کاهش پیدا می کند.

 

۲ترکیبات فاقد ازت در دان بوقلمون ها

این ترکیبات شامل هیدراتهای کربن که منابع اصلی تولید انرژی جیره بوقلمون است، می باشد. تعدادی از هیدراتهای کربن نامحلول در آب (مانند سلولز، لیگنین و غیره) تشکیل دهنده ی فیبر خام جیره بوده و برای بوقلمون فاقد ارزش غذایی واقعی است.

 

۳چربی های خام موجود در تغذیه بوقلمون

چربی هم یکی ار منابع تولید انرژی است. این ماده باید با بهترین کیفیت به دان بوقلمون اضافه شود، در غیر این صورت ممکن است باعث خراب شدن جیره گردد.

 

۴کلسیم در دان بوقلمون

همان مواد معدنی است. مهمترین آنها ۱۳ ماده است که به صورت طبیعی در تمامی سلول های حیوانی وجود دارد. یکی از آنها کلسیم است که به صورت کربنات وجود داشته و اهمیت بسیار دارد. لازم به ذکر است که کلسیم همان ماده تشکیل دهنده ی پوسته ی تخم بوقلمون است بنابر این باید به اندازه ی کافی در جیره ی بوقلمون ها تخم گذار وجود داشته باشد. در صورت کمبود این ماده در دان بوقلمون، به طور طبیعی از استخوان های بوقلمون برای ساختن پوسته ی تخم بوقلمون جا بجا می شود در این صورت استخوان های حیوان به لحاظ کمبود کلسیم شکننده خواهد شد.

چنانچه برای بوقلمون های جوان و جوجه قصد جیره نویسی دارید توجه کنید که بوقلمون ها از پزندگان سنگین وزن و بزرگ اندام هستند ، لذا توجه به رشد اسکلت بوقلمون کمک زیادی به راندمان تولید پرنده در آینده خواهد داشت.

لذا نقش کلسیم در دان بوقلمون بسیار با اهمیت بوده و همواره باید در جیره به همراه افزودنی هایی که باعث جذب بهتر کلسیم میش وند مانند ویتامین D3 و فسفر و … استفاده شوند.

از دیگر مواد معدنی مورد نیاز در دان بوقلمون نمک می باشد. مقدار مجاز استفاده از نمک در جیره ارتباط مستقیم با میزان شوری آب محل پرورش بوقلمون دارد. نمک به تعادل الکترولیتی بدن پرنده کمک می کند و مصرف بیش از اندازه موجب اسهال و بستر خیس و مسمومیت بوقلمون ها می شود.

 

۵ویتامین های موجود در غذای بوقلمون

تعداد ویتامین ها نیز زیاد است ولی وجود حداقل ۱۳ نوع از آنها در جیره ی بوقلمون ضروری است. از مهمترین آنها ویتامین های محلول در چربی A، B،E و گروه ویتامین های B و C را می توان نام برد.

 

تهیه دان بوقلمون مرغوب از کارخانه های مدرن و افراد متخصص

دان خوب یعنی خوراکی که ضمن داشتن ارزانترین قیمت ممکن، دارای کیفیتی مطلوب باشد. به گونه ای که با مصرف آن بهترین تولید نتیجه شود. پرورش دهنده ی بوقلمون می تواند دان آماده یا مواد خام و مواد تکمیل کننده را خریداری نماید. در مورد اول، نیاز به افزودن هیچ چیز دیگری نیست. ولی وقتی مواد خام خریداری می نماید باید آنها را با نسبت های مختلف بر اساس فرمول پیشنهادی خرد و مخلوط نماید. معمولاً مواد لازم و اصلی برای ساختن دان: دانه ی ذرت، سویا، سبوس، کربنات کلسیم و … می باشد.

دان بوقلمون به صورت آماده باید به وسیله ی برگه ای که نام و مشخصات و مقصد آنرا مشخص کرده باشد همراهی شود. روی این برگه ترکیبات دان براساس مقدار (از بیشترین مقدار تا کمترین مقدار) نوشته شده است. همچنین تاریخ انجام آنالیز آزمایشگاهی و در صد پروتئین خام، چربی خام، فیبر خام، خاکستر، مواد فاقد ازت تماماً براساس درصد در ماده ی خشک، نیز آورده باشد.

همچنین مقدار رطوبت، مواد معدنی و ویتامین ها و همچنین مورد استفاده دان، (برای بوقلمون تخم گذار یا نیمچه یا …) جزو اطلاعاتی است که در برگه ی همراه دان بوقلمون باید قید گردد.

 

۴ فاکتور مهم دان بوقلمون

۱- مقدار انرژی: در شرایط طبیعی یک بوقلمون تخم گذار تا حد رفع نیاز انرژی خود خوراک مصرف می کند، لذا هر چقدر انرژی دان بیشتر باشد مصرف آن در روز کاهش می یابد.

 

۲- رابطه ی مواد مغذی و انرژی: لازم است پرورش دهنده ی بوقلمون رابطه ی منطقی بین پروتئین (اسید های آمینه ) ویتامین ها، مواد معدنی و انرژی یک جیره را شناخته تا بتواند تمامی نیاز بوقلمون ها را بر طرف نماید.

 

۳- شکل و فرم دان: دان بوقلمون مطلوب برای نیمچه ها و بوقلمون های تخم گذار به صورت خرد شده است. فرم دانه ای یا پلت شده در ابتدا با مصرف زیاد همراه است ولی در ادامه مصرف آن کم شده و غیر اقتصادی می شود و در نتیجه هزینه ی تولید بالا می رود.

 

۴- اشتها: بوقلمون ها حس چشایی ندارند. بنابراین بعضی از مود غذایی را بدلیل اندازه و قطر بر دیگری ترجیح می دهند. قطعات دان مخلوط شده باید یکنواخت باشد. نه خیلی ریز و نه خیلی درشت. بوقلمون ها طبیعتاً دان خوار می باشند، بعضی ها این پرنده را گیاه خوار می دانند چون توانایی بسیار خوبی در مصرف و هضم فیبر و علوفه دارد. این پرنده در ابتدا تمایل به پیدا کردن دانه های بزرگتر دارد. اگر خوراک به صورت آردی کامل باشد به زحمت آنرا مصرف می کند.

 

دان بوقلمون خانگی

چنانچه در خانه تعدادی بوقلمون نگهداری میکنید و برای تهیه غذای آن کمک میخواهید بهتر است بدانید بوقلمون ها به خوردن سبزی جات و علوفه ها علاقه مند هستند و می توانید از ضایعات سبزی ها و کاهو و… در کنار دان مخصوص طیور که در اکثر پرنده فروشی ها یافت می شود، استفاده کنید.

 

غذای جوجه بوقلمون

جوجه بوقلمون ها گوارش حساسی دارند و چنانچه به تغذیه آنها توجه نشود دچار تلفات خواهند شد. از شایع ترین علل مرگ و میر جوجه های بوقلمون کمبود چربی و خشکی دان بوده که باعث انسداد روده جوجه ها می شود.

 

دان بوقلمون در زمان جوجه کشی

دان بوقلمون های ماده قبل از شروع تخمگذاری و نرهای بالغ در زمان جفتگیری باید بدون تغییر های شوک آور و به طور کامل در اختیار پرنده قرارگیرد. هرگونه استرس غذایی می تواند میزان نطفه داری و جوجه درآوری بوقلمون ها را کاهش دهد و باعث اختلال در روند جوجه کشی بوقلمون شود. استفاده از محلول های مولتی ویتامین و ویتامین های AD3E در آب آشامیدنی بوقلمون در میزان هچ تاثیر بسیار مثبتی دارد.

 

نیازهای غذایی بوقلمون به همراه فرمول دان بوقلمون

وجود پروتئین در غذای بوقلمون

پروتئین مجموعه های مرکب و درشت ملکول ها یا پلیمر اسید آمینه است که با اتصالات پپتیدی به یکدیگر متصل اند.ارزش یک پروتئین در تغذیه به آرایش اسیدهای آمینه موجود در آن بستگی دارد . بدن حیوان قادر به ساختن تعدادی از اسیدهای آمینه نیست به این گروه ها اسید آمینه ضروری که شامل: فنیل آلانین، ایزولوسین، لیزین، لوسین، میتیونین، ترئونین، والین، تریپتوفان، آرژنین، گلایسین می باشد و اسید آمینه های که بدن قادر به تولید آن ها است را اسید آمینه غیرضروری که شامل: سیستین، تایروزین، اسیدگلوتامیک، اورنتین، آلانین، اسید آسپارتیک، سیترولین است که ارزش بیولوژیکی هر پروتئین وابسته به میزان اسید های آمینه ضروری آن می باشد.

کمبود شدید اسید های آمینه در جیره از جهتی می تواند سبب کاهش مصرف خوراک گردد زیرا از سنتز پروتئین که می تواند سبب افزایش مصرف خوراک گردد می کاهد. احتمالاً تاثیر اولیه عدم تعادل اسید های آمینه، بر روی مصرف خوراک می باشد و این کاهش مصرف خوراک است که سبب کاه ش رشد می گردد. تحقیقات اخیر نشان داده پرندگانی که با جیره های حاوی انرژی یکسان و سطوح پروتئین بیش از مقدار توصیه شده تغذیه شده اند مصرف خوراکی یکسانی دارند.

 

چربی ها و روغن ها در دان بوقلمون

چربی ها منبع فشرده انرژی هستند. مقدار انرژی حاصله از چربی ها حدود ۲٫۵ برابر دانه ی غلات است. از چربی ها در جیره پرندگان اهلی برای تامین اسیدهای چرب ضروری استفاده می شود.

استفاده از چربی ها به ویژه چربی های حیوانی به علت این که باعث کپکی شدن جیره شده و به دلیل وجود اشکال به هنگام مخلوط کردن چربی با سایر موارد کاربرد چندانی ندارد. مقدار انرژی و ارزش غذایی چربی های گیاهی بیشتر از چربی های حیوانی است ولی جهت وجود مواد آنتی اکسیدان در چنین جیره هایی ضروری است.

برای مخلوط کردن چربی ها ابتدا باید آنها را ذوب کرده و سپس با فشار در مخلوط کن پاشید. هنگام مخلوط کردن چربی ها باید حرارت داخل مخلوط کن نیز افزایش یابد تا از دانه دانه شدن و کپکی شدن جیره جلوگیری شود. حداکثر ۳ تا ۴ درصد چربی را می توان با دیگر اجزای جیره مخلوط کرد.

 

مکمل های مواد معدنی غذای بوقلمون

احتیاجات پرنده به کلسیم، فسفر، سدیم و مواد معدنی کم مصرف با استفاده از مکمل های حاوی منابع متراکم این مواد مغذی تامین می گردد. جیره هایی که از مواد اولیه متداول تهیه می شود باید با مکمل هایی که این عناصر را تامین می کند کامل شود. از نظر کیفی، بوقلمون ها به ۱۳ عنصر معدنی احتیاج دارند. مقدار نیاز به شش عنصر بیشتر است عبارتند از : کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، کلر، منیزیم.

هفت عنصر بعدی کم مصرف تر است: آهن، مس، منگنز، روی، ید، سلنیم و مولیبدن می باشد. کلسیم و فسفر در بسیاری از فعالیت ها دخالت دارند ولی پرنده بیشتر برای ساخت استخوان تقریباً ۲ به ۱ است، لازم است مواد غذایی دارای دو قسمت کلسیم و سه قسمت فسفر باشد. بوقلمون های مولد حدود ۲۵/۲ درصد کلسیم و ۳/۰ درصد فسفر قابل جذب در جیره نیاز دارند. مواد حاوی کلسیم و فسفر به قرار زیر است:

پودر استخوان

سنگ آهک

صدف یا گوش ماهی

نمک

ویتامین مناسب دان بوقلمون

بوقلمون ها احتیاجات نسبتاً زیادی به همه ی ویتامین ها دارند. نیاز به ویتامین ها فقط برای رشد و تولید نیست، بلکه میزان زیادی از این ویتامین ها را در بدن خود ذخیره می کنند و به همین دلیل است که گوشت بوقلمون یکی از غنی ترین منابع تامین ویتامین هاست.

جوجه بوقلمون توانایی کمی برای استفاده از بتا کاروتن جیره ی غذایی جهت ساخت ویتامین A  دارد ولی بعد از سن معینی آنزیم های لازم برای بتا کاروتن به ویتامین A را در بدن تولید می کند. مطالعات اولیه نشان داده است که نیمچه های جوان بین ۶۰۰۰ تا ۱۷۰۰۰ واحد بین المللی (ppm) ویتامین A برای رشد طبیعی و جلوگیری از بروز علائم کمبود نیاز دارند.

نکات کلیدی در پرورش طیور

نکات کلیدی در پرورش طیور

نکات کلیدی در پرورش طیور ( امنیت زیستی)   صنعت طیور در خلال تاریخ حیات خود همواره با مشکلات بزرگی روبرو بوده است ، بطوریکه گاهی اوقات مشکلات به وجود آمده محدود به یک واحد پرورش طیور نشده بلکه یک منطقه ، شهر، کشور وحتی یک قاره را فرا می گیرد .
صنعت طیور در خلال تاریخ حیات خود همواره با مشکلات بزرگی روبرو بوده است ، بطوریکه گاهی اوقات مشکلات به وجود آمده محدود به یک واحد پرورش طیور نشده بلکه یک منطقه ، شهر، کشور و حتی یک قاره را فرا می گیرد.

ادامه مطلب