آشنایی با ویژگی های بهترین دستگاه های جوجه کشی

آشنایی با ویژگی های بهترین دستگاه های جوجه کشی

برای پرورش انواع پرندگان نیاز به یک دستگاه جوجه کشی مطمئن و کامل می باشد تا بتوانید با خیال راحت و بدون مشکلی اقدام به جوجه درآوری نمایید . دستگاه جوجه کشی های مختلفی در بازار موجود می باشد که با تبلیغات رنگی و بعضا پوشالی کاربر را به خود جلب می کنند. مشتریان بعد از خرید چنین دستگاه هایی مشکلات زیادی بین دوره از بابت جوجه کشی خسارت متوجه حالشان می شود. 
دستگاه جوجه کشی هایی هستند که فقط بعضی پرندگان راحت را هچ می کنند و توان جوجه کشی از پرنده های با هچ سخت مانند غاز و بوقلمون را ندارند و باید حتما موقع خرید دستگاه جوجه کشی تمام نکات را مد نظر قرار دهید.

 

بهترین دستگاه جوجه کشی دارای چه ویژگی هایی است؟

انتخاب و خرید تجهیزات جوجه کشی مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار است، تا کاربر بدون مشکلی بتواند لذت جوجه کشی را حس کند. برای انتخاب بهترین دستگاه جوجه کشی در ابتدا به سیستم کنترلر و نوع آن می پردازید ، بهترین نوع سیستم کنترلر جوجه کشی باید دارای حداقل خطای نصبی باشد و بتوان توسط کاربر دما و رطوبت دقیق کالیبره شود. سیستم کنترلر مهمترین بخش دستگاه جوجه کشی می باشد که بعنوان مغز دستگاه جوجه کشی شناخته می شود.  سیستم کنترلرهای نسل جدید ، هوشمند فول اتوماتیک می باشد که کمتر انسان در کار دستگاه دخالت دارد .


سیستم کنترل بهترین دستگاه جوجه کشی :

قابلیت اتصال به دستگاه جی اس ام جوجه کشی GSM – INCU و تبدیل ماشین جوجه کشی به ربات هدایت پذیر جوجه کشی با موبایل و نیازی به اینترنت ندارد.

قابلیت اتصال به کامپیوتر و شبکه سازی

ساپورت سنسور تر و خشک ( حداقل خطا و دقیق ) NTC W/D با دقت ۱% و عمر بیش از ۱۰ سال

ساپورت سنسور دما با دقت ۰/۱ درجه سانتی گراد

 

گردش هوا ( Air Circulation )

یک ماشین جوجه کشی خوب و ایده آل، نیاز به فن هایی با استاندارد های جهانی دارد تا بخوبی گردش هوا داشته باشند. بسته به سایز دستگاه جوجه کشی فن ها متغیر می باشد، برای دستگاه های مدل خانگی ۸۴ عددی تا ۵۸۸ عددی از فن های Blower Cross Flow دارای استانداردهای ایران و اروپا CE. و برای دستگاه های سایز ۹۲۴ عددی و ۱۸۵۰ عددی ؛ با استفاده از فن های سانترفیوژ Backward . فن های سانتریفیوژ به دلیل ایجاد جریان هوای یکنواخت تر ، بهترین راندمان کاری و کمترین تولید صدا را در بین انواع مختلف فن ها دارند.

 

تهویه دستگاه

تهویه دستگاه های هوشمند جهت اکسیژن رسانی و دفع دی اکسیدکربن، تهویه استاندارد برای اکسیژن رسانی تخم نطفه دارها بسیار مهم می باشد.

دسترسی آسان به مجموعه هیتر ( فن و المنت )
تامین رطوبت با سیستم های التراسونیک و بخارساز دیسکی امکان ستر و هچری در یک دستگاه به طور جزی و کلی 
استفاده از شانه های مختلف تخم پرندگان بر اساس استانداردهای جهانی ISO برای هر پرنده
دارای سبد هچر اختصاصی با قابلیت تبدیل به شانه همه کاره تخم پرندگان

 

بدنه ی دستگاه

بدنه دستگاه جوجه کشی و نوع عایق بدنه آن یکی از مهمترین ارکان یک دستگاه جوجه کشی می باشد. 
بدنه گالوانیزه با رنگ الکترواستاتیک صنعتی ، ضدخش 
استفاده از عایق های پلی استایرن EPS در جداره ها

 

گارانتی و خدمات پس از فروش

گارانتی و خدمات پس از فروش واقعی 
تعهد و ضمانت لوازم و قطعات ماشین جوجه کشی ، می توان پشتوانه ای مناسب برای کاربر باشد تا بتواند با خیال راحت از بین دستگاه های موجود در بازار، بهترین دستگاه جوجه کشی را انتخاب نماید.

برای خرید باید معیارهای زیر را در نظر گرفت:

کیفیت برتر قطعات ( تمامی موارد فنی که در این مقاله به بررسی آن پرداختیم )

خدمات و گارانتی واقعی یا طلایی

قیمت مناسب دستگاه

خرید از سایت دارای نماد اعتماد الکترونیکی

سابقه درخشان مجموعه و رضایت مشتریان

دی کیو شاپ مفتخر است که با بیش از ۱۰ سال سابقه فروش دستگاه های جوجه کشی صنعتی و خانگی اعتماد و رضایت فعالان حوزه ی پرورش طیور را جلب کرده و همواره نقش خود را در گسترش این کسب و کارها به بهترین نحو ایفا کرده است.

۷ فاکتور اصلی برای رسیدن به اوج موفقیت در پرورش

۷ فاکتور اصلی برای رسیدن به اوج موفقیت در پرورش

برای رسیدن به حداکثر سود در کار پرورش نیازه که به ۸ فاکتور اساسی توجه کنید:

فاکتور اول: سازه

سالنی که شما می خواهید اجاره کنید یا بسازید و یا بخرید خیلی مهمه که از استاندارد کافی جهت پرورش برخوردار باشد.

چرا که اگر سالن شما استاندارد نباشه در کل سود کار شما میتونه موثر باشد.

سالنهای پرورش طیور ، به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند :

۱- سالنهای بسته ۲- سالنهای باز

سالنهای باز نیز به نوبه خود به دو صورت ساخته می شوند :

الف) سالنهای پنجره دار

ب) سالنهای با دیواره جانبی باز

۱-  سالنهای بسته (بدون پنجره) : سالنهای بسته (بدون پنجره) سالنهایی هستند که در آنها ، شرایط محیطی ، مطابق احتیاجات مناسب طیور فراهم می گردد . این سالنها الزاماً بسته و بدون پنجره ساخته می شوند . هوای سالن به وسیله هواکشها خارج و هوای تازه از دریچه های ورودی هوا وارد می گردد . در این نوع سالنها روشنایی تنها به وسیله نور مصنوعی لامپها تامین می شود . در مناطقی که حرارت محیط بیش از حد است متدهایی برای خنک کردن این سالنها باید در نظر گرفته شود . در ماههای سرد سال نیز این سالنها به وسیله یک منبع حرارتی گرم می شوند . این سالنها را از آن جهت بسته می نامند که در دو دیواره جانبی سالن ، مقابل هواکشها و دریچه های ورود هوا ، نور گیری از جنس آهن سفید نصب شده است که مانع از ورود نور خورشید به داخل می گردد .

مصالح ساختمانی که در ساخت این گونه سالنها به کار می رود ، همان مصالح سالنهای معمولی است . این سالنها ، بهتر است با فونداسیون محکم و سقف شیب دار ساخته شوند . عایق بندی در این سالنها هم برای سقف و هم برای دیوارها الزامی است .

تهویه در این سالنها مشکل است و باید جریان هوا در این سالنها طوری محاسبه شود که برای فصول گرم و سرد کافی باشد .

۱-۱) عرض سالن ): نظر به اینکه در سالنهای کنترل شده ، تهویه هوا به طور مکانیکی و به وسیله هواکشها انجام می شود ، عرض این سالنها باید ۱۲ متر باشد و اغلب سیستمهای تهویه در چنین عرضی قادر به تهویه هوای داخل سالن می باشند . اما چنانچه عرض سالن بیش از این در نظر گرفته شود تهویه با مشکل روبه رو خواهد شد .

۲-۱) طول سالن) : طول سالنهای پرورش طیور استاندارد نیست و اندازه مشخصی ندارد . مشخصات زمینی که سالن در آنجا بنا می شود ، طول سالن را تعیین می کند . عموما طول سالنها را بین ۱۰۰ – ۶۰ متر در نظر می گیرند . نظر به اینکه پخش دان در این سالنها به طور اتوماتیک و با انوع دانخوریهای اتوماتیک زنجیری و یا حلزونی صورت می گیرد ، طول زیاد سالن باعث کشش زنجیر یا حلزون دانخوری و پارگی آن می گردد و ضمناً فشار زیادی بر روی الکتروموتور دینام دانخوری وارد می شود .

بنابراین در سالنهای طیور بهتر است به توصیه های کارخانه سازنده دانخوریها در مورد حداکثر طول زنجیر که موتور دانخوری می تواند آن را به حرکت در آورد توجه نمود . یکی از نکات فنی نصب دانخوریهای اتوماتیک در سالنهای طویل آن است که مخازن دان دانخوریها را در وسط سالن قرار دهند تا استفاده از دانخوریهای اتوماتیک بهتر انجام گیرد .

۳-۱) ارتفاع سالن) : بیشتر سالنهای مرغداری در مناطق سردسیر ۴/۲ متر و در مناطق گرمسیری ۳ متر از راس سالن ارتفاع دارند . البته، ارتفاع سالنهای قفس دار که در آنها تا ۵-۴ طبقه قفس روی هم قرار دارد ، بیشتر از حد استاندارد ، در نظر گرفته می شود .

۴-۱) عایق بندی) : کارایی هر نوع عایق و یا مصالح ساختمانی ، با درجه مقاومت آنها در مقابل انتقال گرما اندازه گیری می شود که به آن ((ارزش مقاومتی)) می گویند و آن را با عدد Rنشان می دهند .

نظر به اینکه هر یک از مواد بکار رفته در سقف یا دیوارهای سالن پرورش طیور ، دارای ارزش مقاومتی مشخصی است ، مجموع ارزش مقاومتی آنها ، نشان دهنده کل ارزش مقاومتی عایق دیوار یا سقف است . مسلماً سالنهای پرورش طیور در آب و هوای سرد در مقایسه با آب و هوای گرم عایق بندی بیشتری لازم دارند .

۵-۱(پی ریزی (فونداسیون) دیوارها): برای نگهداری دیوارهای سالن، نیازمند فونداسیون محکمی هستیم برای این منظور فونداسیون بتونی یا بلوک سیمانی یا آجر توصیه می شود .

۶- ۱) کف سالنها ): کف جایگاه یا سالنهای پرورش طیور به چند شکل ساخته می شود :

الف) کف خاکی) : اینگونه کف ها از نظر بهداشتی مناسب نیستند و ضد عفونی کردن آنها مشکل است .

ب) کف چوبی) : ارزان تمام می شود ولی مانند کف خاکی از نظر بهداشتی مناسب نیستند و چون رطوبت به خود می گیرند باعث مرطوب شدن بیش از حد جایگاه می شوند و از نظر ضد عفونی کردن ، مشکل بوجود می آروند .

ج) کف سیمانی) : این گونه کفها از دو نوع کف ذکر شده در بالا گرانتر تمام می شوند ، اما به راحتی شستشو و ضد عفونی می شوند و از نظر بهداشتی مناسب هستند . در این گونه کفها ، شیب ملایمی در حدود ۲-۱ درصد به طرف کانال فاضلاب در نظر می گیرند .

۷-۱) دربهای سالن): سالنهای پرورش طیور معمولا علاوه بر دربهای مخصوص عبور و مرور پرسنل ، مجهز به دربهای بزرگ کامیون رو در انتهای سالن می باشند تا در پایان دوره پرورش ، برای تمیز کردن سالن بتوان از تراکتور و کامیون برای حمل کود استفاده نمود .

ضمنا دربها را دولتی (دولنگه) درست می کنند . ارتفاع این دربها ۲ متر ، عرض درب مخصوص پرسنل ۲/۱ – ۱ متر و عرض درب عبور وسیله نقلیه ۲ متر در نظر گرفته می شود .

۲- سالنهای باز

۱-۲ ) سالنهای پنجره دار): این سالنها بر خلاف سالنهای بسته (بدون پنجره) دارای پنجره هایی در یک یا هر دو دیوار جانبی هستند و از نور طبیعی خورشید برای روشنایی سالن در ساعات روز استفاده می شود .

در این سالنها نیز مانند سالنهای بسته تهویه به صورت مکانیکی و به وسیله هواکشها انجام می شود .

سایر مشخصات این سالنها نیز مانند سالنهای بسته پرورش طیور می باشد . در این سالنها برای جلوگیری از ورود باران به داخل سالن و ایجاد سایه در اکثر ماههای سال ، سقف سالن لبه دار و با یک پیش آمدگی بنا می کنند.

۲-۲ ) سالنهای با دیوار جانبی باز): بیشتر سالنهای متداول در دنیا را با نفوذ جریان طبیعی هوا به داخل سالن تهویه می کنند. این سالنها بخصوص برای مناطق گرمسیری و شرجی که به علت رطوبت زیاد هوا نمی توان از تبخیر آب برای خنک کردن سالن استفاده نمود ، ایده آل می باشند . متاسفانه در ایران این نوع سالنها بندرت بنا گردیده اند . برای ایجاد محیط مناسب در این سالنها ، لازم است با مشخصات معینی ساخته شوند . در زیر این مشخصات شرح داده می شوند :

۱-۲-۲) عرض سالنهای با دیوار جانبی باز): از آنجا که تهویه در سالنهای باز دیوار جانبی باز ، به وسیله جریان طبیعی هوا صورت می گیرد عرض سالن معمولا ۱۰ متر در نظر گرفته می شود . سالنهای عریض تر از این مقدار بخوبی در هوای گرم تهویه نمی گردند .

۲-۲) دیوارهای جانبی سالن): در سالنهای با دیواره جانبی باز ، تمام دیوار جانبی سالن یا قسمتی از آن باز است و تنها به وسیله توری و پرده محکمی از جنس برزنت یا پلاستیک برای محافظت طیور از سرما و وزش بادهای شدید در فصول سرد مسدود می گردند ، این پرده ها در روی قسمت باز دیوارهای جانبی سالن نصب می گردند و با سیم بکسل و چرخ دنده هایی که در یک انتهای سالن تعبیه می شوند باز و بسته می گردند . با بکار بردن این پرده ها می توان قسمت باز دیوار جانبی سالن را با توجه به درجه حرارت هوا باز و بسته نمود .

ارتفاع قسمت باز در دیوار جانبی سالن ، بسته به شرایط آب و هوایی و نوع طیور پرورشی ، چنین است :

▪ در جوجه های گوشتی و جوان – در سالن پرورش جوجه های جوان ۲/۱ تا ۳/۲ ارتفاع دیوار جانبی سالن بسته و به درجه حرارت تابستان و زمستان ، باز می باشد . در مناطق گرمسیر اندازه قسمت باز دیوارها بیشتر در نظر گرفته می شود و گاهی تمامی دیوار جانبی را باز در نظر می گیرند .

▪ نیمچه و مرغان تخمگذار – اندازه قسمت باز برای طیور مسن بیشتر است ، زیرا به علت تراکم و نیاز به تهویه بیشتر باید هوای زیادتری برای آنها فراهم نمود .

▪ در سالنهای قفس دار- سالنهای قفس دار به مقدار زیادی جابجایی هوا احتیاج دارند . تراکم طیور در این سالنها از هر سالن دیگری بیشتر است و دیوارهای جانبی سالن باید به طور کامل باز باشند .

فاکتور دوم: انتخاب گله پایه

متاسفانه اکثر دوستان در انتخاب گله پایه سعی می کنند که صرفه جویی کنند و در نتیجه از یک گله متوسط استفاده می کنند. چرا که افراد حرفه ای به هیچ وجه در این قسمت صرفه جویی انجام نمی دهند. مشکل بعدی هم اینه که متاسفانه اکثر دوستان اطلاعات لازم جهت انتخاب گله را ندارند که مخصوصا در زمینه طیور بسیار معضل بزرگی هست.

 

فاکتور سوم: رعایت اصول مدیریتی

شما سالن را راه اندازی کردید، پرنده و یا دامتان در سالن هست و یا می خواهید کار را شروع کنید.

خیلی مهمه که شما قبلا آموزش های لازم را دیده باشید که اطلاعات لازم را برای شروع کار داشته باشید. در گذشته که ما واحدهای ناموفق زیادی داشتیم این موضوع خیلی جدی گرفته نمی شد. اما طی چند سال اخیر شاهد این هستیم که اکثر افراد برای شروع کار میان دوره های لازم را می بینند و با آگاهی و اطلاعات لازم کارشان را شروع می کنند.

 

فاکتور چهارم: دانستن فوت های کوزه گری

شما اگر همه اصول پرورش را بدانید. اما یک سری فوتها هست که کسی به شما آموزش نمی دهد و شما خودتون باید به مرور آنها را کسب کنید. چه به صورت تجربی و چه در ارتباط با عزیزانی که قدیمی تر از شما هستند، ممکنه این اطلاعات را در اخیتار شما بگذارند.

این اطلاعات می تواند اینقدر فاحش باشد که میزان سود شما را تا چند برابر در مقایسه با شخصی که اون فوتها را نمی داند افزایش بدهد.

مثلا در حوزه بوقلمون داریم عزیزانی را که از بوقلمون های برنز ۹۰ تخم یا ۱۲۰ تخم میگیرند. و عزیزانی هم هستند که طی یک دوره یک ساله ۱۸۰ تخم از بوقلمون های برنز می گیرند.

 

فاکتور پنجم: مدیریت جیره

جیره ای که شما استفاده می کنید از دو جهت از اهمیت برخوردار است:

یکی بحث قیمت تمام شده است که اگر ۱۰۰ تومان هم این قیمت را کاهش بدهید در پایان سال برای شما اندوخته جدی را به دنبال دارد. و فاکتور مهم بعدی هم تناسب این جیره با سن دام و طیوری هست که شما پرورش می دهید.

عزیزانی که دوره ها را می گذرانند و به این کار عالم هستند معمولا به این بخش هم عالمانه برخورد می کنند.

 

فاکتور ششم: آنالیز بازار

شما در این مرحله محصولتان را به بهترین شکل تولید کردید و می خواهید وارد بازار کنید. ۲ فاکتور را باید رعایت کنید:

  • در چه زمانی اگر محصولتان وارد بازار بشود از بیشترین سود برخوردار است.
  • در کدام منطقه اگه بخواد عرضه بشود از بیشتری سود برخوردار است.

 

فاکتور هفتم: برندینگ شخصی

برندینگ شخصی کمک می کند به تداوم سوددهی شما که تا نسل ها بتوانید این کسب و کار را ادامه دهید.

همه چیز درباره ۸ نژاد مختلف بوقلمون

همه چیز درباره ۸ نژاد مختلف بوقلمون

برنز سینه پهن (Broad-breasted Bronze Turkeys) :

این نژاد بومی شمال آمریکا بوده و حدود ۵۰۰ سال پیش در مکزیک اهلی شده و در سال ۱۵۰۰ میلادی به اسپانیا برده شد و سپس در اروپا شناخته شد. این نژاد مخصوص سفره غذا توسعه یافته است. رنگ آن مشابه بوقلمون های وحشی است، اما اندازه و شکل این دو با یکدیگر متفاوت است. براساس استاندارد انجمن طیور آمریکا وزن سن بلوغ جسمی این نژاد در نرها ۳۶ پوند و در ماده ها ۲۰ پوند گزارش شده است. در ۲۸ هفتگی بوقلمو ن های نر این نژاد به وزن ۲۵ پوند می رسد. مانند نژاد سینه پهن سفید، به علت سنگینی وزن بلوغ، در این نژاد نیز تولید مثل فقط با روش تلقیح مصنوعی انجام می شود. البته نژاد برنز اصلاح نشده با روش طبیعی قادر به تولید مثل می باشد. علت نامگذاری این نژاد رنگ غیر معمول بال و پر آن است که به صورت ترکیبی از رنگ های برنز و سبز بوده و در مقابل نور آفتاب به صورت متالیک به نظر می رسد. این نژاد در شمال آمریکا پرورش داده می­شود. این گونه دارای سینه ای پهن بوده و برای تولید مثل باید از تلقیح مصنوعی و دستگاه جوجه کشی استفاده نمود. از آنجایی که تولیدکنندگان  تمایل دارند نژادهای با پر سفید را پرورش دهند که پس از کشتار و پر کنی ظاهر لاشه در صورت جدا نشدن پرهای ریز مطلوب به نظر برسد. بنابراین روز به روز از تعداد این گونه کاسته شده است. در نتیجه امروزه این نژاد را با نژاد سفید بوقلمون بیشتر تلاقی داده و یا از آن برای سرگرمی و غیره استفاده می شود.

از نظر ظاهر بسیار شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی است. بوقلمون های برنز در مقایسه با سایر گونه های بوقلمون اندکی آرام تر هستند و این باعث می­شود که به راحتی بتوان آن ها را در کنار خود نگهداری نمود. پرورش دهندگان این حیوان می گویند زمانی که شما وارد محل زندگی بوقلمون های برنز می شوید آن ها به راحتی و بدون ترس برای دریافت غذا به شما نزدیک می شوند. مثل بیشتر بوقلمون ها، بوقلمون های برنز نسبت به سرما و تغییرات آن بسیار حساس می باشند و بایستی در قبال چنین شرایطی محفوظ نگه داشته شوند. اغلب خانواده های بوقلمون برنز به عنوان حیوانات خانگی به فروش می رسند. پرهای آن ها رنگ سیاه مات دارد و لکه های قهوه ای متمایل به سبز بر روی آن ها در زیر نور خورشید مثل رنگ های متالیک می درخشد. لبه دم بوقلمون برنز، دور تا دور نوار سفید رنگی دارد. در حال حاضر دو نوع از بوقلمون های برنز وحشی و سینه پهن بیشتر با مقاصد تجاری تولید می شوند و دلیل آن این است که سینه آن ها گوشت نسبتاً زیادی دارد. بوقلمون های برنز به آمریکای شمالی تعلق دارند. از حدود ۵۰۰ سال قبل قوم آزتک آن ها را به عنوان حیوان خانگی مورد استفاده قرار می دادند. اگرچه هر دو نوع بوقلمون های برنز در آمریکا کمیاب شده اند ولیکن بوقلمون سینه پهن بیشتر مورد استفاده عموم قرار دارد. این نکته را نیز باید افزود که پرورش سینه پهن ها بسیار مشکل تر از نوع وحشی آن ها می­باشد و دلیل آن این است که آن ها به دلیل سینه پهنشان نمی توانند جفت گیری کنند و تکثیر آن ها به صورت تلقیح مصنوعی صورت می­گیرد. تا سال ۱۹۶۰ بوقلمون های برنز، عمده ترین بوقلمون هایی بودند که در ایالات متحده پرورش داده می شدند. بوقلمون های برنز نر را می توان با زایده گوشت زیر گردنشان از بوقلمون های ماده تشخیص داد.

 

اسلیت (Slate) :

رنگ این گونه خاکستری متمایل به آبی بوده و هرگز به عنوان یک گونه معمولی پایدار وجود نداشته است. در حال حاضر نیز نسل آن منقرض شده است. بر روی بدن این گونه گاهی اوقات نقاط و لکه هایی به رنگ سیاه دیده می شود. اندازه جثه این گونه مشابه گونه سیاه (Black) است.

 

سیاه (Black) :

در این گونه رنگ بدن سیاه بوده و رنگ بال و پر آن سیاه متمایل به سبز می باشد. این نژاد در آمریکا غالب نیست. در حالی که در کشورهای اروپایی از اهمیت خاصی برخوردار بوده و مورد توجه مصرف کنندگان است. این گونه در قسمت های شرق انگلیس و فرانسه با موفقیت پرورش داده می شود. وزن مطلوب این گونه در آمریکا برای جنس نر یک ساله ۲۲ پوند، جنس نر بالغ ۲۷ پوند و جنس ماده بالغ ۱۸ پوند و نیمچه تخم­گذار ۱۲ پوند گزارش شده است.

 

ناراگنست (Narragansett Turkeys) :

از نظر تاریخی منشاء این نژاد نیوانگلند بوده متعلق به منطقه نارانگنست هست. البته بعضی ها منشاء آن را خارجی دانسته و از کشورهای مکزیک و بخش مرکزی آمریکا می دانند.

شواهد باستان شناسی نشان داده است که این نژاد نیز از تلاقی گونه های وحشی بوقلمون به وجود آمده است. در واقع در نیمه راه روند تکاملی ایجاد نژاد برنز، این نژاد ایجاد شده است.

گفته میشود که در اوایل قرن ۱۹ میلادی سویه های اروپایی (احتمالاً سیاه) با بوقلمون های وحشی منطقه نارانگنست تلاقی داده شده و این نژاد به وجود آمده است. سپس توسط آبراهام لینکلن یک جفت از این نژاد به آمریکا فرستاده شد. در سال ۱۸۷۴ میلادی این نژاد در آمریکا به ثبت رسید و استاندارد دریافت نمود. در سال ۱۹۳۰ میلادی این نژاد پس از نژادهای برنز و هلندی سفید، سومین نژاد رایج در آمریکا شد. از سال ۱۹۵۲ میلادی میزان تولید و رواج این نژاد در مقایسه با نژاد برنز در آمریکا کاهش یافت. کیفیت تولید گوشت و تخم در این نژاد خوب است.

رنگ بدن این نژاد شبیه نژاد برنز است، با این تفاوت که به جای رنگ برنز، رنگ خاکستری براق و قهوه­ای در قسمت­های انتهایی بدن دیده می­شود.

این نژاد تحرک زیادی داشته اما در صورت آزاد بودن در چراگاه، از سالن پرورش زیاد دور نمی شود. همچنین خصوصیات مادری و مراقبت از جوجه ها در این نژاد خوب است. ساختاری مشابه نژاد برنز دارد. برتری این نژاد در اندازه بدن و بی سر و صدا بودن آن است. برای مصرف روزانه یک خانواده و میهمان یک قطعه بوقلمون این نژاد کافی است. در حالی که نژاد برنز سینه پهن، فقط برای استفاده در میهمانی های بزرگ و پرجمعیت بیشتر مناسب است.

 

رویال پالم (Royal Palm Turkeys) :

تنها نژادی است که برای صفت تولد گوشت و سنگینی وزن بلوغ انتخاب نشده است. به طوری که وزن بوقلمون های جوان این نژاد در جنس نر ۱۶ پوند و در جنس ماده ۱۰ پوند است و وزن بوقلمون های بالغ آن حداکثر در جنس نر ۲۲ پوند و در جنس ماده به ۱۶ پوند می رسد. این نژاد به عنوان پرنده های زینتی به شمار می رود. رنگ استاندارد آن سیاه و سفید می باشد که البته در صورت تلاقی آن با سایر نژادهای رنگ خطوط نیز تغییر خواهد نمود. به نظر می رسد به علت تشابهات زیاد از نظر خصوصیات ظاهری، بین این نژاد و نارنگنست رابطه خویشاوندی وجود داشته باشد.

 

بوربون قرمز (Bourbon Red) :

این نژاد از انتخاب در واریته جرسی باف در ایالت پنسیلوانیای آمریکا برای داشتن رنگ تیره تر به وجود آمده است. سپس در ایالت کنتاکی اصلاح نژاد شده و توسعه یافته است. به طوری که حتی به نام نژاد کنتاکی قرمز نیز خوانده می شود. همه ادعاها در مورد این که این نژاد ابتدا به صورت وحشی وجود داشته است، مردود است. این نژاد در سال ۱۹۰۹ در آمریکا به ثبت رسیده و استاندارد انجمن طیور را دریافت نمود. وزن سن بلوغ جنس نر این نژاد  ۳۳ پوند و جنس ماده آن ۱۸ پوند است. از فراوان ترین بوقلمون های مانده از قدیم به شمار می رود. به طوری که ۳۳ درصد از مزارع حفظ و نگهداری بوقلمون های تاریخی آمریکا را به خود اختصاص می دهد.

هلندی سفید (White Holand) :

این بوقلمون ها در کشور هلند پرورش و نژاد آن ها گسترش یافته است. در این میان بوقلمون های وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده اند، ولی هلند و اتریش به گونه های سفید

که یکی از آن ها همین نوع است علاقه مند بوده است. اولین بار، بوقلمون در اوایل قرن ۱۸ میلادی وارد ایالات متحده و بریتانیا گردید و تا سال ۱۸۴۷ نژاد استاندارد این حیوان محفوظ بوده است. امروزه گونه های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورش داده می شوند از مشهورترین گونه هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می رسند ولیکن بیشتر آن ها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است.

مراقبت از این بوقلمون ها شبیه سایر بوقلمون ها می­باشد و به خاطر جثه بزرگشان برای این حیوانات باید به حد کافی فضای لازم برای حرکت وجود داشته باشد. بوقلمون های هلندی سفید را به سختی میتوان پیدا کرد و نژاد آنها به ندرت پرورش داده می شود. برخلاف گونه های تجاری آن، برای نوع واقعی آن برای پرورش و تکثیر نیاز به تلقیح مصنوعی وجود ندارد. امروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون هلندی سفید به وجود آمده است. اگرچه اغلب بوقلمون­های سفید را به نام هلندی سفید می شناسند، ولی همه آن ها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی باشند. نژاد بوقلمون های واقعی هلندی سفید روز به روز کمیاب تر می شود. بنابراین اقدامات حمایتی جهت حفاظت آن ها باید صورت گیرد. بوقلمون های هلندی سفید دیگر به طور گروهی پرورش داده نمی شوند. پرورش دهندگان نژاد اصیل بسیار کم هستند و آن ها بر این نکته اتفاق نظر دارند که بوقلمون های مذکور با استانداردهایی مورد ارزیابی قرار می گیرند که به مرور زمان از استانداردهای نژاد اصیل فاصله گرفته است. این نوع بوقلمون ها تنها توسط علاقه­مندان پرورش داده می شوند و پرورش آن ها بسیار محدود می باشد. در حال حاضر نوعی از بوقلمون سفید هلندی به طور تجاری پرورش داده می شوند.

اگرچه امروزه بیشتر گونه های بوقلمون هلندی سفید که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است، دارای چشم های قهوه ای رنگ می باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمون ها دارای چشمان آبی بوده است. برخی از انواع نر این بوقلمون ها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند. رنگ گردن و زیر گردن بوقلمون ها مثل ساق پا و انگشتان پای آن ها، سفید متمایل به صورتی می باشد. منقار آن ها هم رنگ صورتی دارد و هم می تواند رنگ استخوانی داشته باشد. در روی سر بوقلمون های مزبور نشانه ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد. بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است. امروزه، گونه هایی از بوقلمون های هلندی سفید که با بوقلمون های سفید بزرگ آمیخته شده است دارای سینه ای پهن و پاهای کوتاه تر در مقایسه با گونه های اصیل می باشند. بوقلمون های نر اصیل معمولاً حدود ۳۳ پوند و نوع ماده حدود ۱۸ پوند وزن دارند. در آمریکا بوقلمون های ماده در ۱۴ تا ۱۶ هفتگی با وزن ۷ تا ۸ کیلوگرم و بوقلمون های نر در ۱۷ تا ۲۰ هفتگی با وزن ۱۲ تا ۱۵ کیلوگرم به بازار عرضه می شوند. درضمن ۷۰ درصد از بوقلمون های کشتار شده به صورت عمل آوری شده به دست مصرف کننده می رسد و به علت بزرگتر بودن اندازه لاشه، بیشتر جنس نر پرورش داده می شود. در آمریکا گوشت بوقلمون به صورت چرخ کرده نیز عرضه می شود.

 

بلتس ویله (Beltsville flock) :

در سال ۱۹۳۴ میلادی دپارتمان کشاورزی ایالات متحده برای تولید نژاد بلتس ویله، از تلاقی نژادهای مختلف بوقلمون پروژه ای را شروع کرد و پس از گذشت ۷ سال یعنی در سال ۱۹۴۱ میلادی این نژاد را معرفی نمود. این نژاد در سال ۱۹۵۱ به ثبت رسید. وزن بالغ این نژاد در نرها ۲۳ پوند و در ماده ها ۱۳ پوند گزارش شده است. این نژاد از نظر داشتن سینه پهن در درجه دوم اهمیت پس از نژاد برنز سینه پهن قرار می گیرد. این نژاد از فراوان ترین نژاد دارای رنگ سفید به شمار می رفت. در حال حاضر این نژاد فقط در دانشگاه ویسکانسین آمریکا و در یک مرکز پرورش حفاظت شده در کشور کانادا نگهداری می شود.